Κουλί, κονφί, ζυλιέν. Αν κοιτάξουμε σήμερα ένα χριστουγεννιάτικο μενού τα μισά πιάτα δεν καταλαβαίνουμε τι είναι. Τι σέρβιραν όμως τα κυριλέ εστιατόρια το 1900 στα ρεβεγιόν; Και πώς ήταν σχεδιασμένοι οι κατάλογοι;
Κουλί, κονφί, ζυλιέν. Αν κοιτάξουμε σήμερα ένα χριστουγεννιάτικο μενού τα μισά πιάτα δεν καταλαβαίνουμε τι είναι. Τι σέρβιραν όμως τα κυριλέ εστιατόρια το 1900 στα ρεβεγιόν; Και πώς ήταν σχεδιασμένοι οι κατάλογοι;
Ηδη τις προετοιμασίες για τα ρεβεγιόν τις έχουμε αρχίσει. Οποιοι σκοπεύουν να οργανώσουν σπιτικό δείπνο καταστρώνουν μενού και κάνουν τα ψώνια. Εκείνοι που παραδοσιακά τρώνε έξω τις γιορτές ψάχνουν τα μενού (και τις τιμές).
Πώς όμως έτρωγαν οι άνθρωποι παλιά; Τότε που τα χριστουγεννιάτικα δείπνα απευθύνονταν σε λίγους και εκλεκτούς και διοργανώνονταν ως επί το πλείστον στα μεγάλα ξενοδοχεία;
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης έκανε φέτος κάτι πολύ ενδιαφέρον. Συγκέντρωσε τα χριστουγεννιάτικα μενού των αρχών του προηγούμενου αιώνα από εστιατόρια, ξενοδοχεία και… στρατιωτικές βάσεις.
Το γαστρονομικό lifestyle εκείνης της εποχής δεν διαφέρει πάρα πολύ από το σημερινό. Ψητή γαλοπούλα, μοσχάρι και άλλα πουλερικά, συνηθίζονταν. Το ελάφι επίσης, υπάρχει στα μενού. Το σέλινο, ήταν το κλασικό αρωματικό στις γιορταστικές συνταγές. Η σάλτσα στρειδιών ήταν δημοφιλής – αλλά η ακριβής συνταγή σήμερα είναι άγνωστη. Τέλος το πιάτο που σήμερα δεν τρώμε αλλά τότε ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλές και εκλεκτό είναι η σούπα από θαλάσσια χελώνα – η λεγόμενη χελωνόσουπα. Εδώ και δεκαετίες η χελωνόσουπα έχει καταργηθεί για λόγους οικολογικούς – η θαλάσσια χελώνα είναι είδος υπό εξαφάνιση.
Ρίξ’τε μια ματιά στα μενού που ακολουθούν. Ισως πάρετε ιδέες για το δικό σας.