Τη σχεδόν λησμονημένη πια περίπτωση του βενεζουελάνου τρομοκράτη Κάρλος (ο οποίος υπήρξε διακριτή μοναχική φιγούρα μέσα στην ποικίλη τρομοκρατική δράση του 20ού αιώνα, και για αυτόν τον λόγο «μυθοποιήθηκε») θυμήθηκε ο ιστότοπος Meaww, με την ευκαιρία της σύλληψής του πριν από 26 χρόνια στο Σουδάν.

Ο Κάρλος το Τσακάλι δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον που τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 είχε πιάσει το αυτόματο όπλο ή το μασούρι με τα εκρηκτικά για κάποιον «ιερό σκοπό» της αρεσκείας του και για λογαριασμό του πλήθους το οποίο αδρανούσε μεν, αλλά υποτίθεται ότι ανέμενε εναγωνίως ένα επαναστατικό σήμα του για να πάρει εμπρός. Οπωσδήποτε τα πράγματα ήταν γραφικά και θα μπορούσε να γίνουν μέχρις ενός βαθμού και ρομαντικά ακόμη, αν δεν άφηναν πίσω τους πτώματα για το τίποτα (στην εκδοχή των ιδεολόγων) και πτώματα για το χρήμα (στην εκδοχή του Κάρλος και των ομοίων του).

Ο τριτοκοσμικός Κάρλος δεν ήταν αριστεριστής, δεν ήταν νεοφασίστας, και έτσι, δίχως κανένα ιδεολογικό οπλοστάσιο να κρατάει αναμμένο το κάρβουνο στη θράκα, κατέληξε μόνος, αυτός και το κουμπούρι του, να δουλεύει σαν… ελεύθερος επαγγελματίας του φόνου: έγινε μισθοφόρος στη δούλεψη σκοτεινών κρατικών εξουσιών και μυστικών υπηρεσιών της αραβικής επικράτειας και όχι μόνον αυτής.

Στις 14 Αυγούστου, πριν από 26 χρόνια, το Τσακάλι συνελήφθη από τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες στο Χαρτούμ του Σουδάν και μεταφέρθηκε σε φυλακή στο Παρίσι. Ετσι τερματίστηκε η σταδιοδρομία ενός ανθρώπου που θεωρούσε τον εαυτό του πραγματικό επαναστάτη, ωστόσο κατέληξε εκτελεστής για λογαριασμό πολλών αραβικών καθεστώτων. Με τις υψηλές προστασίες τους σκότωσε, έβαλε βόμβες, πήρε ομήρους, και δημιούργησε ένα διεθνές δίκτυο κάλυψής του σε τρεις ηπείρους. Αν συγκριθεί, δε, με τη σημερινή, ισλαμικού χαρακτήρα τρομοκρατία, από το αναχρονιστικό χαντζάρι του τζιχαντιστή τον χωρίζουν αβυσσαλέες αποστάσεις.

Η μυθιστορηματική, μεμονωμένη δράση του ενέπνευσε συγγραφείς, σεναριογράφους, σκηνοθέτες και παραγωγούς φιλμ και τηλεοπτικών σειρών, αλλά δεν εξηγήθηκε στην ουσία της επαρκώς. Υπάρχουν μυστικά που δεν φανερώθηκαν και, πιθανότατα, τα γνωρίζουν μόνο οι μυστικές υπηρεσίες των σοβαρών κρατών του πλανήτη.

Ο βίος και η πολιτεία του

Ο Ιλιτς Ραμίρεζ Σάντσες, κατά κόσμον Κάρλος το Τσακάλι, είχε μαρξιστική αφετηρία εκ… πατρός: εκείνος ήταν ένας αριστερός του παλιού καιρού, του έδωσε κιόλας το όνομα του Λένιν, αλλά ο μικρός δεν τα πήγε καλά ούτε με το Κόμμα (της Βενεζουέλας) ούτε με την ίδια τη Σοβιετική Ενωση όπου πήγε να σπουδάσει, αφού το μοσχοβίτικο Πανεπιστήμιο «Φιλίας των Λαών, Πατρίς Λουμούμπα» τον έδιωξε. Και από το 1973 άρχισε τη συνεργασία του με τους Παλαιστινίους του Λαϊκού Μετώπου, αναλαμβάνοντας δράση κατά ισραηλινών ή φιλοϊσραηλινών στόχων (βόμβα στο Λονδίνο, παγιδεύσεις με εκρηκτικά κάποιων οχημάτων στο Παρίσι, κ.ά.).

Το αποκορύφωμα της καριέρας του μάλλον είναι η επίθεση στον ΟΠΕΚ, το 1975 στη Βιέννη, όταν συνέλαβε και κράτησε σε κατάσταση ομηρίας συνέδρους, μάλιστα σκοτώνοντας και τρεις. Ολα τα παραπάνω τα διέπραξε στο όνομα της απελευθέρωσης του παλαιστινιακού λαού. Με την αποπομπή του και από τον κύκλο συνεργατών της παλαιστινιακής αντίστασης δημιούργησε τη δική του γκρούπα η οποία είχε μέλη Αραβες διαφόρων υπηκοοτήτων, αλλά και Γερμανούς. Ηταν η περίοδος που ανέπτυξε σχέσεις με τη μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας, την εξίσου διαβόητη με αυτόν Στάζι.

Η συνέχεια της δράσης του δεν είναι παρά μία βεντέτα με το γαλλικό κράτος, που δημιουργήθηκε έπειτα από τη σύλληψη της γυναίκας του, το 1982, στη Γαλλία. Τότε ο Κάρλος χτύπησε ξανά επί γαλλικού εδάφους και έβαλε βόμβες σε τρένα και σε αυτοκίνητα, αφήνοντας πίσω του δεκάδες σκοτωμένους. Στο πελατολόγιό του είχε προσθέσει και άλλες ανατολικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά και ανάλογες ισλαμικών κρατών.

Η σύλληψή του κατέστη δυνατή ύστερα από συντονισμένες ενέργειες πρακτόρων της Γαλλίας αλλά και των ΗΠΑ, οι οποίοι τον είχαν εντοπίσει στο Σουδάν. Η παράδοσή του επετεύχθη έπειτα από πολλές επαφές και διαπραγματεύσεις. Η χρονική στιγμή της σύλληψής του είχε την εξήγησή της: το Τσακάλι είχε ξεδοντιαστεί, είχε ξοφλήσει σαν δολοφονικό εργαλείο, αφού οι παγκόσμιες γεωπολιτικές συνθήκες είχαν με δραματικό τρόπο αλλάξει, με πρώτη και σοβαρότερη από όλες τις μεταβολές την εξαφάνιση της Σοβιετικής Ενωσης από τον χάρτη.

Στο Σουδάν ο Κάρλος κατέφυγε για να βρει ένα ασφαλές κρησφύγετο, αλλά οι ντόπιοι κυβερνώντες τον παρέδωσαν αδίστακτα, θέλοντας να ξεφορτωθούν τις υποψίες των Δυτικών ότι συνεργάζονταν μαζί του. Παγιδεύτηκε από τους Γάλλους και πιάστηκε. Η συνέχεια δόθηκε στα γαλλικά δικαστήρια από τα οποία εισέπραξε ποινές ισόβιας κάθειρξης για τετελεσμένα εγκλήματα και ανθρωποκτονίες.

Λέγεται ότι ο 70άρης σήμερα Κάρλος θεωρεί πάντα τον εαυτό του επαναστάτη, όμως κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για αυτό. Επειδή ο χρόνος σβήνει όλες τις αυταπάτες, ιδίως αν κυλάει μέσα στο κελί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News