Τα μάτια όλου του κόσμου είναι στραμμένα στο Ισραήλ, εν αναμονή της αναπόφευκτης απάντησής του στην επίθεση του Ιράν με 180 βαλλιστικούς πυραύλους. Οι Ισραηλινοί γνωστοποίησαν ότι «θα επιλέξουν τον χρόνο και τον τρόπο» της απάντησης, ενώ ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ερωτηθείς την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου εάν θα υποστήριζε μια ισραηλινή επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ήταν κατηγορηματικός: «Η απάντηση είναι όχι».

Το Ισραήλ εδώ και καιρό έχει «στο μάτι» το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και γνωρίζει –όπως όλοι– ότι αν κατάφερνε ένα αποφασιστικό πλήγμα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του, αυτό θα ήταν ό,τι χειρότερο για την Τεχεράνη. Σύμφωνα με πληροφορίες των Financial Times, κάποιοι από τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους στο Τελ Αβίβ προκρίνουν αυτήν την προοπτική, ακόμη και χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Ομως, μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν χωρίς αμερικανική υποστήριξη θα ήταν πολύ επικίνδυνη και στην καλύτερη περίπτωση, θα καθυστερούσε το πυρηνικό πρόγραμμά του χωρίς να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα, σύμφωνα με αναλυτές.

Τα κύρια προβλήματα μιας τέτοιας επιχείρησης είναι τρία για το Ισραήλ, όπως αναφέρουν οι FT.

Το πρώτο είναι η απόσταση. Οι βασικές πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν απέχουν περισσότερα από 1.500 χιλιόμετρα από το Ισραήλ. Προκειμένου να φτάσουν σε αυτές, τα ισραηλινά αεροπλάνα θα πρέπει να διασχίσουν τον εναέριο χώρο της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, του Ιράκ, της Συρίας και ενδεχομένως της Τουρκίας.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι τα καύσιμα. Η πτήση προς τους στόχους και προς τα πίσω θα εξαντλούσε όλη την ικανότητα εναέριου ανεφοδιασμού του Ισραήλ και θα άφηνε ελάχιστα ή και μηδενικά περιθώρια λάθους, σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου των ΗΠΑ (CRS).

Το τρίτο πρόβλημα είναι η ιρανική αεράμυνα. Οι βασικές πυρηνικές εγκαταστάσεις της χώρας φυλάσσονται πολύ προσεκτικά και τα ισραηλινά βομβαρδιστικά θα πρέπει να προστατευτούν και από μαχητικά αεροσκάφη.

Αυτό θα απαιτούσε μια δύναμη κρούσης συνολικά περίπου 100 αεροσκαφών, σύμφωνα με την έκθεση του CRS – ισοδύναμη με σχεδόν το ένα τρίτο των 340 αξιόμαχων αεροσκαφών της ισραηλινής αεροπορίας.

Η καταστροφή των δύο βασικών εγκαταστάσεων πυρηνικού εμπλουτισμού του Ιράν θα ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για το Ισραήλ.

Το τεράστιο εργοστάσιο εμπλουτισμού στο Νατάνζ βρίσκεται βαθιά στο υπέδαφος, ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο εργοστάσιο στο Φορντόου είναι σκαμμένο σε ένα βουνό. Η καταστροφή τους θα απαιτούσε όπλα που μπορούν να διαπεράσουν αρκετές δεκάδες μέτρα βράχου και οπλισμένου σκυροδέματος.

Το Ισραήλ διαθέτει τέτοιες βόμβες, όπως οι GBU-31 του ενός τόνου – τέτοιες χρησιμοποίησε η ισραηλινή αεροπορία την περασμένη εβδομάδα σε τέσσερα κτίρια στη Βηρυτό για να σκοτώσει τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα.

Ωστόσο, οι ισραηλινές εκθέσεις υποδεικνύουν ότι χρησιμοποιήθηκαν 80 βόμβες σε αυτό το χτύπημα και είναι απίθανο ένα χτύπημα παρόμοιου μεγέθους να καταστρέψει τις πολύ πιο προστατευμένες ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι υπάρχει μόνο ένα συμβατικό όπλο που θα μπορούσε να κάνει αυτήν τη δουλειά: το GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrator (MOP). Αυτή η γιγάντια, κατευθυνόμενη βόμβα ακριβείας έχει μήκος περίπου 6 μέτρα, ζυγίζει 15 τόνους και μπορεί να διαπεράσει 60 μέτρα γης πριν εκραγεί, σύμφωνα με τον αμερικανικό στρατό.

Δεν είναι σαφές εάν το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να κατασκευάσει τέτοιες βόμβες. Στο παρελθόν, αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν προτείνει να του προμηθεύσει η Ουάσιγκτον τέτοιες βόμβες.

Ωστόσο, ο Εχούντ Εϊλάμ, πρώην ερευνητής στο υπουργείο Αμυνας του Ισραήλ, είπε στους FT ότι ακόμη και αν το Ισραήλ μπορούσε να αποκτήσει βόμβες MOP, «τα μαχητικά βομβαρδιστικά του, τύπου F-15, F-16 και F-35 δεν θα μπορούσαν να τις μεταφέρουν».

Πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει «καμία πιθανότητα» το Ισραήλ να μπορέσει να προμηθευτεί ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό των ΗΠΑ, όπως το B-2 Spirit, που απαιτείται για να μεταφέρει και να ρίξει μια τέτοια βόμβα.

Θεωρητικά, το Ισραήλ θα μπορούσε αντ’ αυτού να χρησιμοποιήσει ένα από τα πολλά μεταγωγικά του αεροπλάνα, τύπου C-130J Hercules, και να ρίξει μια βόμβα MOP από τις πόρτες φορτίου του. Αλλά οι MOP δεν έχουν σχεδιαστεί για αυτόν τον τρόπο ρίψης.

Τα ισραηλινά αεροσκάφη θα μπορούσαν να απενεργοποιήσουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, βομβαρδίζοντας τους αεραγωγούς και άλλες υποδομές υποστήριξης. Αυτό μπορεί να διαταράξει τον υψηλό βαθμό ακριβείας που απαιτείται για τις φυγόκεντρους που χρησιμοποιούνται για τον εμπλουτισμό ουρανίο, αλλά και δεν θα τις καταστρέψει.

Το σαμποτάζ είναι η μεγαλύτερη πιθανότητα. Το 2021, μια διακοπή ρεύματος, που προφανώς προκλήθηκε από προγραμματισμένη έκρηξη, έπληξε το εσωτερικό σύστημα ισχύος του Νατάνζ. Το 2010, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ φέρεται να σταμάτησαν επίσης το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με τον ιό υπολογιστών Stuxnet. Ομως, τέτοιου είδους επιθέσεις δεν κατάφεραν να σταματήσουν επ’ αόριστον το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας.

Το συμπέρασμα είναι, καταλήγουν οι FT, ότι η κλίμακα της ισχύος που απαιτείται για να βλάψει σοβαρά τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν «θα απαιτούσε εκτεταμένη υποστήριξη από τις ΗΠΑ, αν όχι άμεση ανάμειξη». Ακόμη και αυτό όμως «δεν εγγυάται την πλήρη καταστροφή τους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News