Πρόκειται για ένα αυτοκίνητο-θρύλο. Οχι μόνο επειδή στη μάσκα, επάνω από τον μπροστά προφυλακτήρα, φέρει το σήμα της -χλιδάτα- τρισμέγιστης Ρολς Ρόις, αλλά επειδή κουβαλά μια ιστορία που δεν ξέρουν πάρα πολλοί. Αυτό το αυτοκίνητο εμφανίστηκε και πάλι στο ετήσιο ράλι-μάζωξη για τους λάτρεις της Ρόις, τον περασμένο Ιούνιο. Εκεί, μπόρεσε να δει ξανά τις λευκές ακμές του ένας συνταξιούχος διευθυντής πωλήσεων αυτοκινήτων, ο Στιβ Ιστον, ο οποίος είχε πουλήσει αυτό το αυτοκίνητο στον Τζον Λένον, πριν από 50 χρόνια.

Βρισκόμαστε στο τέλος του 1966, και ο Ιστον ήταν ένας 18χρονος εκπαιδευόμενος πωλητής αυτοκινήτων στο κατάστημα «Golden Wheels Garages», στο Τσέλσι. Βασικά, εκεί πουλούσαν Φίατ, αλλά και μεταχειρισμένα σπορ αυτοκίνητα.

Μια μέρα, λοιπόν, σαν τις άλλες, εμφανίστηκε στο κατάστημα ο σοφέρ τού Λένον και μετέφερε στον Ιστον ότι «το αφεντικό, πέραν της Ρολς Ρόις που είχε αγοράσει την προηγούμενη χρονιά, θα ήθελε να αγοράσει ένα δεύτερο, ίδιο αυτοκίνητο». Η πρώτη Ρολς που είχε κάνει δική του ο Λένον, ήταν μια μαύρη Φάντομ.

Cut

Στις 3 Ιουνίου του 1965, ο Τζον Λένον αγόρασε μια Ρολς Ρόις Φάντομ, με αριθμό κυκλοφορίας FJB111C. Είχε μήκος 5,8 μέτρα, ήταν μια μαύρη λιμουζίνα. Το όχημα κόστισε 6.000 λίρες Αγγλίας. Το επόμενο έτος ο Λένον μετέτρεψε το πίσω κάθισμα σε διπλό κρεβάτι, πρόσθεσε μια τηλεόραση, ένα ψυγείο, ένα τηλέφωνο, ένα πικάπ και έβαλε φιμέ τζάμια. Αλλά πίστευε ότι το αυτοκίνητο χρειαζόταν κάτι ακόμα. Επειτα από αίτημά του, το αυτοκίνητο βάφτηκε… κίτρινο! Ο σχεδιασμός του βασίστηκε σε ένα κάρο τσιγγάνων. Πάπυροι και λουλούδια βάφτηκαν στις πλευρές και στους τροχούς. Ναι. Ηταν αυτή η λιμουζίνα την οποία μετέτρεψε στο περίφημο, πια, ψυχεδελικό χρωματολόγιο.

Συνέχεια στην ιστορία μας…

Ο Ιστον -ικανότατος πωλητής- κατάφερε να ανακαλύψει μια μαύρη-πράσινη Ρολς, με την πινακίδα EUC 100C, βρέθηκε πίσω από το τιμόνι της και κίνησε για το σπίτι τού Λένον που ήταν επάνω σε έναν λόφο, νότια του Κένγουντ.

Εκεί εμφανίστηκαν ο Τζον Λένον και η Γιόκο Ονο, μαζί με τον σοφέρ τους. «Ηταν και οι δύο πολύ φιλικοί», είπε ο Ιστον. «Η Γιόκο άρχισε να γελά από ικανοποίηση μόλις είδε το αυτοκίνητο, ενώ ο Τζον, αφού κοίταξε κάθε γωνία του αυτοκινήτου, είπε στη Γιόκο να καθίσουν μαζί στο πίσω κάθισμα. Οφείλω να ομολογήσω ότι είχα μείνει αποσβολωμένος από δέος», συμπλήρωσε ο Ιστον. «Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να μου πει ο Τζον ότι το αγοράζει, αλλά με ρώτησε αν θα μπορούσε να το έχει σε… λευκό! Μάλιστα, διευκρίνισε ότι δεν ήθελε να βαφεί μόνο η εξωτερική λαμαρίνα του λευκή, αλλά τα πάντα τα ήθελε λευκά: το εσωτερικό, τις ταπετσαρίες, τα πατάκια του, ακόμα και το τιμόνι».

Σε λιγότερο από 60 λεπτά, ο Ιστον δρόμο πήρε και δρόμο άφησε και επέστρεψε στο Τσέλσι για συναντήσει μια ομάδα από «γάτες» μηχανικούς-φανοποιούς, οι οποίοι θα δημιουργούσαν ένα από τα πιο διάσημα αυτοκίνητα του κόσμου.

Ο Λένον συμφώνησε να πληρώσει 6.000 λίρες για το «Λευκό Φάντασμα». Αλλες 6.000 λίρες θα κόστιζε η ανακατασκευή παύλα βαφή του. «Το κόστος των 12.000 λιρών Αγγλίας ήταν πολύ παραπάνω από την τιμή του πρώτου μου σπιτιού, όταν το αγόρασα λίγα χρόνια αργότερα, οπότε φανταστείτε το μέγεθος της επιτυχίας που είχε αυτή η πώληση που είχα κάνει, όντας ένας πιτσιρικάς πωλητής αυτοκινήτων. Μέχρι τότε, το πιο ακριβό αυτοκίνητο που είχα πουλήσει ήταν ένα Φιατάκι που κόστιζε 1.300 λίρες!», θυμάται ο Ιστον.

Για να ολοκληρωθεί η μετατροπή τού αυτοκινήτου στο απόλυτο λευκό χρειάστηκαν τρεις μήνες και λίγη ώρα στο αγγλικό υπουργείο Μεταφορών για να αλλάξει η πινακίδα σε EUC 1000 – στρογγυλά πράγματα. Τα επόμενα χρόνια, πάντως, ο Ιστον συνέχισε να πουλά αυτοκίνητα σε «Σκαθάρια». Ο Ρίνγκο Σταρ αγόρασε από εκεί ένα «διαβολάκι» Mini Cooper S και ένα Facel Vega. O Λένον, επίσης, από το ίδιο κατάστημα, ψώνισε μια Φεράρι 330 – έτσι, για να του βρίσκεται.

Τη νέα του Φάντομ ο Τζον την κράτησε λίγα χρόνια, αλλά σε αυτό το διάστημα το λευκό -της αγνότητας- αυτοκίνητο έγινε το φόντο για πολλές φωτογραφίες μαζί με τη Γιόκο, αλλά και με τους υπόλοιπους Μπιτλς. Και όταν ο μουσικός με τα γυαλιά το βαρέθηκε, το πούλησε στον δικηγόρο και, βασικά, μάνατζερ των Μπιτλς, το 1969. Ηταν ο Αλεν Κλάιν ο οποίος ήταν ήδη μάνατζερ-παραγωγός των Rolling Stones και ο κύριος υπεύθυνος για την επιτυχία που είχε η μπάντα του Τζάγκερ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Ο σοφέρ τού Κλάιν, στα απομνημονεύματά του, είχε γράψει ότι, το 1969, του ζητήθηκε να παραλάβει τη λευκή Ρολς από τον Λένον και να την οδηγήσει στον μάνατζερ, ο οποίος είχε πληρώσει στο «Σκαθάρι» 50.000 λίρες για να την κάνει δική του! Με λίγα λόγια, από αυτό το ντιλ ο Τζον έβαλε στην τσέπη του 38.000 λίρες. Νοτ μπαντ!

Ο Κλάιν, τελικά, τα έσπασε με τους Μπιτλς το 1971 και έξι χρόνια αργότερα τους μήνυσε διεκδικώντας αποζημίωση 5 εκατομμυρίων λιρών – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το «Λευκό Φάντασμα» κυκλοφόρησε για τα επόμενα 10 χρόνια, προτού σκεπαστεί με κουκούλα μέσα σε μια αποθήκη. Ο Κλάιν πέθανε τον Ιούλιο του 2009 και είχε αφήσει στη διαθήκη του να πάρει αυτό το αυτοκίνητο ο γιος του, ο Τζόντι, με την προϋπόθεση να το αναπαλαιώσει, και, ουσιαστικά, να του δώσει ξανά ζωή, έπειτα από τρεις δεκαετίες που πέρασε μέσα στην αφάνεια.

Πληροφορίες λένε ότι ο υιός Κλάιν θέλει να το πουλήσει -εξαργυρώνοντας την ιστορία που γράφτηκε μέσα στο λευκό εσωτερικό του- για πολλές χιλιάδες λίρες, που θα είναι σίγουρα περισσότερες από αυτές που έδωσε ο πατέρας του για να το αποκτήσει.

Αλλά, άστο, είναι τώρα εποχές για να αγοράζεις αυτοκίνητο και δη μεταχειρισμένο;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News