Ο Μπάιντεν έφυγε η Χάρις (πιθανότατα) έρχεται. Οι Δημοκρατικοί έλυσαν το πρόβλημα που τους δημιουργούσε η υποψηφιότητα του νυν προέδρου, αλλά τώρα είναι αντιμέτωποι με το επόμενο και πολύ πιο δύσκολο: Ολοι τους συμφωνούσαν ότι ο Μπάιντεν δεν θα μπορούσε να κερδίσει τον Τραμπ, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να το κάνει.

«Καθ’ όλη τη διάρκεια της, συχνά δύσκολης, ανάβασής της στην κορυφή της αμερικανικής δημόσιας ζωής, η Κάμαλα Χάρις έδειξε μια απίστευτη ικανότητα να αναγεννάται πολιτικά», γράφει η Washington Post. «Τώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της πιο δύσκολης δοκιμασίας: Με λίγο περισσότερες από 100 ημέρες ως τις προεδρικές εκλογές, μπορεί να αναγεννήσει πολιτικά το Δημοκρατικό Κόμμα;».

Αν τελικά επιλεγεί από τους Δημοκρατικούς ως η υποψήφιά τους για την προεδρία, όπως τους ζήτησε ο Μπάιντεν να κάνουν, η Χάρις θα γίνει η πρώτη μαύρη γυναίκα και το πρώτο άτομο νοτιοασιατικής καταγωγής που θα διεκδικήσει την αμερικανική προεδρία. Εάν εκλεγεί πρόεδρος, θα είναι και η πρώτη γυναίκα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτήν τη θέση. Ολα αυτά έχουν πολλά υπέρ, αλλά και πολλά ρίσκα.

Η στενότητα του χρόνου θα μεγεθύνει κάθε «στραβοπάτημα» της Χάρις και δεν θα της επιτρέψει λάθη, γράφουν οι New York Times, επισημαίνοντας ότι οι εκλογές στην Αμερική θυμίζουν φέτος περισσότερο «πρόωρες ευρωπαϊκές εκλογές, παρά τις παραδοσιακά καλά προετοιμασμένες αμερικανικές».

Σε μια αναμέτρηση που μέχρι τώρα φαινόταν σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει ο Τραμπ, η Κάμαλα Χάρις μετατρέπεται στον απόλυτο «παράγοντα Χ», προσθέτουν.

Η Χάρις πρόκειται να γίνει αρχηγός ενός κόμματος σε κρίση, γράφει η Post. Οι Δημοκρατικοί, μετά την άνευ προηγουμένου απόφαση του Μπάιντεν να αποσυρθεί από την κούρσα μόλις 15 εβδομάδες πριν από τις γενικές εκλογές, είναι αντιμέτωποι με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Τραμπ να προηγείται σε βασικές πολιτείες. Η Χάρις, όπως και ο Μπάιντεν, έχει ποσοστό αποδοχής που δεν έχει ξεπεράσει το 40% φέτος, ένα ανησυχητικό σημάδι.

Οσο παραμένει ασαφές εάν οι Δημοκρατικοί θα συσπειρωθούν γύρω από την υποψηφιότητα της Χάρις, η ίδια γνωρίζει ότι θα έχει στη διάθεσή της λιγότερους από τέσσερις μήνες για να ανατρέψει τις αρνητικές εντυπώσεις που έχει κατά καιρούς προκαλέσει και να κερδίσει τις πιο σημαντικές εκλογές στην Ιστορία των ΗΠΑ. Και βέβαια, το ερώτημα παραμένει:

Μπορεί να το κάνει;

Στα θετικά της καταλογίζεται το θέμα της ηλικίας. Στα 59 της απέχει πολύ από τον Τραμπ, ο οποίος εάν εκλεγεί θα είναι 80 όταν θα αναλάβει την προεδρία. Μια από τις βασικές γραμμές επίθεσης του Τραμπ εναντίον του Μπάιντεν ήταν η ηλικία του. Η πιθανή επιλογή της Χάρις, εξουδετερώνει αυτό το επιχείρημα. Αυτό φάνηκε ήδη, λίγη ώρα μετά την παραίτηση του Μπάιντεν, όταν Δημοκρατικοί -αλλά και αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι- έστρεψαν τα βέλη του Τραμπ εναντίον του, διερωτώμενοι εάν θα μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα στα 80 του.

Στις δημοσκοπήσεις, τα τρία τέταρτα των Αμερικανών πίστευαν ότι ο Μπάιντεν είναι υπερβολικά μεγάλος. Τώρα, αυτό το θέμα απλώς δεν υπάρχει.

Επίσης, η Χάρις είναι πρώην εισαγγελέας, ενώ ο Τραμπ είναι ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Αυτό θα έπρεπε να βαραίνει πολύ στη συνείδηση του κοινού, αλλά οι δημοσκοπήσεις μετά τις καταδίκες του Τραμπ δεν έδειξαν κάτι τέτοιο. Ο ίδιος αντιμετωπίζει τουλάχιστον μια ποινική δίκη ακόμη και οι άνθρωποι που ξέρουν καλά την Χάρις, λένε ότι σκοπεύει να παίξει αυτό το χαρτί εναντίον του, με τη γνώση και την εμπειρία που της δίνει το νομικό της παρελθόν.

Αυτό είναι, άλλωστε, το πεδίο στο οποίο δεν την αμφισβητεί κανείς. Αλλού είναι τα θέματα. Η Χάρις συγκρίθηκε κάποτε με τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Η καταστροφική προεδρική υποψηφιότητά της για το 2019 απείλησε να την εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη. Το πρώτο διάστημα στον Λευκό Οίκο, όπως γράφει η Post, η υποτιθέμενη κακοδιαχείριση του γραφείου της ως αντιπροέδρου και ο συχνά λανθασμένος επικοινωνιακός χειρισμός της ατζέντας του προέδρου, κυρίως για τη μετανάστευση, έκαναν τη δημοφιλία της να κατρακυλήσει.

Ανέκαμψε και πάλι, ωστόσο, στον απόηχο της ανατροπής του νόμου για τις αμβλώσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο πριν από δύο χρόνια. Η Χάρις φάνηκε «να ξαναβρίσκει τα πατήματά της, επιστρέφοντας στις ρίζες της, στην αίθουσα του δικαστηρίου, καθώς έγινε ο πιο αποτελεσματικός συνήγορος της κυβέρνησης Μπάιντεν για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών».

Αν και ο Μπάιντεν θεωρείτο πολύ ηλικιωμένος για να ηγηθεί, είχε άλλα πλεονεκτήματα. Λειτουργούσε πάντα ως ένας μετριοπαθής Δημοκρατικός που εξισορροπούσε τα πιο ακραία στοιχεία του κόμματός του. Ο Μπάιντεν απευθυνόταν στο αμερικανικό Κέντρο. «Μοιάζω με έναν ριζοσπάστη σοσιαλιστή που αγαπάει τους ταραχοποιούς;» είχε πει κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2020.

Η Χάρις δεν έχει αυτό το πλεονέκτημα. Ξεκίνησε την καριέρα της ως εισαγγελέας σε μιας από τις πιο φιλελεύθερες πόλεις του έθνους, το Σαν Φρανσίσκο, προτού κερδίσει σε μια από τις πιο φιλελεύθερες πολιτείες του έθνους, την Καλιφόρνια.

Και ενώ στην ίδια την Καλιφόρνια η Χάρις δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα προοδευτική, όταν έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2020, υποστήριζε τακτικά θέσεις στα αριστερά του Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης ενός συστήματος «Medicare για όλους».

Ως αντιπρόεδρος του Μπάιντεν, τα τελευταία τριάμισι χρόνια, η Χάρις αντιμετωπίζει το πρόσθετο βάρος της υποστήριξης της ατζέντας ενός προέδρου που έχει γίνει βαθιά αντιδημοφιλής.

Η ομάδα του Τραμπ έχει ήδη υπονοήσει ότι σχεδιάζει να της επιτεθεί, ειδικά για τη μετανάστευση. Το ερώτημα είναι αν η Χάρις μπορεί να βρει έναν τρόπο να υποστηρίξει τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις και να απαλλαγεί από τα υπόλοιπα.

Αλλαγή γραμμής στα δύο στρατόπεδα

Ο Τραμπ και οι σύμβουλοί του έδειχναν μέχρι προχθές να μην ενδιαφέρονται καν για την κούρσα, την όποια θεωρούσαν δεδομένο ότι θα κερδίσουν. Τώρα η ομάδα του τέως προέδρου πρέπει να κάνει μια πολύ διαφορετική εκστρατεία ενάντια σε έναν πολύ διαφορετικό υποψήφιο.

Αυτό ίσως αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι, και για τις δύο πλευρές. Οι Ρεπουμπλικάνοι πρέπει να επανεφεύρουν την εκστρατεία τους και οι Δημοκρατικοί να αποκρούσουν επιθέσεις που δεν θα αντιμετώπιζαν πριν.

Η Χάρις έχει τη δυνατότητα να απευθυνθεί σε ομάδες της εκλογικής βάσης των Δημοκρατικών που είχαν νιώσει αποξενωμένες. Ο Μπάιντεν είχε πολύ κακά δημοσκοπικά ποσοστά ανάμεσα στους μαύρους ψηφοφόρους και τους νεότερους ψηφοφόρους, σε εκλογικές περιφέρειες που η Χάρις τα πηγαίνει πολύ καλύτερα.

Και βέβαια είναι το θέμα του φύλου. Που, με διαφορετικούς τρόπους, θα κινητοποιήσει τόσο τους Δημοκρατικούς όσο και τους Ρεπουμπλικάνους. Ο Τραμπ νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον το 2016.  Για μεγάλο μέρος της θητείας του και πέραν αυτής, οι Δημοκρατικοί επωφελήθηκαν από τη διαμάχη των φύλων. Οι γυναίκες ψήφισαν, το 2020, υπέρ των Δημοκρατικών με μεγαλύτερη διαφορά από ότι οι άνδρες υπέρ των Ρεπουμπλικανών. Ωστόσο, ο Τραμπ έχει αυξήσει τόσο πολύ το πλεονέκτημά του μεταξύ των ανδρών τον τελευταίο καιρό, που το χάσμα των φύλων ευνοεί ξαφνικά το Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Η Χάρις έχει την ευκαιρία να το αναστρέψει αυτό και έχει ήδη αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματική αγγελιοφόρος από τον Μπάιντεν στο θέμα που οι Δημοκρατικοί πιστεύουν ότι μπορεί να τους κερδίσει την κούρσα του 2024: Ο (ρωμαιοκαθολικός) Μπάιντεν σπάνια έλεγε τη λέξη έκτρωση. Η Χάρις επισκέφτηκε κλινική εκτρώσεων.

Από την άλλη, στον Τραμπ δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τα στερεότυπα προς όφελός του.

Ο Μπάιντεν έγραψε στην επιστολή παραίτησής του, ότι πιστεύει στην Κάμαλα Χάρις και θεωρεί ότι «μαζί μπορούν να κερδίσουν τον Τραμπ». Δεν αρκεί η δική του πίστη. Πρέπει να το πιστέψει και το Δημοκρατικό κόμμα.

Και μετά όλο το αμερικανικό έθνος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News