Ηθικά διλήμματα προκαλεί ο… ψηφιακός εντοπισμός ανθρώπων με άνοια οι οποίοι έχουν χαθεί και δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Οι συσκευές AirTag της Apple έχουν κατασκευαστεί για να εντοπίζουν αντικείμενα, όπως τσάντες, κλειδιά, αυτοκίνητα, ποδήλατα ή ακόμη και κατοικίδια ζώα αν κάποιος νομίζει πως τα έχει χάσει. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, στις ΗΠΑ οι συσκευές αυτές χρησιμοποιούνται ολοένα και πιο συχνά από τους φροντιστές των ατόμων με νόσο Αλτσχάιμερ και άλλου τύπου άνοιες.

Τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν αρκετές εφαρμογές έξυπνων κινητών για τον εντοπισμό ατόμων με άνοια, οι οποίες όμως για να λειτουργήσουν θα έπρεπε ο ασθενής να έχει το τηλέφωνο μαζί του. Κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν εφικτό, καθώς τα άτομα με σοβαρά προβλήματα στη μνήμη και τις γνωσιακές λειτουργίες δεν θυμούνται να παίρνουν μαζί τους το τηλέφωνο όταν ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους και βγαίνουν έξω δίχως προορισμό και κατεύθυνση.

Το AirTag, όμως, μπορεί να μπει στο μπρελόκ, στην τσέπη του παντελονιού, σε θήκη στις κάλτσες και γενικότερα οπουδήποτε, ώστε ο ασθενής να το έχει πάντα πάνω του και οι οικείοι του να μπορούν να τον εντοπίσουν.

Και μπορεί το AirTag να λύνει τα χέρια των φροντιστών και να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπό τους που νοσεί, όμως οι υπεύθυνοι στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας των ΗΠΑ βλέπουν τη διαδικασία ηθικά… θολή. Αυτό διότι, ακόμη και από άνοια να πάσχει κάποιος, ως άνθρωπος έχει το δικαίωμα να μη θέλει να παρακολουθείται δίχως τη συγκατάθεσή του.

Ακόμη, όμως, και τη συγκατάθεσή του να δώσει, όταν οι συγγενείς του εκτιμούν ότι δεν έχει σώας τας φρένας, πώς είναι δυνατό η απάντησή του να είναι προς το συμφέρον του και να εγγυάται την ασφάλειά του;

«Δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος πάσχει από άνοια δεν μπορεί να λάβει σημαντικές αποφάσεις για τον εαυτό του», υποστηρίζει ο Τζόσεφ Γάγκλερ, καθηγητής Γηριατρικής Φροντίδας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Μινεσότα. «Οι ασθενείς, και να απαντήσουν μπορούν και να ερωτηθούν πρέπει από τους φροντιστές τους αν θέλουν να έχουν πάνω τους συσκευή παρακολούθησης», συμπληρώνει ο ίδιος.

Μάλιστα, ο δρ Γάγκλερ υποστηρίζει ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στους λόγους που τα άτομα με άνοια έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη να περιπλανηθούν. «Είναι πιο εποικοδομητικό να κατανοήσουμε τι οδηγεί τον ασθενή στην περιπλάνηση και να βρούμε στρατηγικές να την αποτρέψουμε», σχολιάζει ο ίδιος.

Πάντως, είναι δεδομένο ότι η φροντίδα ενός ασθενούς με προβλήματα μνήμης είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, χρονοβόρα και πάνω από όλα απαιτεί αγάπη. Και προφανώς είναι πολύ σημαντικό οι συγγενείς να αναζητήσουν τρόπους και μεθόδους για να είναι ασφαλής ο άνθρωπός τους.

Σύμμαχος η ψυχοθεραπεία

Σύμφωνα, πάντως, με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση eClinicalMedicine, οι ασθενείς με άνοια που ξεκινούν ψυχοθεραπεία έχουν σημαντικά οφέλη στην καθημερινότητά τους.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL), οι οποίοι αναζήτησαν τον αντίκτυπο που είχαν οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας από το προγράμματα για τη Βελτίωση της Πρόσβασης σε Ψυχικές Θεραπείες (Improving Access to Psychological Therapies/IAPT) του βρετανικού υπουργείου Υγείας στην ψυχική υγεία των ανοϊκών ατόμων.

Η επικεφαλής ερευνήτρια και υποψήφια διδάκτωρ Τζόρτζια Μπελ χαρακτήρισε τα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης «εξαιρετικά εξουθενωτικά» και εξήγησε ότι σχετίζονται με χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία του ασθενούς, αλλά και βάρος για τους φροντιστές του.

«Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ για τη διερεύνηση των αποτελεσμάτων των ψυχικών θεραπειών σε άτομα που ζουν με άνοια. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι, ενώ έχουν λιγότερες πιθανότητες βελτίωσης ή πλήρους ανάκαμψης σε σχέση με τα άτομα χωρίς άνοια, οι θεραπείες μέσα από υπηρεσίες ψυχικής υγείας της πρωτοβάθμιας περίθαλψης μπορούν να τα ωφελήσουν», κατέληξε η ίδια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News