Μια παιδική ζωγραφιά δεν είναι μόνο ένα σχέδιο σε χαρτί, είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Αποτυπώνει τις επιθυμίες του παιδιού, τις ανάγκες και τα συναισθήματα του, αντανακλά όσα το παιδί δεν μπορεί να πει με λέξεις, μας δίνει μια ευκαιρία να το αφουγκραστούμε και να το κατανοήσουμε.

Φαντάζομαι πόση χαρά μπορεί να πάρει ένα παιδί βλέποντας τη ζωγραφιά του να παίρνει τρισδιάστατη μορφή και να γίνεται κούκλα από τα χέρια της Τάσσας Γραμματοπούλου και της κόρης της, Αγγελίνας Χριστοδουλή. Οι δυο γυναίκες ζούν στη Θεσσαλονίκη και στο μικρό τους εργαστήριο από υφάσματα και νήματα ζωντανεύουν όνειρα παιδιών που φθάνουν καθημερινά στο inbox τους.

«Η ιδέα ήταν της μητέρας μου, όταν το 2013 έφτασε στα χέρια της μια ζωγραφιά που τη συγκίνησε και την έκανε μαξιλαράκι. Αργότερα, ο ανιψιός μου είχε αδυναμία στο να ζωγραφίζει ήρωες και να παίζει με το χαρτί πετώντας το στον αέρα, σαν να είναι αληθινοί. Ετσι, είχαμε την ευκαιρία να φτιάξουμε το πρώτο κουκλάκι από ζωγραφιά. Κατά καιρούς κάναμε τέτοια δωράκια σε φίλους από τις ζωγραφιές των παιδιών τους. Μια μέρα μας ζητήθηκε να δημιουργήσουμε δυο κουκλάκια από τη ζωγραφιά ενός παιδιού και έτσι άρχισε να γίνεται γνωστή η δουλειά μας », αναφέρει η Αγγελίνα Χριστοδουλή.

Κάπως έτσι, μαμά και κόρη άρχισαν να λαμβάνουν όλο και περισσότερα σχέδια και να δημιουργούν νέα, πρωτότυπα projects, όπως μπρελόκ και τσάντες από ζωγραφιές, το «μια κούκλα που σου μοιάζει» από φωτογραφίες παιδιών ή μεγάλων, ήρωες ελληνικών παραμυθιών, το «Νύφη και γαμπρός», που, όπως υποδηλώνει η φράση, είναι το ζευγάρι των νεόνυμφων σε κούκλες, και το «τυχερά πτερύγια», μια ιδέα για την οποία δηλώνουν υπερήφανες.

Εμπνεύσθηκαν την ονομασία από το παιδικό «Νέμο», που είχε ένα μικρότερο πτερύγιο, και οι κουκλίτσες που προκύπτουν έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, έτσι ώστε κάθε παιδάκι να έχει τη δική του κούκλα και μέσα από το παιχνίδι να μαθαίνει και να αγαπά τη διαφορετικότητά του: «Μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει αν κάνουμε κούκλες για μικροφθαλμία, ανοφθαλμία και βαρηκοΐα και με την πάροδο του χρόνου ελπίζουμε κάθε παιδί να μπορεί να έχει και αυτό μια τέτοια κούκλα», λένε.

Η Τάσσα και η Αγγελίνα λαμβάνουν πολλές ζωγραφιές καθημερινά, άλλοτε με πριγκίπισσες, ζωάκια ή πειρατές και άλλοτε με ρομπότ, γοργόνες και πλάσματα που υπάρχουν μόνο στην παιδική φαντασία. Μετά από σχεδόν χίλιες ζωγραφιές που έχουν ζωντανέψει στο εργαστήριό τους, δηλώνουν ότι περιμένουν τα πάντα από τα παιδιά και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν ξαφνιαστεί από τη ζωηρή φαντασία τους.

Και οι ίδιες, όμως, βάζουν όλη τη δημιουργική τους τέχνη για να δώσουν υπόσταση σε ό,τι το παιδί έχει αποτυπώσει στο χαρτί. Ακόμα και οι πρώτες μουτζούρες παίρνουν μορφή κούκλας στα χέρια τους, κάτι που εντυπωσιάζει κυρίως τους γονείς, μιας και δεν μπορούν να φανταστούν το τελικό αποτέλεσμα μέχρι να το δουν.

«Ενα πρόσφατο κουκλάκι που κάναμε, έχει μια ιστορία πολύ γλυκιά. Η μαμά ήταν έγκυος στο μικρό αδερφάκι και η μικρή καθόταν και διάβαζε παραμύθια στην κουκλίτσα της. Λίγους μήνες μετά, η μαμά έφερε στον κόσμο τον μικρό αδερφούλη και μας έστειλε φωτογραφίες και του μικρού, αλλά και της αδερφής του, που κοιμάται ακόμα με το κουκλάκι της».

Οπως είναι φυσικό, η Τάσσα και η Αγγελίνα αντιλαμβάνονται πολλά μέσα από τις ζωγραφιές που φθάνουν στα χέρια τους. Καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, πότε ένα παιδί περιμένει ή θέλει αδερφάκι ή αν μάλωσε με το αδερφάκι του την ημέρα που έφτιαξε τη ζωγραφιά, καταλαβαίνουν αν μια οικογένεια είναι μικρή ή μεγάλη, μονογονεϊκή ή όχι, και βλέπουν μπαμπάδες και μαμάδες με τεράστια κεφαλάκια, κάτι που στο παιδικό ιχνογράφημα υποδεικνύει την αγάπη ενός παιδιού για το πρόσωπο που ζωγραφίζει .

«Για εμάς, μια ζωγραφιά είναι κάτι παραπάνω από μια ζωγραφιά. Είναι ο τρόπος έκφρασης των παιδιών, η αποτύπωση της φαντασίας τους. Πίσω από κάθε ζωγραφιά κρύβεται μια ιστορία που θέλει να μας πει το παιδί και εμείς ανυπομονούμε να την ακούσουμε και να τη ζωντανέψουμε».

Μια συγκινητική πτυχή της δουλειάς τους είναι να λαμβάνουν ζωγραφιές ξεθαμμένες από χρονοντούλαπα και να καλούνται να φτιάξουν μια κούκλα που, ουσιαστικά, είναι η ανάμνηση μιας παιδικής ηλικίας που έχει οριστικά χαθεί.

Τα υλικά που χρησιμοποιούν για να κατασκευάσουν όλες τις κούκλες είναι βαμβακερά και υποαλλεργικά, ελληνικής παραγωγής, από μικρές βιοτεχνίες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Και βέβαια, όλα τα προϊόντα τους, εκτός του ότι είναι μοναδικά, είναι και χειροποίητα από την αρχή έως το τελικό αποτέλεσμα, γι’ αυτό και χρειάζονται από μία έως τρεις μέρες για να ολοκληρωθούν.

«Πιστεύω ότι ο κόσμος αγάπησε αυτό που κάναμε γιατί αγαπάμε και εμείς πολύ αυτό που κάνουμε. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την κάθε ζωγραφιά σαν να είναι μοναδική –γιατί είναι μοναδική– δίνει ένα μήνυμα στους ανθρώπους που μας παρακολουθούν: ότι αυτή η κουκλίτσα δεν είναι οποιαδήποτε κουκλίτσα. Είναι ξεχωριστή, όπως κάθε παιδί. Πρόκειται για συνεργασία και όχι για αγοραπωλησία. Και αυτό μας δίνει έναν παραπάνω λόγο να αγαπάμε τη δουλειά μας τόσο πολύ. Δεν θέλουμε να πετύχουμε την τέλεια κούκλα, δηλαδή δεν παίρνουμε μια ζωγραφιά και τη διορθώνουμε, ώστε να βγει συμμετρική και τέλεια. Θέλουμε να φτιάξουμε την κούκλα ακριβώς όπως αποτυπώθηκε στο χαρτί. Αυτός είναι ο στόχος μας».

Η Αγγελίνα είναι οικονομολόγος και η μητέρα της, Τάσσα, μουσικός, όμως η αγάπη του κόσμου στήριξε την ιδέα τους τόσο πολύ, που αποφάσισαν να πάρουν το ρίσκο και να αφοσιωθούν σε αυτό. Πλέον, είναι το κύριο επάγγελμα και των δύο, αλλά και ένα κίνητρο για να ξεκινούν την ημέρα τους με χαμόγελο. Ενα χαμόγελο που επιστρέφεται πολλαπλασιασμένο στους μικρούς καλλιτέχνες από τους οποίους εμπνέονται τις δημιουργίες τους.

«Το πρώτο βήμα για να κατακτήσεις το όνειρό σου είναι να το φανταστείς, και τα παιδιά έχουν ως μέσο έκφρασης τη ζωγραφική. Χαιρόμαστε πολύ να συμβάλλουμε στην πραγματοποίηση των δημιουργιών και των παιχνιδιών που θέλουν και φαντάζονται να έχουν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News