Ηταν τη δεκαετία του ’70 όταν η Porsche έστησε ένα τμήμα εντός εταιρείας που λεγόταν με το, μάλλον δυσκοίλιο, όνομα «Sonderwunschprogramm». Ηταν αυτό που οι πελάτες της μπορούσαν να «χτίσουν» τα αυτοκίνητά τους όπως ακριβώς ήθελαν. Από συγκεκριμένου χρώματος ραφές μέχρι τροχούς που τους άρεσαν. Κάτι, δηλαδή, που να μη μοιάζει με τού διπλανού. Είναι αυτό που, πλέον, και η κουτσή Μαρία ξέρει ως «customization», κοινώς, εξατομίκευση. Τέτοιου είδους τμήματα σιγά-σιγά ανδρώθηκαν και σε άλλες, premium ως λέγονται, εταιρείες, ώστε σήμερα να μπορείς να φτιάξεις το προσωπικό σου αυτοκίνητο όπως ακριβώς το θες.

Τέτοιου είδους περιπτώσεις, μοναδικές και ιδιαίτερες, θα συγκεντρωθούν στην ονειρικά κλασάτη Λίμνη Κόμο, στις 21 και 22 Μαΐου, σε μερικές βίλες. Συγκεκριμένα στις Villa del Grumello και Villa Sucota, που, ως συνηθίζεται στην περιοχή, συνιστούν την επιτομή του εκλεπτυσμένου γούστου. Και είναι εκεί όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να δουν την υφασμάτινη επανάσταση. Τη λέω ως τέτοια, γιατί χρειάζεται επαναστατικό πνεύμα για να πας κόντρα στο ρεύμα των δερμάτινων. Σοβαρά, τώρα: υπάρχει κανένας «κανονικός» αγοραστής που να ετοιμάζεται να δώσει σοβαρά χρήματα για το αυτοκίνητό του και να μη βάλει δέρμα;

Εχω την αίσθηση πως τα δερμάτινα είναι το αναγκαίο κακό της ματαιοδοξίας μας. Ποιος έχει τα κότσια να πάρει το ξεχασμένο ύφασμα;  Οταν επί δεκαετίες διαφημίζεται κατά κόρον η φράση «και με δερμάτινο σαλόνι», λογικό είναι να γίνεται ενστικτωδώς το απόλυτο must εξοπλισμού. Ακόμα αν έχει προέλθει από δέρμα γάτας. Μπορεί και αδέσποτης.

Για να υπάρχει δικαιοσύνη στην κουβέντα, η αλήθεια είναι πως τα δέρματα, όντως, πάνε πακέτο με ακριβά αυτοκίνητα. Για τα δε απόκοσμα ακριβά αυτοκίνητα; Είναι μέρος της ιεροτελεστίας της μάρκας. Για παράδειγμα, στη Bentley επιλέγουν οι αγελάδες να προέρχονται από ψυχρά κλίματα ώστε να μην υπάρχουν στίγματα, ακόμα και μικροσκοπικά σημάδια, από σκνίπες και άλλα έντομα του αγρού.

Παρόλα αυτά, το ύφασμα έχει σοβαρά πλεονεκτήματα: να, όπως το ότι δεν καίγεσαι με το που κάθεσαι το καλοκαίρι, αν το ΄χει βαρέσει ο ήλιος. Αντιστοίχως, δεν κινδυνεύεις να γίνει Κάπτεν Ιγκλο από το ψύχος του χειμώνα. Και, βέβαια, το ύφασμα είναι τσάμπα. Δόξα τω Θεώ, παρά την κρίση, δεν υπάρχει εταιρεία που να στο δίνει με σκέτο το αφρολέξ.

Πιστεύω δε πως, μέχρι στιγμής, η αυτοκινητοβιομηχανία δεν έχει αξιοποιήσει τα αναρίθμητων σχεδίων, αποχρώσεων και ποιότητας ρετάλια. Βασικά, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι λόγω έλλειψης τόλμης αφού υπάρχει ένα πολυπληθές συντηρητικό κοινό εκεί έξω που θέλει, ντε και σώνει, δέρμα στην «κούρσα» ή το «τζιπ». Ο δεύτερος είναι ότι οι εταιρείες μπορούν συχνά να υπερχρεώνουν για τα δέρματα. Εξαίρεση, κυρίως, οι ιταλιάνοι που είναι εξαιρετικοί στο ντιζάιν και έχουν αρχίσει να επαναλανσάρουν έξυπνα το ύφασμα, όπως συνέβη με κάποιες εκδόσεις του Fiat 500. Τέλος, το ύφασμα πλεονεκτεί στο πιο σοβαρό στοιχείο για τον βενζινοαίματο: συγκρατεί καλύτερα το σώμα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει αγωνιστικό στον πλανήτη που να βγαίνει full leather. Ολα ύφασμα έχουν, αυτό που σε κρατά στη θέση σου και δεν πηγαίνεις πέρα-δώθε στις στροφές.

Τώρα, όπως διαβάζω, η Porsche επαναφέρει τα πατρόν απ’ τα παλιά και θα είναι στο φετινό FuoriConcorso. Ριγέ, καρό και διάφορες χρωματικές επιλογές, όπως αυτές που μπορείτε να δείτε στις φωτό. Και, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, κάνουν το κόκπιτ να φαίνεται απείρως πιο ενδιαφέρον, διαφορετικό και πολύχρωμο απ΄τη μουνταμάρα του δερμάτινου κλισέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News