Αυτά είναι τα Οκτωβριανά των supercars. Με διαφορά μόλις δύο εβδομάδων παρουσιάστηκαν μέσα στον Οκτώβριο τα δύο επαναστατικά υπεραυτοκίνητα. Εξέγερση τεχνολογίας και «πυρπόληση» ασφάλτου. Πρώτα παρουσίασε η McLaren τη W1. Δεκαπέντε μέρες μετά η Ferrari τη F80. Ούτε συνεννοημένοι να ήταν. Πισωκίνητο το πρώτο, τετρακίνητο το δεύτερο – συνοδεία δύο ηλεκτροκινητήρων στον μπροστινό άξονα.

Παρόμοια και εξωφρενική δύναμη. Υβριδικά και τα δύο. Η McLaren ανακοίνωσε 1275 PS και 1345 Nm από έναν διπλοτούρμπινο V8 κινητήρα. Ελαφρώς μικρότερη ισχύς από τη Ferrari και τον V6 της, επίσης με δύο τουρμπίνες. Παρουσία αμφοτέρων στην F1 με ό,τι συνεπάγεται σε υστεροφημία, αεροδυναμικά στοιχεία προερχόμενα από την αγωνιστική τεχνογνωσία, προφανώς κεντρομήχανα, με σασί από ανθρακόνημα και διθέσια.

Βέβαια είναι απορίας άξιον ποιος συνοδηγός θα αντέξει τη διαδικασία εξάντλησης των σχετικών επιδόσεων. Ενδεικτικά, η W1 εκτελεί τα 0-200 χλμ./ώ. σε μόλις 5,8 δ/λ. Τα «μηδέν-διακόσια», ε; Στο δε κόκπιτ της Ferrari το κάθισμα του συνοδηγού είναι τοποθετημένο πιο πίσω, πιο κάτω και με λιγότερη ορατότητα από αυτό του οδηγού.

Η διαμόρφωση είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένη στον άνθρωπο της αριστερής θέσης και στο σασπένς οδήγησης που έχει να διαχειριστεί. Ποιος ή ποια, λοιπόν, θα αντέξει από το δεξί κάθισμα την εξωφρενική επιτάχυνση, χωρίς ούτε καν βλεμματική επαφή με αυτόν που έχει τη ζωή σου στα χέρια του;

Πέραν του μέτριου χιούμορ, αυτές είναι δύο εξωφρενικές κατασκευές. Για παράδειγμα, η McLaren επέλεξε αντίστοιχα να βιδώσει το κάθισμα του οδηγού σε μια σταθερή γωνία και από εκεί και πέρα να ρυθμίζεις τα πεντάλ και το τιμόνι προς το σώμα σου.

Το σύνολο έχει βάρος κάποια, μάλλον ολιγαρκή, 1.399 κιλά. Για την ιστορία, η W1 «γυρνάει» στη γνωστή πίστα δοκιμών της Ναρντό, στην Ιταλία, τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα πιο γρήγορα από τη McLaren Senna. Τι να λέμε τώρα…

Στην άλλη πλευρά, Ιταλία μεριά, η Ferrari έβαλε όση τεχνολογία έχει μαζέψει για την «αφρόκρεμά» της προσδίδοντας έμφαση στα αεροδυναμικά και λειτουργικά στοιχεία παρά στο οπτικό. Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα φαινόταν από αισθητική άποψη η F80 στο γερο-Ενζο. Ξέρουμε όμως ότι αν κάνεις ένα πρόχειρο exit poll με φίλους σου δείχνοντάς την, οι περισσότεροι θα τη βρουν περίεργη. Κάποιοι μπορεί και άσχημη. Ελάχιστοι θα τη βρουν όμορφη.

Πάντως καμία σχέση με το αρμονικό κάλλος των προπατόρων της, της 288 GTO ή εκείνης της μυθικής F40. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το επίπεδο μπολιάσματος τεχνολογίας, ανάγκης για αρνητική άντωση και διαχείρισης ισχύος, ο σχεδιασμός έχει άλλες προτεραιότητες και λιγότερα τα κοινωνικά «καλλιστεία». Ενημερωτικά, το aero της McLaren δημιουργεί downforce 1.000 κιλών.

Ούτως ή άλλως πρόκειται για δυο κατασκευές που, όπως σωστά διατύπωσαν κάποιοι βρετανοί δημοσιογράφοι, κάνουν τα άλλα μοντέλα των δύο εταιρειών να δείχνουν συνηθισμένα και μαζικά. Υπερβολή; Προφανώς. Αποτυπώνει, ωστόσο, το τεχνολογικό βάθος που διακρίνει τα εικονιζόμενα.

Για την ιστορία, υπάρχει κι άλλο ένα λάθος στον τίτλο. Επρεπε να γράφει ότι δεν αρκεί να είσαι πλούσιος για να αποκτήσεις κάποιο από τα δύο (ή μήπως και τα δύο;). Τα 3,7 εκατ. ευρώ που κοστίζει η Ferrari και τα 2,4 εκατ. ευρώ που στοιχίζει η McLaren δεν είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να τα βάλεις στο γκαράζ σου.

Φίλε (πολύ) εύπορε αναγνώστη, προαπαιτείται να είσαι ήδη στη λίστα των επίλεκτων πελατών, να έχεις ψωνίσει ήδη αρκετές φορές στο παρελθόν και, τελικά, να περάσεις το «crash test» των σχετικών τμημάτων των εταιρειών, που δεν θέλουν φραγκάτους «αλεξιπτωτιστές», αλλά καρατσεκαρισμένους. Μόλις 799 αντίτυπα θα κατασκευάσουν οι Ιταλοί, μόνο 399 οι Βρετανοί. Μη σπρώχνεστε, δεν θα πάρετε όλοι (αποτυχημένο χιούμορ Νο2).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News