Η εξόντωση όλων των θανάσιμων εχθρών του Ισραήλ και του εβραϊκού λαού, όλων των ιθυνόντων και των δραστών του τρόμου, οπουδήποτε και αν βρίσκονται και παρά το όποιο πιθανό τίμημα: αυτός είναι, με λίγα λόγια, ο πυρήνας του Δόγματος Γκόλντα Μέιρ, όπως κατέληξε να αποκαλείται η στρατηγική που εφάρμοσε η ιστορική πρωθυπουργός του Ισραήλ, πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, ως αμείλικτη απάντηση στη σφαγή 11 μελών της ισραηλινής αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, τον Σεπτέμβριο του 1972, από μέλη της παλαιστινιακής οργάνωσης Μαύρος Σεπτέμβρης.

Οπως θυμίζει σε ανάλυσή του ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι, παλαίμαχος ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica ανά τον κόσμο, με θητεία και στην Ιερουσαλήμ, εκείνη η εκστρατεία κατά των ηθικών και των φυσικών αυτουργών της σοκαριστικής τρομοκρατικής επίθεσης διήρκεσε δύο δεκαετίες. Ουσιαστικά τερματίστηκε με την έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφετηρία της οποίας αποτέλεσαν οι μυστικές διαπραγματεύσεις στο Οσλο και κατάληξη η ιστορική χειραψία (το 1993 στον Λευκό Οίκο υπό την αιγίδα του Μπιλ Κλίντον) μεταξύ του ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν και του επικεφαλής της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιάσερ Αραφάτ.

Την επόμενη χρονιά οι δύο ηγέτες, καθώς και ο τότε υπουργός Εξωτερικών (και μετέπειτα πρωθυπουργός και πρόεδρος) του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες, τιμήθηκαν με το Νομπέλ Ειρήνης για τις (μάταιες, όπως, αποδεικνύεται περισσότερο από τρεις δεκαετίες αργότερα) προσπάθειές τους υπέρ της ειρήνευσης στην περιοχή.

Οσον αφορά το Δόγμα Μέιρ, «ο βασικός στόχος είναι πάντα ο ίδιος: η εξάλειψη των εχθρών του εβραϊκού κράτους όπου κι αν βρίσκονται, ως αντίποινα για τον τρόμο, ως αποτρεπτικό μέσο και ως προειδοποίηση σε όσους σχεδιάζουν επιθέσεις, ώστε να γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα θα πληρώσουν», όπως συνοψίζει ο ιταλός δημοσιογράφος. «Τώρα η εκστρατεία αρχίζει ξανά», προσθέτει, αναφερόμενος, φυσικά, στη δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια, τα ξημερώματα της Τετάρτης, στην καρδιά της Τεχεράνης.

Το τελευταίο, αυτό, πλήγμα που κατάφερε το Ισραήλ κατά της παλαιστινιακής οργάνωσης, δηλαδή του κατεξοχήν εχθρού της μετά τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου, ήταν ομολογουμένως συγκλονιστικό όσο και ριψοκίνδυνο, δεδομένου του ολοένα πιο εκρηκτικού κλίματος που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, από την ισραηλινολιβανική μεθόριο έως τη Γάζα και την Τεχεράνη. Εξίσου, όμως, εντυπωσιακές και τολμηρές και καθοριστικές για τις μετέπειτα εξελίξεις υπήρξαν οι περισσότερες από τις ισραηλινές επιθέσεις που σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν με γνώμονα το Δόγμα Μέιρ.

Η σφαγή στο Μόναχο

Μετά τη σφαγή ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, η τότε πρωθυπουργός της χώρας Γκόλντα Μέιρ διέταξε τη Μοσάντ να προβεί σε μια μακρά σειρά «στοχευμένων εκτελέσεων» Παλαιστινίων που θεωρούνταν υπεύθυνοι για το μακελειό: σε αυτό το πλαίσιο ισραηλινοί κομάντος δολοφόνησαν ηγετικά στελέχη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή: στη Ρώμη και στο Παρίσι, στο Κάιρο και στην Αθήνα, στην Τύνιδα και στην Κύπρο.

Κατά τη διάρκεια περίπου δύο δεκαετιών μυστικών αποστολών της Μοσάντ στο εξωτερικό, εξοντώθηκαν δεκάδες Παλαιστίνιοι, αν και υπήρξαν, αναπόφευκτα, και παράπλευρες απώλειες. Σε μία από τις πιο επικίνδυνες αποστολές, με στόχο τη δολοφονία ενός παλαιστίνιου ηγέτη στη Βηρυτό, μετείχε και ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπάρακ, εκείνη την εποχή διοικητής των ειδικών δυνάμεων  του ισραηλινού στρατού, ο οποίος έφτασε στην πρωτεύουσα του Λιβάνου μεταμφιεσμένος σε γυναίκα, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του, ώστε να καταφέρουν να προσεγγίσουν τον στόχο τους πιο εύκολα.

«Οταν, ύστερα από χρόνια, έγινα αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, η στρατιωτικός που μου έδειξε το νέο μου γραφείο, ήταν κόρη ενός από τους ισραηλινούς αθλητές που δολοφονήθηκαν από παλαιστίνιους τρομοκράτες στο Μόναχο. Ηθελα να της πω ότι ήμουν εγώ που εκδικήθηκα για τον πατέρα της. Αλλά η αποστολή μας εξακολουθούσε να είναι διαβαθμισμένη ως απόρρητη και έμεινα σιωπηλός», είχε αναφέρει σχετικά ο ίδιος ο Εχούντ Μπάρακ σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Ενρίκο Φραντσεσκίνι .

Η αποτυχία στο Αμμάν

Μετά τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, τον Νοέμβριο του 1995, από έναν φανατικό ακροδεξιό Ισραηλινό που ήταν αντίθετος στην ειρήνη με τους Αραβες, το κλίμα κατέστη εκ νέου εκρηκτικό. Το 1997 ο νέος ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, θέλοντας να απαντήσει σε μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις, διέταξε τη Μοσάντ να δολοφονήσει τον Χαλέντ Μεσάλ, τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, στη βάση του στο Αμμάν της Ιορδανίας, της δεύτερης αραβικής χώρας (μετά την Αίγυπτο) με την οποία το Ισραήλ είχε υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία τρία χρόνια νωρίτερα.

Ομως οι δύο ισραηλινοί πράκτορες που αποπειράθηκαν να δηλητηριάσουν τον Μεσάλ συνελήφθησαν, ο παλαιστίνιος ηγέτης επέζησε και ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας απείλησε να διαλύσει τη συνθήκη ειρήνης, με αποτέλεσμα ο Νετανιάχου να αναγκαστεί να στείλει το αντίδοτο για το δηλητήριο στο Αμμάν αλλά και να αποφυλακίσει τον σεΐχη Αχμέντ Γιασίν, πνευματικό ηγέτη της Χαμάς, ο οποίος επέστρεψε στη Γάζα ως ήρωας.

Τελικά ο Γιασίν σκοτώθηκε σε πυραυλική επίθεση στη Γάζα το 2004. Μετά από τον θάνατο, από ασθένεια, του Γιάσερ Αραφάτ, την ίδια χρονιά, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια νέα εκστρατεία, εξοντώνοντας ηγετικά στελέχη της Χαμάς, με έμμεσο στόχο, όπως υποστηρίχθηκε στη συνέχεια, την ενίσχυση του διαδόχου του Αραφάτ, Αμπού Μάζεν, καθώς θεωρούνταν πιο μετριοπαθής και αξιόπιστος από τους ηγέτες της Χαμάς, η οποία ήλεγχε, πλέον, τη Λωρίδα της Γάζας.

Ωστόσο η τακτική των στοχευμένων εκτελέσεων όχι μόνον δεν επέφερε την αποδυνάμωση της οργάνωσης στη Γάζα αλλά συνέβαλε και στην ενίσχυσή της στη Δυτική Οχθη, ενώ μια σειρά από τρομοκρατικές επιθέσεις και αντίποινα, πέρα από διάφορες παρεμβάσεις και εισβολές και πολέμους στη Γάζα, οδήγησαν αναπόφευκτα στον τερματισμό της ειρηνευτικής διαδικασίας.

Το Ιράν στο στόχαστρο 

Εν τω μεταξύ το Ισραήλ άρχισε σταδιακά να θεωρεί το Ιράν θανάσιμο εχθρό, τόσο λόγω της οικονομικής και στρατηγικής υποστήριξης της Χαμάς όσο και λόγω των σχεδίων του να κατασκευάσει πυρηνικούς σταθμούς κατάλληλους και για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Μεταξύ 2010 και 2020 πέντε πυρηνικοί επιστήμονες δολοφονήθηκαν στο Ιράν, με την Τεχεράνη να προβαίνει στη συνέχεια στη σύλληψη ιρανών πολιτών φερόμενων ως πληροφοριοδοτών-συνεργών των Ισραηλινών.

Το 2020, σε ένα προάστιο της Τεχεράνης, ισραηλινοί πράκτορες δολοφόνησαν –κατά πάσα πιθανότητα έπειτα από αίτημα των ΗΠΑ– τον υπαρχηγό της Αλ Κάιντα Αμπού Μοχάμαντ αλ Μάσρι, ενώ στην επίθεση έχασε τη ζωή της και η θυγατέρα του, χήρα ενός εκ των γιων του Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Την ίδια χρονιά, ο ιρανός υποστράτηγος Κασέμ Σουλεϊμανί, αρχηγός των ειδικών δυνάμεων Αλ Κουντς των Φρουρών της Επανάστασης, εξοντώθηκε στο πλαίσιο στοχευμένης αμερικανικής επίθεσης με drone κοντά στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στην οργάνωση της οποίας συμμετείχαν σύμφωνα με ορισμένες πηγές και πράκτορες της Μοσάντ.

Και τον περασμένο Απρίλιο το Ισραήλ εξόντωσε τον Μοχαμάντ Ρεζά Ζαχεντί, επίσης υψηλόβαθμο στέλεχος των Φρουρών της Επανάστασης, πλήττοντας με πυραύλους τις εγκαταστάσεις της πρεσβείας του Ιράν στη Δαμασκό, ενέργεια στην οποία η Τεχεράνη απάντησε για πρώτη φορά άμεσα στο Ισραήλ, εξαπολύοντας (για λόγους περισσότερο συμβολικούς) κατά του Ισραήλ εκατοντάδες πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη τα οποίαα όμως αναχαιτίστηκαν σχεδόν όλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News