Το 1985 ένας ιρλανδός τραγουδιστής είδε ένα ντοκιμαντέρ του BBC σχετικά με την πείνα που μάστιζε την Αιθιοπία και ταράχτηκε σύγκορμος. Μάλλον δεν πίστευε στα μάτια του. Ο καλλιτέχνης που είδε τα πτώματα των παιδιών και σοκαρίστηκε τόσο ήταν ο Μπομπ Γκέλντοφ.

Αμέσως οργάνωσε την παραγωγή και κυκλοφορία ενός σινγκλ με τον τίτλο «Do They Know It’s Christmas», συνεργαζόμενος με άλλους ομοτέχνους του όπως οι Τζορτζ Μάικλ, Μπόι Τζορτζ και Μπόνο. Για την Αιθιοπία μαζεύτηκαν, τότε, 28 εκατ. δολάρια. Στο μυαλό του Γκέλντοφ γεννήθηκε η ιδέα των συναυλιών που θα έλυναν τα μεγάλα και μικρότερα ανθρωπιστικά προβλήματα του πλανήτη.

Ετσι προέκυψε το Live Aid, το μεγαλύτερο συναυλιακό event της αγγλοαμερικανικής ποπ από καταβολής της. Στον συγκεκριμένο χώρο (της αγγλοαμερικανικής ποπ) θεωρείται ότι είναι ένα γεγονός που «σημάδεψε μία ολόκληρη γενιά μουσικών», αλλά και ακροατών, λόγω «του ανθρωπιστικού ιδεαλισμού του».

Από την άποψη της μαζικότητας ήταν ένας αδιαμφισβήτητος εισπρακτικός θρίαμβος. Οι εμβληματικές παραστάσεις στο λονδρέζικο Γουέμπλεϊ και στο αμερικανικό Στάδιο Κένεντι στη Φιλαδέλφεια έκαναν πάταγο, συγκεντρώνοντας καμιά πενηνταριά ποπ καλλιτέχνες πρώτης κατηγορίας και χιλιάδες λαού στις κερκίδες.

Εκτοτε, στο πλαίσιο του θεσμού διασυνδέθηκαν καλλιτέχνες ποπ κουλτούρας από διάφορες χώρες της Δύσης και συγκεντρώθηκαν εκατομμύρια δολάρια, αφού ο Γκέλντοφ ήταν επικοινωνιακά υπερδραστήριος και μάλλον πειστικός όταν απευθυνόταν στους ομοτέχνους του.

Στον χορό των ανθρωπιστικών συναυλιών πήραν μέρος εξαιρετικές αν και ετερόκλητες μονάδες (Ελτον Τζον, Μαντόνα, Κάρλος Σαντάνα, Γκόρντον Σάμερ, Στινγκ, Μικ Τζάγκερ, Ντέιβιντ Μπάουι, Ερικ Κλάπτον, κ.ά.) και διάσημα γκρουπ (Led Zeppelin, Queen, Beach Boys, Τhe Who, Duran Duran, κ.ά.).

Χαρακτηριστικό των συγκεκριμένων διοργανώσεων ήταν ότι, αν και στο φόντο των συναυλιών «αχνοφαινόταν» η Αφρική, οι περισσότεροι συμμετέχοντες ήταν λευκοί και ότι οι μαύροι ήταν λίγοι. Δεν έλαβαν ποτέ μέρος μεγάλοι αστέρες της σόουλ και φανκ μαύρης μουσικής, όπως ο Μάικλ Τζάκσον, η Νταϊάνα Ρος, ο Πρινς, κ.ά. Εξαίρεση αποτέλεσε η Τίνα Τέρνερ.

Οσον αφορά τα συγκεντρωθέντα ποσά υπέρ των Αφρικανών, η συνηθέστερη ένσταση αφορούσε τις καταγγελίες ότι τα χρήματα και τα είδη διατροφής που είχαν αποσταλεί κατέληξαν στα χέρια του ντόπιου δικτάτορα Μεγκίστου. Για τα λεφτά ειδικώς είπαν ότι κατέληξαν στους Σοβιετικούς, διότι από αυτούς ο Μεγκίστου αγόρασε όπλα.

Το πιο εύστοχο από τα καυστικά σχόλια κατά του Live Aid ήταν το εξής: «Τα έσοδα από τις εκδηλώσεις έσωσαν πολλούς, αλλά σκότωσαν περισσότερους».

Ο Γκέλντοφ, σήμερα 69 ετών, εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί η τέχνη να βοηθάει στην επίλυση παγκόσμιας τάξης προβλημάτων, αν και αυτό δεν εμπίπτει στον τομέα της αλλά είναι αποκλειστική δουλειά της πολιτικής. Στην έναρξη της εφετινής πανδημίας μάλιστα, ο τραγουδιστής κινητοποιήθηκε υπέρ του «ταμείου αλληλεγγύης» του ΟΗΕ αναφορικά με τον COVID-19.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News