Τα Χριστούγεννα είναι παραδοσιακά η γιορτή κατά την οποία έχουμε περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη διάθεση, ώστε να ξαναδούμε ταινίες που αγαπάμε πολύ, αλλά και κάποιες που πάντα θέλαμε να δούμε, αλλά για κάποιον λόγο, συνεχώς το αναβάλλαμε.

Τα προγνωστικά του καιρού θέλουν το κρύο να είναι τσουχτερό μέσα στα Χριστούγεννα, οπότε τι καλύτερο από το να νοικιάσουν μερικά dvd – οι πιο ρομαντικοί της παρέας – ή να καταφύγουν στις διαδικτυακές πλατφόρμες – οι ατσίδες της τεχνολογίας.

Η λίστα με τις δέκα προτεινόμενες ταινίες που ακολουθεί, δεν έχει αποκλειστικά ως θέμα τις «άγιες ημέρες των Χριστουγέννων». Κάποιες από αυτές, διαθέτουν και χριστουγεννιάτικο δέντρο και πολύχρωμα φωτάκια. Κάποιες άλλες, έχουν τη δύναμη να μας συγκινήσουν, να μας προβληματίσουν, να μας φέρουν πιο κοντά στον εαυτό μας και στους άλλους και να μας κάνουν να πιστέψουμε σε κάτι πιο παράδοξο κι από την ύπαρξη του Αγιου Βασίλη: στην πραγματική αγάπη, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

1. «Μια υπέροχη ζωή» (1946)

Στο αριστούργημα του Φρανκ Κάπρα, ένας άγγελος κατεβαίνει από τον ουρανό, προκειμένου να δείξει σε έναν απελπισμένο επιχειρηματία που βρίσκεται σε αδιέξοδο, πώς θα ήταν η ζωή αν ο ίδιος δεν είχε ποτέ γεννηθεί. Η καταπληκτική ερμηνεία του Τζέιμς Στιούαρτ σε ένα ασπρόμαυρο κομψοτέχνημα που σε φέρνει σε αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «το νόημα της ζωής».

2. «Οταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι» (1989)

Η ταινία-βασίλισσα των ρομαντικών κομεντί, με τον Μπίλι Κρίσταλ και την Μεγκ Ράιαν να παραδίδουν μαθήματα κινηματογραφικής χημείας. Την ξαναείδα πέρυσι τέτοια εποχή και μου έκανε τεράστια εντύπωση το πόσο άνετα βλέπεται ακόμη, αφού ούτε το χιούμορ της, ούτε η ουσία της έχουν παλιώσει: μπορεί ένας άνδρας και μία γυναίκα που έχουν την ιδανική φιλία μεταξύ τους να καταλήξουν να γίνουν ζευγάρι; Και μάλιστα όλο αυτό να κορυφωθεί παραμονή Πρωτοχρονιάς;

3. «Η μέρα της μαρμότας» (1993)

Ενας δύστροπος τηλεοπτικός μετεωρολόγος (Μπιλ Μάρεϊ) καταλήγει να ζει ξανά και ξανά και ξανά την ίδια ακριβώς ημέρα, συναντώντας τους ίιδους ακριβώς ανθρώπους. Εχει δύο επιλογές: ή να τρελαθεί, ή να καταφέρει να εξελίξει τον εαυτό του και να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Η ταινία του Χάρολντ Ράμις είναι ένας μεγενθυντικός καθρέφτης για το πόσο παγιδευμένοι αισθανόμαστε όλοι μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Και μία πρόταση για το πώς, αφού δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, μπορούμε να την αξιοποιήσουμε υπέρ μας.

4. «Τα μυαλά που κουβαλάς» (2015)

Συνηθίζουμε να λέμε για τις ταινίες κινουμένων σχεδίων ότι είναι κατάλληλες «για παιδιά από 8 ως 108 χρονών», στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν πρόκειται για βαρετό κλισέ, αλλά για την αλήθεια. Παρακολουθούμε όσα αστεία, τραγικά και απροσδόκητα συμβαίνουν στην κυριολεξία μέσα στο μυαλό ενός εντεκάχρονου κοριτσιού, καθώς τα πέντε βασικά ανθρώπινα συναισθήματα (Χαρά, Λύπη, Θυμός, Φόβος, Αηδία) εμφανίζονται ως υπαρκτά πρόσωπα που προσπαθούν να πάρουν το πάνω χέρι. Η σκηνή με την αυτοθυσία του «φανταστικού φίλου» που ο καθένας κρύβει στο υποσυνείδητό του από πολύ μικρός, έκανε πολλούς ενήλικες να βάλουν τα κλάματα.

5. «The Truman Show» (1998)

Πριν από είκοσι χρόνια ο ευφυής Πίτερ Γουίαρ σκηνοθέτησε με πρωταγωνιστή τον Τζιμ Κάρεϊ μία ταινία που εικονογραφούσε πώς ακριβώς θα ήταν η ζωή μας σήμερα: εξαντλητική καταγραφή μέσω βίντεο του κάθε δευτερολέπτου της κάθε μας ημέρας, «τοποθέτηση προϊόντων» που λειτουργούν ως χορηγοί της κάθε μας κίνηση και της κάθε μας ανάγκης και μία κάμερα-παγίδα να καραδοκεί σε κάθε στροφή του δρόμου. Ο Κάρεϊ υποδύεται έναν φιλήσυχο άνθρωπο της διπλανής πόρτας που συνειδητοποιεί με τρόμο ότι όλη του η ζωή παρακολουθείται εν αγνοία του σαν ριάλιτι από εκατομμύρια κόσμου. Σας θυμίζει κάτι από τη σημερινή, εξοντωτική ζωή μέσω social media;

6. «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» (1992)

Βασισμένη στην κλασική ιστορία του Ντίκενς, αυτή η απολαυστική κινηματογραφική μεταφορά ανέθεσε στον Μάικλ Κέιν τον ρόλο του τσιγκούνη και γκρινιάρη Σκρουτζ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ρόλοι είναι υπέροχα παιγμένοι από τον Κέρμιτ τον Βάτραχο, τη γουρουνίτσα Μις Πίγκι και άλλους αγαπημένους ήρωες από το θρυλικό «Muppet Show».

7. «Η ζωή είναι ωραία» (1997)

Tο αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπενίνι, που παραδίδει μαθήματα ζωής και αισιοδοξίας μέσα από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο ιταλός δημιουργός έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στον ρόλο ενός Εβραίου που καταλήγει με τον μικρό του γιο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιστρατεύοντας το θάρρος, το χιούμορ του και την αγάπη του για ζωή, προστατεύει τον μικρούλη γιο του από τη βαναυσότητα. Οταν για παράδειγμα οι γερμανοί Ναζί βάζουν τις φωνές και δείχνουν απειλητικοί, εκείνος μεταφράζει στον γιο του ότι είναι εξαιρετικά εκνευρισμένοι επειδή τους τέλειωσε η μαρμελάδα.

8. «Ενας προφήτης, μα τι προφήτης» (1979)

Mία από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, με την υπογραφή των τετραπέρατων «Μόντι Πάιθον», που ξεκινά από τη γέννηση του θείου βρέφους και καταλήγει στη σταύρωση του … γκαντέμη γείτονά του, που είχε την ατυχία να γεννηθεί στη διπλανή φάτνη. Μία εξ-αιρετική ταινία για τα θρησκευτικά στερεότυπα και τη σημασία του να βρίσκεσαι στο λάθος μέρος τη σωστή στιγμή.

9. «Perfetti sconosciuti» («Τέλειοι ξένοι»), (2016)

Ιταλική ταινία με ευφυές σενάριο. Τρία ζευγάρια κι ένας ξέμπαρκος φίλος τους, μαζεύονται για δείπνο και ξεκινούν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Να διαβάζουν δυνατά ό,τι μήνυμα και ειδοποίηση τους έρχεται στο κινητό και να απαντούν τις κλήσεις σε ανοιχτή ακρόαση. ΜΗΝ το δοκιμάσετε στο δικό σας σπίτι μέρες που είναι. Εκτός αν έχετε αυτοκαταστροφικές τάσεις. Καλό θα ήταν πάντως, να αναλογιστούμε βλέποντάς την, πόσο σοβαρά βλάπτουν τα social media τον έρωτα, την αγάπη και τη φιλία.

10. «Φράνκι και Τζόνι» (1991)

Μία από τις ωραιότερες και πιο ρεαλιστικές καταγραφές του πόσο δύσκολες, αλλά και αναγκαίες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Με ακαταμάχητη χημεία ανάμεσα στη Μισέλ Φάιφερ και τον Αλ Πατσίνο. Αναλύσεις, συζητήσεις, άβολες σιωπές και βραδινά τηλεφωνήματα που αποδεικνύουν ένα και μόνο πράγμα: ακόμη κι αν μιλάμε την ίδια γλώσσα, τις περισσότερες φορές είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει ο ένας τον άλλον. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Ξανά και Ξανά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News