Ο συνθέτης Γκόραν Μπρέγκοβιτς, ως γνωστόν, είναι σερβοκροατικής καταγωγής και μεγαλωμένος στη Βοσνία. Το είναι του, συνεπώς, απαρτίζεται από όλα όσα χώρισαν (με πόλεμο και αίμα) τους πρώην Γιουγκοσλάβους. Στοιχεία αντιθετικά και αλληλομισούμενα, που στην περίπτωσή του, όμως, τον καθορίζουν ως μονάδα. Ετσι, ο τρόπος του είναι ο συγκερασμός, ακόμη και ο συγκρητισμός όταν πρόκειται για θρησκείες – και η Γιουγκοσλαβία είχε απ’ όλες, ακόμη και τον άθεο μαρξισμό-λενινισμό.

«Είτε είσαι στην εκκλησία είτε στη συναγωγή είτε στο τζαμί, αλλάζει μόνο το φόντο, αφού η προσευχή παραμένει ίδια» είπε ο Μπέργκοβιτς στην Corriere della Sera ανακατώνοντας τους πιστούς, αλλά και τον Θεό τον ίδιο, με τους λοιπούς «θεούς». Αφορμή για τις παραπάνω δηλώσεις στάθηκε η κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του καλλιτέχνη, από την Deutsche Grammophon, με τον τίτλο «The Belly Buttom of the World». Είναι «λυρικές ιστορίες, βασισμένες σε χριστιανικές, εβραϊκές και μουσουλμανικές λειτουργίες».

Είπε ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας ηχογράφησε τα κομμάτια του, κατόπιν παραγγελίας από την παριζιάνικη εκκλησία Saint Denis. Κομμάτια για τρία σόλο βιολιά, έξι ανδρικές φωνές, με συμμετοχή του συγκροτήματος Wedding and Funeral. Τρία βιολιά σαν τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, λέει, «γιατί το ίδιο συμβαίνει και σε αυτές: ο κοινός πυρήνας τους βρίσκεται στην προσευχή».

Σχολίασε για το αντικείμενο της εργασίας του: «Η μοναδική παγκόσμια γλώσσα είναι η μουσική. Τα πρώτα όργανα χρονολογούνται πριν από 20.000 χρόνια. Με τη μουσική μπορώ να κάνω αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί: να ενώσω διαφορετικούς πολιτισμούς και λαούς, ακόμα και εχθρούς». Για την μπάντα Wedding and Funeral είπε ότι είναι «όαση ειρήνης σε εμπόλεμες ζώνες», αλλά συμπλήρωσε ότι «το θαύμα της μουσικής, δυστυχώς, συμβαίνει μόνο στους μουσικούς, αφού δεν αρκεί για να σωπάσουν τα όπλα».

Στην ερώτηση «γιατί οι πιο σκληροί πόλεμοι γίνονται μεταξύ αδελφικών λαών;», ο Μπρέγκοβιτς απάντησε ότι «είναι ευκολότερο να μισείς, παρά να συμβιώνεις σεβόμενος τις διαφορές». Κατόπιν αναφέρθηκε και στον Αριστοτέλη και στην άποψή του περί Αθηναίων Πολιτείας. Η θέση του για την ουκρανική σύγκρουση ήρθε, λοιπόν, στη συνέχεια μάλλον φυσιολογικά.

«Θρηνώ για όλους τους νεκρούς, στρατιώτες και πολίτες, Ουκρανούς και Ρώσους. Μια γενιά εξαφανίστηκε για το ζήτημα των συνόρων. Η εξουσία δεν έχει έλεος, δεν λαμβάνει υπόψη της τα βάσανα. Το παρόν και το μέλλον. Στο Σεράγεβο, στην πόλη μου, τρία χρόνια πολιορκίας άφησαν πληγές που 30 χρόνια μετά εξακολουθούν να αιμορραγούν. Η συμφιλίωση είναι ένας μακρύς και δύσκολος δρόμος. Το μίσος και η βία μένουν κληρονομιά για αυτούς που έρχονται».

Ακολουθούν μερικές σταχυολογήσεις από την ίδια συνέντευξη. Περί φύσεως και πολλών κόσμων: «Η μητέρα γη βιάζεται από την απληστία των παιδιών της. Οι συνέπειες είναι προφανείς. Οπως συμβαίνει και με τους πολέμους, τις παρατηρούμε μόνο όταν μας αγγίζουν. Ο,τι συμβαίνει εκτός Ευρώπης δεν φαίνεται να μας αφορά». Περί μετανάστευσης: «Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς μετανάστες; Χωρίς τα εκατομμύρια των Ιταλών που είναι διάσπαρτα παντού; Το καλύτερο εμβόλιο κατά της Covid εφευρέθηκε από δύο Τούρκους που ζουν στη Γερμανία και χωρίς ένα αγόρι από τη Συρία που ονομάζεται Στιβ Τζομπς δεν θα είχαμε iPhone. Οι μετανάστες είναι εισερχόμενος πλούτος». Περί τσιγγάνων: «Είναι οι μόνοι άνθρωποι στην Ιστορία που δεν έχουν κάνει ποτέ πόλεμο. Αντιθέτως, άφησαν παντού ίχνη του πολιτισμού τους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News