Μπορεί ο Θεός να έπλασε τη γυναίκα, αλλά η Μπριζίτ Μπαρντό τη μεταμόρφωσε σε ντίβα. Εφέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τότε που η Mπε-Μπε εγκατέλειψε τον κινηματογράφο (το 1973, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας «L’Histoire Τrès Βonne et Τrès Joyeuse de Colinot Trousse-chemise») και εννοείται πως η πιο διάσημη ηθοποιός της Γαλλίας πρόκειται να τιμηθεί ποικιλοτρόπως στην πατρίδα της, και όχι μόνο.

Η France Televisions, για παράδειγμα, η κρατική τηλεόραση της Γαλλίας, πρόκειται να γιορτάσει την επέτειο με μια νέα σειρά, η οποία αρχίζει με την Μπριζίτ Μπαρντό να χορεύει ξέφρενα, με πόδια γυμνά και ατημέλητα μαλλιά. Η σκηνή έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια ενός πάρτι στις Κάννες, ωστόσο ο πρώτος σύζυγός της Μπε-Μπε, ο Ροζέ Βαντίμ, την εισήγαγε σε μια σκηνή της ταινίας του «Et Dieu Créa la Femme» («Και ο Θεός Επλασε τη Γυναίκα»), η οποία στη Γαλλία έλαβε ανάμεικτες κριτικές αλλά σημείωσε τεράστια επιτυχία στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο, χάρη, κυρίως, στην Μπριζίτ Μπαρντό, μια 22χρονη κοπέλα τότε (1956), που κατέστη «σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης», γράφει σε άρθρο της η Αριάνα Φίνος, κριτικός κινηματογράφου της La Repubblica.

Η σειρά «Bardot» αποτελείται από έξι επεισόδια διάρκειας 52 λεπτών, θα προβληθεί από το France 2, το δεύτερο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης της Γαλλίας, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Ντανιέλ και Κριστοφέρ Τομσόν (μητέρα και γιος). Ακολουθεί την πορεία που διένυσε η Μπριζίτ Μπαρντό από τότε που έκανε το πρώτο της δοκιμαστικό, σε ηλικία μόλις 15 ετών, έως τα γυρίσματα της ταινίας «La Vérité», του Ανρί-Ζορζ Κλουζό, δέκα χρόνια μετά.

«Δεν ξέρω τίποτα και δεν δίνω δεκάρα, νοιάζομαι μόνο για την πραγματική μου ζωή, όχι για αυτές τις ηλίθιες βιογραφικές σειρές και ταινίες», σχολίασε, πάντως, η ίδια, σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα, με αφορμή τη συμπερίληψή της μεταξύ των 50 προσωπικοτήτων που λατρεύουν περισσότερο οι Γάλλοι.

Το ότι δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για μια σειρά αφιερωμένη στο άτομό της δεν αποτελεί έκπληξη. Η Μπριζίτ Μπαρντό διανύει το 89ο έτος της ζωής της, οπότε είναι λογικό να ενδιαφέρεται περισσότερο για ό,τι εκείνη θεωρεί ουσιώδες και σημαντικό.

Αλλωστε, την απίστευτη ζωή της, που την έζησε στο έπακρο, την έχει επίσης εξιστορήσει η ίδια στην αυτοβιογραφία της «Initiales B.B.: Memoires», την οποία η νέα σειρά ακολουθεί πιστά. Τη νεαρή Μπριζίτ Μπαρντό υποδύεται η 21χρονη Ζουλιά ντε Νουνέζ (με την επιλογή της να κρίνεται εξαιρετική), ενώ ο Βικτόρ Μπελμοντό, εγγονός του Ζαν Πολ Μπελμοντό, ερμηνεύει τον Ροζέ Βαντίμ.

Οταν συναντήθηκαν πρώτη φορά η Μπριζίτ και ο Ροζέ, εκείνη ήταν μόλις 15 ετών. Ονειρευόταν να γίνει χορεύτρια και είχε εμφανιστεί σε δύο εξώφυλλα του Elle, έχοντας ήδη καταστεί μασκότ του περιοδικού. Εκείνος  ήταν ο απένταρος βοηθός του σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ. Ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και ο Βαντίμ την πήρε αμέσως υπό την προστασία του, με τη νεαρή ερωμένη του να υποδύεται σύντομα ρόλους σε ταινίες του Αλεγκρέ.

To 1957, για παράδειγμα, στο Φεστιβάλ Καννών, η Σοφία Λόρεν και η Τζίνα Λολομπρίτζιντα εμφανίζονταν δημοσίως μόνο ντυμένες και χτενισμένες στην τρίχα, φορώντας διαμάντια, πανάκριβες γούνες και εντυπωσιακές τουαλέτες. Αντιθέτως, η Μπριζίτ Μπαρντό σε αυτό το σύστημα δεν εισήλθε ποτέ πραγματικά, «και αυτό ήταν το πρωτότυπο και το αινιγματικό. Δεν με απασχολούν οι συμβάσεις, γι’ αυτό και με έχουν αποκαλέσει “κολασμένη”, “προβοκατόρισσα” “ανήθικη”, ενώ δεν υπάρχει άνθρωπος πιο απλός, αυθόρμητος και ειλικρινής από εμένα», είχε γράψει στην αυτοβιογραφία της.

«Ο ερωτισμός της δεν είναι μαγικός, αλλά επιθετικός: στο παιχνίδι του έρωτα είναι εξίσου κυνηγός και θήραμα. Αυτό είναι που πληγώνει την ανδρική υπερηφάνεια […] Η φυσικότητα της Μπριζίτ Μπαρντό τούς φαίνεται πιο διεστραμμένη από κάθε επιτήδευση. Το να περιφρονείς τα κοσμήματα, το ρουζ , τα ψηλοτάκουνα, τη γραμμή σου, σημαίνει ότι αρνείσαι να καταστείς απρόσιτο είδωλο, σημαίνει ότι επιβεβαιώνεις τον εαυτό σου καθ΄ομοίωση ανθρώπου, ισότιμα, σημαίνει ότι αναγνωρίζεις μια  αμοιβαιότητα επιθυμίας, ευχαρίστησης μεταξύ των δύο φύλων», έγραψε για την Μπε-Μπε η Σιμόν ντε Μποβουάρ το μακρινό 1960.