Ενα από τα λίγα πράγματα που κατέστησαν αμέσως σαφή όσον αφορά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές ήταν ότι οι Αμερικανοί κλήθηκαν να επιλέξουν όχι τόσο ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Τζο Μπάιντεν, όσο μεταξύ της διάσωσης της οικονομίας και της αντιμετώπισης της πανδημίας. Τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του Αssociated Press απάντησαν πως το πιο σημαντικό πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ΗΠΑ είναι η πανδημία. Σε σφυγμομέτρηση που πραγματοποιήθηκε από την Edison Reserach, το ερώτημα ήταν διατυπωμένο διαφορετικά, με τους συμμετέχοντες να καλούνται να δηλώσουν ποιο ζήτημα καθόρισε την ψήφο τους. Μόλις ένας στους πέντε απάντησε πως ήταν ο ιός, ενώ οι περισσότεροι δήλωσαν πως ήταν η οικονομία.

Οι διαφορές μεταξύ των δύο υποψηφίων για την προεδρία των ΗΠΑ είναι πολλές. Ωστόσο η πιο ξεκάθαρη και η πλέον προβεβλημένη αφορούσε την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο Μπάιντεν δεν σταμάτησε να επισημαίνει πως προτεραιότητά του είναι η μάχη κατά του κορονοïού, επιρρίπτοντας, συγχρόνως, την ευθύνη για τον θάνατο σχεδόν 240.000 Αμερικανών στην κυβέρνηση Τραμπ.

Αντιθέτως, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ συνέχισε να υποτιμά την πανδημία. Κάποια στιγμή και έχοντας μολυνθεί και ο ίδιος από τον κορονοïό, άρχισε τελικά να φοράει μάσκα, αλλά μιλούσε σχεδόν αποκλειστικά για την αμερικανική οικονομία και τις εξαιρετικές επιδόσεις της και σπανίως για την πανδημία.

Μάλιστα έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι οι γιατροί φουσκώνουν τους αριθμούς των θανάτων από κορονοïό για να κερδίζουν περισσότερα χρήματα, ενώ σε μία από τις τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις του κέρδισε το χειροκρότημα των υποστηρικτών του όταν υπαινίχθηκε ότι σκεφτόταν να απαλλάξει από τα καθήκοντά του τον δρα Αντονι Φάουτσι, τον κορυφαίο αμερικανό επιστήμονα και επιδημιολόγο που ηγείται της ειδικής ομάδας του Λευκού Οίκου για τη διαχείριση της πανδημίας, επειδή ήταν και εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός στις εκτιμήσεις του για την εξέλιξη της κατάστασης.

Η Αμερική εξακολουθεί να είναι μια χώρα βαθιά διχασμένη, διαιρεμένη, όπως ακριβώς ήταν και πριν από τέσσερα χρόνια, μόνον που σήμερα είναι περισσότερο σε σχέση με τότε. Οι λόγοι που επέφεραν αυτόν τον εθνικό διχασμό και οδήγησαν στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά πλέον υπάρχει επιπρόσθετα και η πανδημία. Λαμβάνοντας υπόψη την υψηλή συμμετοχή, η υψηλότερη από τις αρχές του περασμένου αιώνα, συμπεραίνεται εύλογα πως ο κορονοïός και ο αντίκτυπος της επέλασής του στις οικονομίες των ΗΠΑ και στη ζωή των πολιτών της, ώθησε πάρα πολλούς πολίτες, οι οποίοι δεν συμμετείχαν στην εκλογική αναμέτρηση του 2016, να ψηφίσουν. Παρότι κανένας δεν γνώριζε ποιον επρόκειτο να ψηφίσουν, όλοι ήταν σίγουροι πως αυτοί επρόκειτο να καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα.

Ολοι όσοι ανησυχούσαν και ανησυχούν για την τρομακτική αύξηση των κρουσμάτων ψήφισαν, φυσικά, τον Μπάιντεν ενώ εκείνοι που δυσανασχετούν με τις επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία, στην εργασία τους και στο βιοτικό τους επίπεδο, στήριξαν με την ψήφο τους τον Ντόναλντ Τραμπ.

«Θα μπορούσαμε, οπότε, να παραφράσουμε ένα διάσημο μότο του Κλίντον: “It’s the economy and the pandemic, stupid!”», αναφέρει χαρακτηριστικά σε άρθρο του στην La Repubblica o ιταλός συγγραφέας και αρθρογράφος Σίγκμουντ Γκίντζμπεργκ. Το δίλημμα, οπότε, ήταν τρομερό –να σωθούν ανθρώπινες ζωές ή να μη χαθούν θέσεις εργασίας;– και τέθηκε με σχεδόν παρόμοιους όρους και στις χώρες της Ευρώπης.

Ο Μπόρις Τζόνσον, για παράδειγμα, αρχικά τάχθηκε υπέρ της ανοσίας τη αγέλης, προετοιμάζοντας τους Βρετανούς για τον χαμό αγαπημένων τους προσώπων, στην πορεία, ωστόσο, αναγκάστηκε να αλλάξει ιδέα, πραγματοποιώντας στροφή 180 μοιρών και κλείνοντας τους Βρετανούς στα σπίτια τους.

«Ακόμα και στην Κίνα…»

Κάνοντας λόγο για σύγκρουση δύο κοσμοθεωριών, ο Σίγκμουντ Γκίντζμπεργκ υπενθυμίζει πως «ακόμα και στην Κίνα, η οποία δεν είναι μια δημοκρατία, επέλεξαν να σώσουν ζωές». Και επισημαίνει πως δεν πρόκειται για μια αυτονόητη επιλογή, γιατί κατά τον 20ό αιώνα «η Ευρώπη επέλεξε δύο παγκόσμιους πολέμους, δύο τεράστιες σφαγές. Και σχεδόν δεν αντιλήφθηκε μια σφαγή ακόμη μεγαλύτερη, τους έως εκατό εκατομμύρια νεκρούς ανά τον κόσμο από την ισπανική γρίπη». Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο έπληξε η πανδημία, μετά αναδύθηκε ο φασισμός, στη συνέχεια σημειώθηκε η Μεγάλη Υφεση και τελικά ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σύμφωνα με τον ιταλό δημοσιογράφο, όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα, όλες αυτές οι ανείπωτες κρίσεις συνδέονταν στενά μεταξύ τους. Προς επίρρωση της άποψής του επικαλείται έκθεση του Κρίστιαν Μπλικλ, οικονομολόγου της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, η οποία δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάιο με τον άκρως κατατοπιστικό τίτλο «Οι πανδημίες αλλάζουν τις πόλεις: Δημοτικές δαπάνες και εκλογικός εξτρεμισμός στη Γερμανία, 1918-1933».

Σε αυτήν ο αμερικανός ειδικός συνδέει τα δεινά που προκάλεσε η ισπανική γρίπη στον πληθυσμό, δεινά τα οποία επιδεινώθηκαν δραματικά εξαιτίας της αδυναμίας (λόγω οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζαν) των τοπικών διοικήσεων να συνδράμουν αποτελεσματικά τους πολίτες. Αυτή η αδυναμία είχε ως αποτέλεσμα σημαντική μερίδα ψηφοφόρων να απορρίψουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και να στραφούν προς εξτρεμιστικά κόμματα της εποχής, κυρίως προς Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ.

Τελικό συμπέρασμα: καλώς ή κακώς, όσοι κυβερνούν δεν έχουν την πολυτέλεια να διαλέξουν και πρέπει να βρουν έναν τρόπο ούτως ώστε να διαχειριστούν, συγχρόνως, και την εξάπλωση της πανδημίας και τη διάσωση της οικονομίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News