Την Τετάρτη 15 Ιουλίου η Αριάνα Χάφινγκτον έγινε 70 ετών. Κλεισμένη επί τέσσερις μήνες μαζί με τις κόρες της και την αδελφή της στο σπίτι τους στο Λος Αντζελες εξαιτίας του lockdown που επέβαλε η πανδημία, η ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφος βρήκε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει παλιά περιοδικά και να ξαναδιαβάσει δικά της κομμάτια από τότε που ήταν νεαρή.

Και καθώς είδε ξανά μπροστά της τον 20χρονο εαυτό της, τις αγωνίες και τους φόβους που στοίχειωσαν τα νιάτα της, ένιωσε ότι θα ήθελε «να του μιλήσει» με την πείρα των 50 χρόνων που την χωρίζουν από τότε. Πράγμα που βέβαια δεν γίνεται, είναι όμως πολύτιμα τα λόγια της για νεότερους ανθρώπους καθώς η ίδια κατάφερε να αλλάξει.

Δεν είναι τυχαίο. Το πρωί της 6ης Απριλίου 2007, η Αριάνα Χάφινγκτον ξύπνησε πεσμένη στο πάτωμα, στο γραφείο του σπιτιού της, μέσα σε μια λίμνη αίματος. Είχε καταρρεύσει λόγω υπερκόπωσης και έλλειψης ύπνου, με αποτέλεσμα να χτυπήσει στη γωνία του γραφείου της, να σκίσει το μάτι της και να σπάσει το ζυγωματικό της.

Εκείνη την εποχή εργαζόταν πολύ εντατικά (σχεδόν 18 ώρες την ημέρα) προσπαθώντας να αναπτύξει, την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Huffington Post, που είχε ιδρύσει δύο χρόνια νωρίτερα. Θεωρητικά ήταν ήδη εξαιρετικά επιτυχημένη: η ιστοσελίδα της εξελισσόταν σε παγκόσμιο φαινόμενο, η ίδια είχε συμπεριληφθεί στη λίστα του περιοδικού Τime με τους 100 ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο και λίγο αργότερα το περιοδικό Forbes θα τη συμπεριλάμβανε στις δικές του λίστες με τις πιο επιδραστικές γυναίκες των media, και τις πιο ισχυρές γυναίκες του πλανήτη.

Η ζωή της μοιάζει με παραμύθι. Στα 16 της η Αριάνα Στασινοπούλου, όπως είναι το πατρικό της όνομα, άφησε το σπίτι της στην Πλάκα για την Αγγλία, όπου σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Εκεί εξελέγη πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών του φημισμένου ιδρύματος. Αφού έζησε μερικά χρόνια στην Αγγλία, όπου ανέπτυξε μια έντονη σχέση με έναν από τους πιο γνωστούς αρθογράφους των πανίσχυρων τότε «Τάιμς», μετανάστευσε και πάλι, αυτή τη φορά στις ΗΠΑ, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον Μάικλ Χάφινγκτον, αμερικανό πολιτικό, μέλος του Κογκρέσου, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες.

Η Αριάνα ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορα μέσα, έγραψε 15 βιβλία με τελευταία τα «Thrive: The Third Metric to Redefining Success and Creating a Life of Well-Being, Wisdom, and Wonder» και «The Sleep Revolution: Transforming Your Life, One Night At A Time», που έγιναν αμέσως παγκόσμια bestsellers.

Το ατύχημα που της προκάλεσε το 2007 το burnout υπήρξε καθοριστικό για τη ζωή της αφού η εξαιρετικά επιτυχημένη επιχειρηματίας συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν καθόλου ευτυχισμένη. Και τότε άρχισε να κάνει πραγματικά μεγάλες αλλαγές.

Το 2011, ο Huffington Post Media Group εξαγοράστηκε από την AOL προς 315 εκατ. δολάρια, αρχικά, όμως, η ίδια παρέμεινε στον οργανισμό ως αρχισυντάκτρια του Huffington Post.

Τρία χρόνια αργότερα, στο βιβλίο της «Thrive», (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Δες τη ζωή αλλιώς»), που έγινε αμέσως παγκόσμιο bestseller, θα αποκηρύξει τον παραδοσιακό ορισμό της επιτυχίας με βάση το χρήμα και την ισχύ εισάγοντας μια τρίτη παράμετρο, η οποία βασίζεται στους πυλώνες ευεξία, σοφία, δέος και προσφορά. Στην ουσία, όμως ήταν επίσης το πρώτο βήμα στην ολοκληρωτική στροφή που επρόκειτο να κάνει στην καριέρα της.

Το 2016 η Χάφινγκτον παραιτήθηκε από τη θέση της στην Huffington Post και ίδρυσε την Thrive Global, εταιρεία η οποία παρέχει σε ιδιώτες και εταιρείες τεχνολογικά προϊόντα και λύσεις για την επίτευξη της ευεξίας: στόχος της να βάλει ένα τέλος στην επιδημία του στρες και του burnout που τυραννούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Παράλληλα κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Η επανάσταση του ύπνου» (Διόπτρα) με θέμα την επιδεινούμενη σχέση μας με τον ύπνο και τις σοβαρές συνέπειες που έχει η έλλειψή του στην υγεία και την απόδοσή μας.

Και τώρα σε ένα συγκινητικό κείμενο που ανέβασε στην ιστοσελίδα της με αφορμή τα 70α της γενέθλια η Αριάνα Χάφινγκτον γράφει ότι ξαναδιαβάζοντας σημειώσεις της μισού αιώνα, τέσσερα πράγματα της έκαναν μεγάλη εντύπωση: «Πρώτον, πόσο νωρίς ήξερα τι πραγματικά είχε σημασία στη ζωή. Δεύτερον, πόσο άσχημα ενεργούσα βάσει αυτής της γνώσης. Τρίτον, πόσο με αποστράγγιζαν και με εξαντλούσαν οι φόβοι και οι ανησυχίες μου. Και, τέταρτον, πόσο λίγη σημασία αποδείχτηκε ότι είχαν αυτές οι ανησυχίες και οι φόβοι», λέει.

Στα 70 της, λέει, παρατήρησε πόσο πιο εύκολο ήταν σε σχέση με τα 30, να ζει τη ζωή που ήθελε πάντα να ζήσει και ότι για εκείνη «είναι το να μεγαλώνεις είναι πραγματικό δώρο»: «Όταν δεν πιστεύεις ότι ο θάνατος είναι το τέλος – και δεν το έκανα ποτέ – το να γερνάς είναι απελευθερωτικό. Απορρίπτεις τα μη σημαντικά, δεν κοιτάζεις πάνω από τον ώμο σου για αποδοχή και δεν φαντάζεσαι τρομακτικά πράγματα για το μέλλον. Γιατί έμαθα τελικά, όπως το έθεσε ο Μοντέν, ότι “υπήρχαν πολλά τρομερά πράγματα στη ζωή μου, αλλά τα περισσότερα από αυτά δεν συνέβησαν ποτέ”», γράφει. Με άλλα λόγια, μας λέει, ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για το μέλλον.

«Μη φοβάστε τη γήρανση του σώματος», γράφει η Χάφινγκτον στον απολογισμό των 70 χρόνων της αναφερόμενη στον Λάο Τσε, «γιατί είναι ο τρόπος του σώματος να αναζητήσει τη ρίζα». Αναφέρεται ακόμη στα «Ανάλεκτα» του Κομφούκιου, στα οποία ο φιλόσοφος απεικονίζει τον κύκλο της ζωής σαν ένα ταξίδι που μας φέρνει πιο κοντά στο θεϊκό και στην δική μας καρδιά: «Στα 15 έβαλα την καρδιά μου στη μάθηση», γράφει. «Στα 30 πήρα τη θέση μου. Στα 40 ήμουν ελεύθερος από αμφιβολίες. Στα 50 κατάλαβα το διάταγμα του ουρανού. Στα 60 μου το αυτί μου συντονίστηκε. Στα 70 ακολούθησα την επιθυμία της καρδιάς μου χωρίς να ξεπεράσω τη γραμμή». Το ίδιο κάνει και εκείνη τώρα.

Και αυτό που την ενθουσιάζει περισσότερο από όλα τώρα πια, είναι ότι την απασχολεί ολοκληρωτικά το χτίσιμο μιας εταιρείας με αντικείμενο μια από τις πιο μεγάλες προκλήσεις του καιρού μας, η οποία δεν είναι άλλη από «την αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ώστε να μπορούμε να ζούμε μια ζωή πιο υγιή, παραγωγική και με ενσυναίσθηση, μαζί με καταπληκτικούς ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους έχουν λιγότερα από τα μισά μου χρόνια. Και το κάνω με περισσότερη χαρά, λιγότερο άγχος, λιγότερο ιδρώτα για μικρά πράγματα και χωρίς να είμαι παθιασμένη με το συνεχές κυνήγι των αποτελεσμάτων», λέει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News