Αν άλλοι αναζητούσαν το «Άγιο Δισκοπότηρο», ο Σπυρίδων Α. Μεταξάς δεν αναζητούσε άλλο παρά ένα ποτήρι «μπράντι μοναδικής γευστικής απαλότητας». Είμαστε στα χρόνια μετά το 1885 και το «Κονιάκ» είναι κατακυρωμένο στους παραγωγούς της αντίστοιχης γαλλικής περιοχής, τα αποστάγματα τύπου μπράντι είναι «σκληρά» και μόνον «οραματιστές» (όπως χαρακτηρίστηκε αργότερα), όπως ο Μεταξάς, έχουν υπομονή να δοκιμάζουν αμέτρητους τρόπους για να απαλύνουν την σκληρή αυτή γεύση. Όσο να καταφέρει να φτιάξει «το πιο απαλό και σκούρο κεχριμπαρένιο ποτό στον κόσμο». Με τη χρήση γλυκού, παλαιωμένου μοσχάτου κρασιού από τη Σάμο και σε μια αναλογία με το παλαιωμένο απόσταγμα, που έκανε – ύστερα από πάμπολλες δοκιμές και αποτυχίες, όπως είπαμε – ακαταμάχητο. Και αυτό στην πλατεία Καραϊσκάκη, όπου είχε στήσει με τον αδελφό του Ηλία Α.Μεταξά κονιακοποιΐα «εκ καθαρού αποστάγματος σταφυλής», με την επωνυμία «Η Άμπελος», αφήνοντας την ιδιαίτερη πατρίδα του Χαλκίδα, ως έμπορος αποικιακών ειδών.

Το έμβλημα της εταιρείας, ο Σαλαμινομάχος, φέρεται να εικονιζόταν σε νόμισμα που βρέθηκε στη θεμελίωση του εργοστασίου, στην οδό Αριστείδου 7. Και ξεκίνησε το 1888, με αρχικό κεφάλαιο 100.000 δραχμών, για να γίνει μία από τις πλέον ισχυρές ελληνικές βιομηχανίες και brand name που έφερε ένα σκούρο κεχριμπαρί κομμάτι Ελλάδας στα πέρατα του κόσμου. Βραβεία, διακρίσεις, ακόμη και ειδικές συνταγές για εδέσματα ή κοκτέιλ, διεθνώς, έγιναν μάρτυρες της διεθνούς επιτυχίας, που όσο προχωρούσε η εταιρεία και άλλαζε χέρια, έκανε και νέες προτάσεις, όπως τα ζωγραφισμένα πορσελάνινα μπουκάλια ή τα μπουκάλια τσολιαδάκια και αμαλίες.

Εδώ, ο ιστορικός – ερευνητής της έκθεσης «160 χρόνια Made In Greece» Γιάννης Στογιαννίδης μας θυμίζει ότι η μεγάλη επιτυχία έφερε και τους μιμητές, χάριν κέρδους. Οι οποίοι μάλιστα χρησιμοποιούσαν και το όνομα «Μεταξά»! Χρειάστηκε μάχη διεθνούς κατοχύρωσης (με το Σήμα κατατεθέν) για να αλλάξουν τελικά τα πράγματα…

Επόμενο: Η ΜΙΣΚO ο Ακάκιος ο Ονούφριος και η ιστορία

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News