Μια νέα γαλλογερμανική συμμαχία βρίσκεται στα σκαριά, με στόχο την προώθηση και την αξιοποίηση του «πράσινου» υδρογόνου ως εναλλακτικό, καθαρό, καύσιμο και φορέα ενέργειας γενικότερα, στο πλαίσιο των δράσεων για την απανθρακοποίηση της Ευρώπης και τη μετάβαση σε μια οικονομία μηδενικών ρύπων έως το 2050.

Το πρώτο βήμα το έκανε το Βερολίνο τον περασμένο Ιούνιο, ανακοινώνοντας επενδύσεις ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ για έρευνα, ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και έργα υποδομών, ενώ πρόσφατα ανάλογες προθέσεις κοινοποίησε και το Παρίσι, το οποίο διατίθεται να επενδύσει περί τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ για τον ίδιο σκοπό.

«Επιδιώκουμε μια ευρωπαϊκή κυριαρχία και σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα», επισήμανε σε δηλώσεις του ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ, ο οποίος την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου, πρόκειται να μεταβεί στην γερμανική πρωτεύουσα, όπου θα συναντηθεί με τον γερμανό υπουργό Οικονομίας και Ενέργειας Πέτερ Αλτμάιερ για την επισημοποίηση της ενεργειακής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών. «Το στοίχημα είναι να δημιουργήσουμε μια νέα αλυσίδα εφοδιασμού υδρογόνου, που θα μπορεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού», πρόσθεσε ο ο Λεμέρ.

Οι γαλλικές επενδύσεις πρόκειται να ολοκληρωθούν έως το 2030. Ηδη όμως δύο δισεκατομμύρια ευρώ περιλαμβάνονται στο διετές πρόγραμμα ανάκαμψης που παρουσιάστηκε πρόσφατα από τη γαλλική κυβέρνηση, με τα χρήματα να προέρχονται από το Ταμείο Ανάκαμψης (Recovery Fund) σε ευθυγράμμιση με την στρατηγική της Κομισιόν.

Οσον αφορά την Ευρώπη στο σύνολό της, σύμφωνα με ρεπορτάζ  La Repubblica, έως το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας οι Βρυξέλλες σκοπεύουν να επενδύσουν στο «πράσινο» υδρογόνο από 120 έως 130 δισεκατομμύρια ευρώ, αξιοποιώντας μια σειρά από χρηματοδοτικά μέσα που διαθέτει η ΕΕ.

Το υδρογόνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ενεργειακή πρώτη ύλη, ως καύσιμο, ως φορέας ενέργειας και ως μέσο αποθήκευσης ενέργειας και έχει πολλές δυνητικές εφαρμογές στους τομείς της βιομηχανίας, των μεταφορών και της ενεργειακής αυτονομίας. Είναι δε απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον, διότι δεν εκπέμπει καθόλου CO2 παρά μόνο ατμούς νερού.

Προς το παρόν η ποσότητα υδρογόνου που χρησιμοποιείται στην ΕΕ παραμένει περιορισμένη, ενώ υπάρχουν τρεις τύποι υδρογόνου.

Το «πράσινο» ή «ανανεώσιμο» υδρογόνο παράγεται μέσω ηλεκτρόλυσης και με τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές.

Το «γκρίζο» υδρογόνο παράγεται από ορυκτά καύσιμα (φυσικό αέριο) και κατά την παραγωγή του εκλύονται σημαντικές ποσότητες CO2, ενώ το αποκαλούμενο «μπλε» υδρογόνο παράγεται επίσης από ορυκτά καύσιμα, όμως οι εκλυόμενες ποσότητες CO2 δεσμεύονται και αποθηκεύονται.

Στόχος της νέας ευρωπαϊκής στρατηγικής είναι καταρχάς η απανθρακοποίηση της παραγωγής υδρογόνου (η οποία καθίσταται δυνατή χάρη στη σταδιακή μείωση του κόστους των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την επιτάχυνση των τεχνολογικών εξελίξεων) και η επέκταση, στη συνέχεια, της χρήσης του ως υποκατάστατο των ορυκτών καυσίμων.

Προς το παρόν οι Γάλλοι δεν μιλούν για «πράσινο», αλλά για «απανθρακοποιημένο» υδρογόνο, δεδομένου ότι η απαραίτητη για την παραγωγή του ηλεκτρική ενέργεια θα προέρχεται κατά κύριο λόγο όχι από ανανεώσιμες πηγές αλλά από τους πυρηνικούς σταθμούς της χώρας.

Μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα, ο εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας Φατίχ Μπιρόλ επισήμανε πως όντως το υδρογόνο μπορεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας. Ωστόσο θέλησε να υπογραμμίσει ότι δεν είναι «η λύση σε όλα τα ενεργειακά μας προβλήματα. Μπορεί, όμως, να αποτελέσει ένα από τα θεμέλια των προσπαθειών, συνδυαστικά με άλλες καθαρές τεχνολογίες – ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, ενεργειακή αποδοτικότητα, δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα. Ολα αυτά είναι απαραίτητα για ένα καθαρό, προσβάσιμο και ασφαλές ενεργειακό σύστημα», σημείωσε ο τούρκος οικονομολόγος και ειδικός σε ενεργειακά ζητήματα.

Σχολιάζοντας τη σημασία της γαλλογερμανικής συμμαχίας για το «πράσινο» υδρογόνο, ο Μπιρόλ αρκέστηκε να αναφέρει πως επί του παρόντος η παραγωγή υδρογόνου ανά τον κόσμο βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στα ορυκτά καύσιμα, με αποτέλεσμα να εκλύονται κάθε χρόνο στην ατμόσφαιρα 800 μεγατόνοι CO2.

«Τόσες είναι οι εκπομπές της Βρετανίας και της Ινδονησίας μαζί. Για να καταστεί το υδρογόνο ακρογωνιαίος λίθος της μετάβασης σε καθαρές μορφές ενέργειας, πρέπει να καθαρίσουμε την παραγωγή του», εξήγησε, σημειώνοντας ότι η διεθνής συνεργασία μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News