Οταν o Ουίνστον Τσόρτσιλ απευθύνθηκε στα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ, στις 26 Δεκεμβρίου του 1941, μιλώντας για τις πιθανότητες της αμερικανοβρετανικής συμμαχίας να νικήσει εν τέλει τις δυνάμεις του Αξονα, το Λονδίνο είχε ήδη βομβαρδιστεί πολύ περισσότερο από όσο το Κίεβο κατά τη διάρκεια των τριών ετών που μαίνεται ο πόλεμος του Πούτιν κατά της Ουκρανίας.

Ωστόσο ο βρετανός (από αμερικανίδα μητέρα, όπως επισήμανε ο ίδιος κατά την έναρξη της ομιλίας του) πρωθυπουργός είχε τέσσερα σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως γράφει σε σχόλιό του στην Corriere della Sera ο Μαουρίτσιο Φεράρις, ένας από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς φιλοσόφους της Ιταλίας.

Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ήδη μπει στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Δεύτερον, ο βρετανός ηγέτης ήταν μέλος ενός δουκικού οίκου, αν και δεν έφερε ποτέ κανέναν τίτλο ευγενείας. Τρίτον, πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν τότε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ. Τέταρτον ο Τσόρτσιλ ήταν ένας από τους δεινότερους αγγλόφωνους ρήτορες του εικοστού αιώνα, γεγονός που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1953.

Την περασμένη Παρασκευή, 28η Φεβρουαρίου, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν είχε κανένα από αυτά τα πλεονεκτήματα και, προφανώς, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αυτό, ενώ δεν γίνεται να μην του αναγνωριστεί πως αντέδρασε σθεναρά: όχι μόνο στην απρόκλητη ρωσική εισβολή, αλλά και στην απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε από τον αμερικανό ομόλογό του, Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας μόλις φτάσει από την εμπόλεμη Ουκρανία σε μια Αμερική εντελώς διαφορετική από εκείνη που είχε υποδεχθεί τον Τσόρτσιλ πριν από 84 και πλέον χρόνια. Αν και, όπως θυμίζει ο ιταλός στοχαστής, και τότε η πλειονότητα των Αμερικανών τασσόταν κατά της εμπλοκής της πατρίδας τους στον πόλεμο, έως ότου οι Ιάπωνες αιματοκύλησαν το Περλ Χάρμπορ.

Ωστόσο, όσον αφορά το τέταρτο πλεονέκτημα που είχε ο Τσόρτσιλ και δεν είχε ο Ζελένσκι, τη γλώσσα, ο ουκρανός πρόεδρος ενδεχομένως να είχε αποφύγει τα χειρότερα από όσα υπέστη, εάν είχε στο πλευρό του έναν διερμηνέα. Οπως σημειώνει ο Μαουρίτσιο Φεράρις (και πολλοί άλλοι) στόχος του Τραμπ και του αντιπροέδρου του Τζέι Ντι Βανς (και ορισμένων εκ των δημοσιογράφων που ήταν παρόντες στη συνάντηση της Παρασκευής) ήταν να βγάλουν τον Ζελένσκι εκτός εαυτού, βάλλοντας από κοινού και αδιακρίτως εναντίον του. Και τα κατάφεραν.

Ενας διερμηνέας θα του επέτρεπε όχι μόνο να κατανοεί περισσότερα και να απαντάει πιο αναλυτικά (κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του Fox News υπήρχε διερμηνέας και, πράγματι, τα πήγε καλύτερα), αλλά και να ελέγχει, τρόπον τινά να φιλτράρει την απόλυτα δικαιολογημένη ταραχή του. Επιπλέον η παρουσία ενός διερμηνέα θα υπενθύμιζε σε όλους ότι επρόκειτο για επίσημη συνάντηση μεταξύ δύο αρχηγών κρατών.

«Πρέπει να διδαχθούμε από τους Κινέζους», γράφει ο Μαουρίτσιο Φεράρις, επικαλούμενος και την προσωπική του εμπειρία ως πανεπιστημιακός: κανένας στην Κίνα, ούτε καν τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, δεν συνομιλούν ποτέ με αλλοδαπούς χωρίς διερμηνέα, ακόμη και εάν τα αγγλικά τους είναι άπταιστα.

Ετσι, σκέφτονται περισσότερο πριν απαντήσουν ενώ είναι και πιο δύσκολο να χάσουν την ψυχραιμία τους. Και δεν αισθάνονται πως υστερούν γλωσσικά, αντιθέτως, επιβεβαιώνουν πως τα κινεζικά, όπως κάθε εθνική γλώσσα, συνιστούν αυταξία. Και το κυριότερο το κάνουν συνομιλώντας και με Αμερικανούς, πολλοί από τους οποίους, περιλαμβανομένων, κατά πάσα πιθανότητα, του προέδρου και του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, που είναι πεπεισμένοι ότι ακόμη ο Θεός, μιλάει αγγλικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News