Με την «κοινή άμυνα της Ευρώπης», δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ασχολήθηκε εκτενές ανάγνωσμα του το Politico με σκοπό να θέσει και άλλα ζητήματα παράλληλα, με βασικότερο εξ αυτών τον διαρκή εξοπλισμό της Ουκρανίας όπως ζητεί ο πρόεδρός της Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Οι τριες συντάκτες του άρθρου, η Κλίο Κόλκατ, ο Χανς φον ντερ Μπούρχαρντ και ο Τζάκοπο Μπαριγκάτσι, διαπίστωσαν ότι από την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και μέχρι σήμερα για το ζήτημα της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας ακούγονται πολλά λόγια και δεν παράγεται κανένα έργο, όμως εστίασαν και στα «λίγα» πολεμικά ευρώ που δόθηκαν στο Κίεβο.

Η ανησυχία του άρθρου για το αμυντικό μέλλον της ΕΕ αντιπαραβάλλεται με την αμερικανική ισχύ και αποφασιστικότητα: «Η απειλή της Ρωσίας είναι πολύ κοντινή, δίπλα, στην Ουκρανία», έγραψαν οι συντάκτες του, «και πάλι τίποτα δεν έκαναν οι Ευρωπαίοι, ενώ οι ΗΠΑ έχουν δώσει 25 δισ. ευρώ σε στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία». Παρέθεσαν και τα υπόλοιπα νούμερα, τα ευρωπαϊκά, που αφορούν τη στρατιωτική βοήθεια στον Ζελένσκι, από τα οποία συνάγεται ότι αν δεν υπήρχε Τζο Μπάιντεν, η Ουκρανία θα είχε χαθεί, θα την είχε κατασπαράξει η «ρωσική αρκούδα».

«Οι διαφορές στις δαπάνες μεταξύ των ΗΠΑ και των Δυτικοευρωπαίων εγείρουν συγκλονιστικά ερωτήματα για τους ηγέτες της ΕΕ σχετικά με το τι θα είχε συμβεί στο Κίεβο αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν λιγότερο ανοιχτός σε παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας». Το οποίον μεταφράζεται ότι οι Ευρωπαίοι έδωσαν «λίγα» για την ουκρανική υπόθεση, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ: «Η Βρετανία 4 δισ. ευρώ, η Γερμανία 1,2 δισ. ευρώ, ενώ η στρατιωτική υποστήριξη της Γαλλίας έγινε ελάχιστα αισθητή, αφού ήταν 233 εκατ. ευρώ». Δηλαδή, ψιλοπράγματα. Να, «η Βρετανία εκπαίδευσε 5.000 ουκρανούς στρατιώτες, ενώ η Γαλλία εκπαίδευσε μόνον 100».

Το Politico παραδέχθηκε ότι «η πανδημία πρώτα και τώρα η ενεργειακή κρίση δεν διευκολύνουν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών» στα ευρωπαϊκά κράτη, ωστόσο επέμεινε ότι… λεφτά υπάρχουν. «Το ΑΕΠ της ΕΕ αξίζει 14 τρισ. ευρώ και οι αμυντικοί προϋπολογισμοί των χωρών της αθροιστικά φθάνουν στα 230 δισ. ευρώ».

Στο άρθρο εκφράζεται ιδιαίτερη ενόχληση για τη φράση του γάλλου προέδρου Μακρόν «να μην ταπεινωθεί η Ρωσία» και για την αποστασιοποίηση του γερμανού καγκελαρίου Σολτς που μιλάει για «κίνδυνο εμπλοκής της Γερμανίας» στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση. Ετσι, το Politico κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από την ΕΕ «λείπει η πολιτική βούληση». Και σημείωσε ότι «ούτε στο Παρίσι ούτε στο Βερολίνο έχουν αποφασίσει ακόμη αν θα παραχωρήσουν στο Κίεβο τα άρματα μάχης Leclerc και Leopard 2».

Επιστρέφοντας στο βασικό θέμα του άρθρου, στην άμυνα της ΕΕ, το Politico έγραψε ότι «μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ επικρατεί φθόνος και δυσπιστία», έτσι δεν προχωρούν διάφορα στρατιωτικά πρότζεκτ. Ολα αυτά τα κουσούρια της ΕΕ «εμποδίζουν την απογείωση του στρατιωτικού μαχητικού FCAS, το οποίο θα έπρεπε να γεννηθεί από μία γαλλογερμανοϊσπανική συμφωνία, όμως δεν αναμένεται να δει το φως πριν από το 2040». Και παρατήρησε ότι «η Γερμανία αποφάσισε να αγοράσει αμερικανικά F-35» και ότι «η Ευρώπη αγοράζει περίπου το 60% του εξοπλισμού της από χώρες εκτός ΕΕ», δυσπιστώντας η ίδια απέναντι στα πολεμικά προϊόντα της.

Το Politico παρατηρεί μάλιστα ότι μερικοί περιφερειακοί Ευρωπαίοι, «οι σκανδιναβικές χώρες και οι χώρες της Βαλτικής», για παράδειγμα, δυσπιστούν πια προς το Παρίσι και προς το Βερολίνο και ότι εμπιστεύονται μόνο τις ΗΠΑ, φρονώντας «ότι μόνο η Ουάσινγκτον μπορεί να παρέχει την απαραίτητη προστασία ενάντια στη ρωσική αρκούδα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News