«Στον ρυθμό σου που καίει ακόμα, αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά / κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία», έγραφε το 1984 η Λίνα Νικολακοπούλου και τραγούδησε αργότερα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Κι αυτοί είναι οι στίχοι που «ταιριάζουν γάντι» στην κατάσταση που βιώνει ο Μίχαελ Σουμάχερ. Γάντι, σαν αυτά που φορούσε κι έπιανε το τιμόνι, οδηγώντας τη Ferrari του από τη μία νίκη στην άλλη, στη Formula 1.

Το καντήλι της ζωής του γερμανού πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή καίει ακόμη, αλλά το σώμα του μένει χρόνια χωρίς σκιά. Για την ακρίβεια από το τέλος του 2013, όταν και έκανε σκι στις Αλπεις πριν χτυπήσει, σχεδόν, θανάσιμα.

Την Πέμπτη, ο Λούκα Ντι Μοντετζέμολο αποκάλυψε πως η κατάσταση της υγείας του Μίχαελ Σουμάχερ δεν είναι καλή. Ολοι περιμένουν ένα μικρό ή μεγαλύτερο θαύμα. «Μαθαίνω συνεχώς νέα του και δεν είναι καλά. Η κατάσταση είναι πραγματικά περίεργη, είχε μόνο ένα σοβαρό ατύχημα στην καριέρα του και ήταν δικό μας λάθος, των μηχανικών της εταιρείας, όχι δικό του», είπε ο πρώην αντιπρόεδρος της Ferrari και έκανε όλους τους φίλους και πιστούς οπαδούς του «Σούμι» να προβληματιστούν και να ανησυχήσουν ακόμη περισσότερο.

Ο Σουμάχερ σαν άλλος… Φάουστ

Την περίπτωση του Φάουστ την ξέρετε. Ισως το κεντρικότερο πρόσωπο της ευρωπαϊκής μυθολογίας είχε κατακτήσει τα πάντα, είχε στο κεφάλι του μέσα όλο το σύνολο της γνώσης. Αλλά κάτι του έλειπε. Του έλειπε η εσωτερική αναζήτηση και η «σπίθα». Γι αυτό κι έκανε συμφωνία με τον διάβολο, πούλησε την ψυχή του και αφέθηκε στα τερτίπια του. Ετσι κι ο Σουμάχερ, κατέκτησε τα πάντα, αλλά η κάψα του για την ταχύτητα τον οδηγούσε συνεχώς στο να κατεβαίνει τις πλαγιές των Αλπεων… σφαίρα. Και κάπως έτσι έγινε το ραντεβού του με την ίδια του τη μοίρα.

Ο Σουμάχερ ξέρει από μικρό παιδί τι θα κάνει. Στα τρία του χρόνια οδηγεί το χορτοκοπτικό μηχάνημα του πατέρα του και δείχνει σε όλους πως το μόνο που χρειάζεται είναι μια γερή μηχανή κάτω από τα πόδια του. Μια γερή μηχανή που θα την τιθασεύσει με τα χέρια του και θα την κάνει να… πετάξει. Στα τέσσερά του αρχίζει να μπαίνει σε καρτ και στη συνέχεια να παίρνει μέρος σε αγώνες. Και η καταξίωση δεν αρχίζει να έρθει. Αλλά τα οχήματα καρτ είναι πολύ μικρά για να χωρέσουν τις φιλοδοξίες του και πολύ… αργά για να ικανοποιήσουν το ταλέντο του. Αφού έχει κατακτήσει πρωταθλήματα στη Φόρμουλα Φορντ, στη Φόρμουλα Κόνινγκ και στη Φόρμουλα 3, είναι έτοιμος για τα μεγάλα… σαλόνια.

Ολα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Βασικά, είναι Ιστορία. Ο ίδιος καταφέρνει να γράψει μέσα σε δύο δεκαετίες το όνομά του σε κάθε βιβλίο που ασχολείται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Εκτός από τίτλους, σαρώνει συνειδήσεις. Θες να μιλήσεις για κάτι γρήγορο, θες να πεις πως είσαι καλός οδηγός, θες να κοκορευτείς στην παρέα σου πως έκανες μια σπουδαία προσπέραση στον δρόμο και το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι να πεις «Σουμάχερ». Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατόρθωμα από αυτό.

Η μοιραία κατάβαση

Ο,τι δεν έπαθε ο Σουμάχερ μέσα στις πίστες, το έπαθε εκτός. Στις 29 Δεκεμβρίου 2013, πηγαίνει για σκι με τον γιο του Μικ στις Αλπεις. Βγαίνει οχτώ μέτρα εκτός πίστας, χάνει την ισορροπία του και χτυπά το κεφάλι του σε έναν βράχο. Στην αρχή διατηρεί τις αισθήσεις του και μεταφέρεται με ελικόπτερο σε νοσοκομείο της Γκρενόμπλ, ωστόσο τα πράγματα δεν είναι καλά. Η πίεση έχει αυξηθεί στον εγκέφαλό του και οι γιατροί αναγκάζονται να τον ρίξουν σε κώμα. Και οι επόμενες ημέρες είναι ακόμη πιο δύσκολες για τον ίδιο, για τους συγγενείς του, για τον κόσμο ολόκληρο. Οι γιατροί αναγκάζονται να αφαιρέσουν μέρος του κρανίου του για να μπορέσει να «αποφορτιστεί» ο εγκέφαλός του. Του παίρνει έξι ολόκληρους μήνες να ξυπνήσει από το κώμα, αν και ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε τεστ σωματικών αντιδράσεων. Τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο τους, αλλά όχι για πολύ.

Μεταφέρεται στο κέντρο αποκατάστασης CHUV, στη Λωζάνη, και περνά ένα τρίμηνο εκεί σταθεροποιώντας την κατάσταση της υγείας του και αποκτώντας μερική αντίληψη για το τι συμβαίνει γύρω του. Τουλάχιστον αυτό λένε οι φήμες. Είναι από τις περιπτώσεις που η πληροφόρηση κυκλοφορεί με… το σταγονόμετρο.

Εννιά μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο του 2014, η γυναίκα του αποφασίζει να τον μεταφέρει στο σπίτι τους. Κι επειδή τα έξοδα είναι τεράστια, αρχίζει η ρευστοποίηση της περιουσίας της οικογένειας. Δεν είναι και εύκολο να σου φεύγουν 150.000 την εβδομάδα.

Το πρόβλημα με τον Σουμάχερ είναι πως η πρόοδός του είναι οδυνηρά αργή. Το καλοκαίρι του 2015 γίνεται γνωστό πως έχει φτάσει στα 45 κιλά. Δεν μπορεί καν να περπατήσει, δεν μπορεί καν να επικοινωνήσει. Τουλάχιστον, αυτό λένε τα περισσότερα δημοσιεύματα από τη Γερμανία.

Ο γερμανός πρώην πιλότος απέδειξε σε όλον τον κόσμο ότι είναι άνθρωπος και όχι ρομπότ. Μπορεί οι κινήσεις του και το ταλέντο του να παρέπεμπαν σε μηχανή, ωστόσο ο ίδιος υπέκυψε σε όλα του τα μεγάλα πάθη. Αποσύρθηκε από τη F1 και επέστρεψε ως καρικατούρα του παλιού νικηφόρου σερί του, υπέγραψε και οδήγησε μάρκες αυτοκινήτων που σε καμία περίπτωση δεν ήταν Ferrari και μετά από όλα αυτά παραδόθηκε στο απόλυτο λευκό. Στο λευκό του χιονιού, στο λευκό της καταστολής που είναι εδώ και πάνω από δύο χρόνια.

«Κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία», έγραφε το 1984 η Λίνα Νικολακοπούλου και τραγούδησε αργότερα ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ο,τι έζησε ο Μίχαελ Σουμάχερ προβάλλεται, ήδη, στο κινηματογραφικό πανί του μυαλού μας, θα προβληθεί σε σινεμά και τηλεοράσεις αργότερα. Οσκαρ. Ζωής.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News