Σφοδρά και, πολλές φορές, λίαν επιχειρηματολογημένα πυρά έχει δεχθεί η αντίληψη, αλλά και η πρακτική της πρόληψης στον τομέα της Υγείας. Η «κόκκινη κλωστή» της αμφισβήτησης είναι η εκτίμηση, σύμφωνα με την οποία η πρόληψη και ο λόγος περί πρόληψης συνιστά μία μονομανία των γιατρών, οι οποίοι επιχειρούν να ιατρικοποιήσουν όλο και περισσότερους τομείς της κοινωνικής ζωής των σύγχρονων ανθρώπων.
Πρόκειται για μία κριτική την οποία αποδέχεται εν μέρει ο καθηγητής Πνευμονολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης, πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας. Μόνον εν μέρει, όμως, καθώς ο Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης τονίζει ότι υπάρχουν τομείς της πρόληψης, όπως η διακοπή του καπνίσματος, η άσκηση, η μεσογειακή διατροφή, οι οποίοι συνιστούν ένα είδος κυρίαρχου επιστημονικού παραδείγματος για την πρόληψη στην υγεία.
Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από τις παρεμβάσεις του Κωνσταντίνου Γουργουλιάνη, κατά τη διάρκεια της επιστημονικής συνάντησης με θέμα την πρόληψη, η οποία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30 Νοεμβρίου στην Αράχωβα.
Στην ίδια επιστημονική συνάντηση, ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) Κώστας Αθανασάκης προσδιόρισε και ποσοτικά, αλλά όχι λογιστικά, τα οφέλη της πρόληψης για τις δημόσιες δαπάνες Υγείας.

Σύμφωνα με τον Κώστα Αθανασάκη, λοιπόν,

* Το συνολικό κόστος από το κάπνισμα στην Ελλάδα ανέρχεται σε 3,27 δισ. ευρώ κατ' έτος. Μία μείωση κατά 10% στην κατανάλωση τσιγάρων στη χώρα μας θα περιόριζε κατά 96.000 σε βάθος χρόνου τους αναμενόμενους θανάτους, ενώ θα περιόριζε επίσης κατά 180 εκατ. ευρώ τη δαπάνη Υγείας για τη θεραπεία νοσημάτων τα οποία σχετίζονται με το κάπνισμα.

* Υπολογίζεται ότι, εάν το σύνολο των υπερτασικών ασθενών στη χώρα μας (3 εκατ. πολίτες) επετύγχαναν ρύθμιση της αρτηριακής τους πίεσης σήμερα, το σύστημα Υγείας θα μείωνε, με μία άκρως συντηρητική εκτίμηση, τις δαπάνες Υγείας κατά 83 εκατ. ευρώ κατ' έτος, μόνον από τα 156.006 αποφευχθέντα εμφράγματα του μυοκαρδίου και τα 37.163 αποφευχθέντα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.

* Ένας μη ορθά ρυθμισμένος ασθενής με διαβήτη τύπου 2 έχει κατά 59,5% υψηλότερο ετήσιο κόστος θεραπείας, σε σύγκριση με έναν αντίστοιχο ασθενή, ο οποίος έχει επιτύχει ικανοποιητική ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος.

* Ο μέσος όρος εμβολιασμού των ενηλίκων στην Ελλάδα φθάνει μόλις το 40%, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ε.Ε. το 60%. Σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία μίας χώρας η οποία διαθέτει το πιο άρτιο και αξιόπιστο πρόγραμμα εμβολιασμών, κατά διεθνή ομολογία, αυτά της Ολλανδίας, κάθε 1 ευρώ το οποίο διατίθεται σε προγράμματα εμβολιασμού ενηλίκων επιστρέφει 4,02 ευρώ στο κοινωνικό σύνολο, υπό τη μορφή της αυξημένης παραγωγικότητας και της αποφευχθείσας νοσηρότητας.

Παρ' όλα αυτά τα στοιχεία, ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Υφαντόπουλος έχει «μετρήσει» ότι οι δημόσιες δαπάνες Υγείας οι οποίες κατευθύνονται στην τομέα της πρόληψης έχουν μειωθεί κατά… 40% τα τελευταία τρία χρόνια στη χώρα μας, γεγονός το οποίο ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως «μέγιστο οικονομικό παράδοξο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News