Ο Αλέξης Γεωργούλης μπήκε στις (μικρές) οθόνες μας το 2001, μέσα από την εξαιρετική σειρά του Mega, «Είσαι το ταίρι μου». Υποδυόταν τον αντισυμβατικό Σωτήρη, ο οποίος, αν και γόνος πλούσιας οικογένειας, προτιμούσε να ζει στο ξύλινο σπιτάκι της αυλής και όχι στην κεντρική έπαυλη. Το φιλί που έδωσε στην υπέροχη Βίκυ Σταυροπούλου, η οποία υποδυόταν τη Στέλλα, μία γυναίκα ακομπλεξάριστη με τα κιλά της, έγραψε τη δική του τηλεοπτική ιστορία. Εχοντας κατοχυρωθεί ως ζεν πρεμιέ, ακολούθησαν ρόλοι όπως «Εραστής δυτικών προαστίων», επίσης στο Mega, όπου υποδυόταν ένα αγόρι του μόχθου που ερωτευόταν μία πλούσια και κακομαθημένη.

Κάποια στιγμή τον χάσαμε από την ελληνική τιβί που άρχισε να πνέει τα λοίσθια λόγω οικονομικής κρίσης και τον βρήκαμε να παίζει στην ταινία «My life in ruins» (Ερωτας αλα ελληνικά), στο πλευρό της Νία Βαρντάλος, με σκηνές που αναδείκνυαν τις ομορφιές της Ελλάδας και τον ίδιο με μακρύ μαλλί, να επαληθεύει κάθε στερεότυπο για το αθάνατο «greek kamaki».

Στις συνεντεύξεις που έδινε κατά καιρούς έλεγε ότι προσπαθεί να κάνει καριέρα στην Αμερική. Σε μία στροφή του δρόμου, εκεί που πήγαινε προς το αμερικανικό όνειρο, βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στην πολύ αξιόλογη βρετανική σειρά «The Durrels» (Οικογένεια Ντάρελ), που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα. Ανάμεσα σε ένα επιτυχημένο καστ βρετανών ηθοποιών, ο «δικός μας» Αλέξης, είχε πολύ σοφά απομακρυνθεί από το προφίλ του ακαταμάχητου ομορφόπαιδου και υποδυόταν έναν λαϊκό τύπο, έναν Ελληνα που αποκτά πολλά πάρε-δώσε με την ομώνυμη οικογένεια.

Η εφετινή σεζόν, από καλλιτεχνικής άποψης, μια χαρά του φέρθηκε επίσης. Οταν ξέσπασε το ανεκδιήγητο θρίλερ με την απομάκρυνση του Μάρκου Σεφερλή από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση «Ζητείται ψεύτης» στο Παλλάς, οι υπεύθυνοι, προκειμένου να μην τινάξουν την παραγωγή στον αέρα και αφήσουν ξεκρέμαστους τόσους ανθρώπους, αναζητούσε με μανία τον «Ψευτοθόδωρο», όπως τον είχε επινοήσει η ευφυής πένα του Δημήτρη Ψαθά.

Ολοι γνωρίζουμε την ασπρόμαυρη ταινία του 1961, σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, με τον Ντίνο Ηλιόπουλο να υποδύεται τον Θεόδωρο Πάρλα (ή Ψευτοθόδωρο), ο οποίος δηλώνει επαγγελματίας ψεύτης και έρχεται από το χωριό στην Αθήνα για δουλειά, ως ιδιαίτερος του βουλευτή Θεόφιλου Φερέκη. Η καριέρα του βασίζεται στα ασύστολα και κραυγαλέα ψέματα τα οποία σκαρφίζεται, προκειμένου να δικαιολογεί τις απραγματοποίητες υποσχέσεις του βουλευτή προς τους ψηφοφόρους του.

Στο πρώτο άκουσμα του ονόματος του Αλέξη Γεωργούλη για τον συγκεκριμένο ρόλο, πολλοί ξαφνιάστηκαν, πίστεψαν ότι χρειαζόταν κάποιος καθαρόαιμος κωμικός, όπως ήταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην κινηματογραφική μεταφορά. Οπως αποδείχτηκε όμως από το επιτυχημένο ανέβασμα, μία χαρά τα κατάφερε ο Αλέξης στον κόντρα ρόλο.

Και ύστερα ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αναζητώντας ένα όνομα-κράχτη για το ευρωψηφοδέλτιο, μετά το φιάσκο με τη Μυρσίνη Λοΐζου, αυτό στο οποίο κατέληξε ο Αλέξης (Τσίπρας) ήταν ο Αλέξης (Γεωργούλης). Οι συνειρμοί και τα ιντερνετικά χαχανητά σε σχέση με το «Ζητείται ψεύτης» και την όλη σημειολογία, ήταν αναπόφευκτα. Αλλωστε κάποιοι έγραψαν ότι ο ένας Αλέξης για να πει το «ναι» ζήτησε από τον άλλο Αλέξη κομματική στήριξη ώστε να είναι βέβαιος πως θα εκλεγεί. Και ο δεύτερος Αλέξης την παρείχε τη στήριξη στον πρώτο Αλέξη προκειμένου όχι μόνο να τηρήσει τον πολιτικό λόγο του, αλλά για να έχει και πρόσωπο η δήθεν επιτυχία του ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτικάντικα πράγματα…

Οπως μαρτύρησαν πλέον οι κάλπες, ο γοητευτικός Αλέξης, είναι «ο μοναδικός σελέμπριτι» που εξελέγη στο Ευρωκοινοβούλιο, αφήνοντας έναν πολύ μακρύ κατάλογο που απαρτιζόταν από συναδέλφους του ηθοποιούς, αλλά και τραγουδίστριες-απόφοιτες τηλεοπτικών τάλεντ σόου, τηλε-μετεωρολόγους, ποδοσφαιριστές, κτλ, κτλ εκτός Ευρωβουλής. Με πάνω από 60.700 σταυρούς, ο ηθοποιός είναι πέμπτος στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι η νοσταλγία για το Mega που έκλεισε και ίσως να μην ξαναδούμε ποτέ το «Είσαι το ταίρι μου», κάτι όλοι όσοι έσπευσαν εφέτος στο Παλλάς να τον καμαρώσουν ως «Θεόδωρο Πάρλα» και ξαφνικά, ο Αλέξης, από «Εραστής δυτικών προαστίων», έχει πλέον στραμμένο το βλέμμα προς την ευρωπαϊκή Δύση.

Σε αυτές τις εκλογές, εκτός αν ήσουν εξωγήινος, είχες τουλάχιστον πέντε γνωστούς σου που κατέβαιναν στο σαφάρι των ψήφων. Σημεία των καιρών χωρίς αμφιβολία. Οι περισσότεροι, είτε επρόκειτο για «σελέμπριτι» είτε για κοινούς θνητούς, είδαν τη συμμετοχή τους σαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για επαγγελματική αποκατάσταση. Η ανεργία θερίζει, τα οικονομικά στα Τάρταρα είτε είσαι γνωστός είτε άγνωστος, οπότε, γιατί να μην δοκιμάσεις την τύχη σου σε έναν Δήμο, σε μία Περιφέρεια και για τους πιο φιλόδοξους στην ίδια την Ευρωβουλή;

Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε, αλλά ο Αλέξης Γεωργούλης κέρδισε. Το πώς ακριβώς θα αξιοποιήσει αυτόν τον νέο, εξίσου κόντρα ρόλο, είναι μία άλλη (πονεμένη) ιστορία…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News