Προφανώς μιλάμε για την πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα ως εργοστασιακή συμμετοχή, ως την επίσημη Ferrari – και όχι ως άλλη μία ιδιωτών από τις πολλές που όλα αυτά τα χρόνια βλέπουμε κάθε καλοκαίρι στο Le Mans. Το επίσημο μετράει περισσότερο. Είναι το υπεραυτοκίνητο που ένας ολόκληρος κατασκευαστής φτιάχνει από το μηδέν, όχι για να το βγάλει στο δρόμο ή να πουλήσει μερικά από δαύτα, αλλά για να κατέβει με αξιώσεις στο Πρωτάθλημα Αντοχής.

Το ότι, φυσικά, οι επιτυχίες στους αγώνες μεταφράζονται και σε περισσότερες πωλήσεις, εξ αντανακλάσεως, και στις εκθέσεις, ναι, ισχύει. Το έχει κάνει κατά κόρον η Audi, το προσπάθησε η Peugeot, το δούλεψε σωστά η Τοyota – και για κάθε μία από τις παραπάνω υπάρχει λόγος που χρησιμοποιήθηκαν τα παραπάνω ρήματα. Όμως μια άλλη φορά. Εδώ μιλάμε για την Αυτής Υψηλότητα, τη Ferrari 499P. Τους Ιταλούς δεν τους απασχολούν οι πωλήσεις που θα έρθουν από σπόντα. Τα βιβλία παραγγελιών είναι γεμάτα. Αυτοί διαλέγουν πελάτες, δεν περιμένουν τους πελάτες να τη διαλέξουν. Εδώ, λοιπόν, είναι θέμα τιμής, καταβολών, γενεαλογίας, κόκκινου αγωνιστικού «αίματος».

Το υπεραυτοκίνητο μόλις έκανε την επίσημη αποκάλυψή του το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην πίστα της Ίμολα. Φυσικά και είναι σημαντικό. Βλέπετε η φίρμα έχει διαστάσεις τοτέμ και δη στους αγώνες αντοχής όπου έχει γράψει τεράστια ιστορία. Ενδεικτικά και μόνο η Ferrari έχει κερδίσει το Le Mans εννιά φορές, τις δε έξι από αυτές με συνεχόμενο σερί – από το 1960 έως το 1965. Ως γνωστόν, το παραμάζωμα έσπασε εκείνο το υπέροχο Ford GT, το αυτοκίνητο που προέκυψε μετά από την προσωπική διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ του Ένζο Φεράρι και του Χένρι Φορντ του Β’  όταν ο πρώτος δεν τήρησε τη συμφωνία πώλησης της Ferrari στους Αμερικανούς. Το GT40 κατάφερε να νικήσει τις Ferrari στο επίζηλο ευρωπαϊκό τερέν και μάλιστα για τρεις συνεχόμενες χρονιές, από το ’66 έως το ’69.

Ακριβώς, λοιπόν, καθώς υπάρχει πολλή ιστορία στο παρελθόν, οι Ιταλοί τα δίνουν όλα σε μια εργοστασιακή επανεμφάνιση μετά από περισσότερα από πενήντα χρόνια, για την ακρίβεια, από το 1971. Ήδη λέγεται πως έχουν σημειωθεί περισσότερες από 7.500 ώρες δοκιμών με την 499P, πως αποδίδει 680 ίππους, πως δεν έχει ανακοινωθεί η ροπή, πως χρησιμοποιείται δικό της μονοκόκ σασί και πως η μετάδοση της κίνησης, παραδόξως, μεταφέρεται από το 7-τάχυτο σειριακό κιβώτιο X-Trac και στους τέσσερις τροχούς αντί για μόνο στους πίσω, όπως ισχύει για την αυστηρότερη, ως προδιαγραφές, κατηγορία LMDh.

Στο κέντρο του σασί (όλα τα υπεραυτοκίνητα των σχετικών κατηγοριών έχουν το μοτέρ στο κέντρο) βρίσκεται ένας κινητήρας V6 με δύο τούρμπο, χωρητικότητας 2,9 λίτρων ο οποίος συγγενεύει με το μοτέρ που συναντάμε στην επίσης αγωνιστική 296 GT3. Παρότι δεν είναι υποχρεωτικό βάσει κανονισμών, υποβοηθείται από έναν ηλεκτροκινητήρα τοποθετημένο μπροστά, ο οποίος συνδέεται με μία μπαταρία 900 βολτ που επανατροφοδοτείται σε φάση φρεναρίσματος.

Όσο για το απ’ έξω, μάλλον αναμενόμενο, γυρνάει κεφάλια. Σχεδόν σέρνεται στο έδαφος, δείχνει υπερ-αεροδυναμική, έχει μία φαραωνικών διαστάσεων πίσω αεροτομή και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πιο όμορφη από μερικές Ferrari δρόμου πρόσφατης εσοδείας. Πέραν του αισθητικού, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει ανακοινωθεί το αν το αυτοκίνητο θα είναι διαθέσιμο και σε συμμετοχές ιδιωτικών ομάδων ή πόσο θα κοστίζει για αυτές. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως η Ferrari 499P θα κάνει το επίσημο αγωνιστικό της ντεμπούτο τον επόμενο Μάρτιο, στα 1000 μίλια του Sebring, στη Φλόριντα. Το αλογάκι από το Μαρανέλο θα είναι εκεί, αφηνιασμένο και πεινασμένο ξανά για δόξα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News