Πέρυσι ένας επιχειρηματίας από την πόλη Πούνε της πολιτείας Μαχαράστρα στην αχανή Ινδία εισήλθε στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness για το πιο ακριβό πουκάμισο που ράφτηκε ποτέ στον κόσμο, με περισσότερα από τέσσερα κιλά χρυσό και την αξία του να ξεπερνά τις 200.000 δολάρια. Ένας άλλος Ινδός κάλυψε την Jaguar του με το πολύτιμο μέταλλο ενώ η αυτοκινητοβιομηχανία Tata, η μεγαλύτερη στη χώρα, λάνσαρε μια ειδική έκδοση 22 καρατίων του Nano, του πιο οικονομικού αυτοκινήτου στον κόσμο. Αλλά ο πυρετός του χρυσού δεν προσβάλλει μόνον τους έχοντες και τους κατέχοντες της Ινδίας οι οποίοι είναι πεπεισμένοι πως η εκθαμβωτική λάμψη του κρατά μακριά την αρνητική ενέργεια. Πρόκειται για ένα αρχαίο φαινόμενο ενός έθνους που κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας έπεσε από την πρώτη στη δεύτερη θέση στον κόσμο όσον αφορά τις εισαγωγές χρυσού και βρίσκεται πλέον πίσω από τους πιο πραγματιστές Κινέζους οι οποίοι το αγοράζουν όχι για λόγους αισθητικούς ή και μεταφυσικούς αλλά ως επένδυση.

Σε μια χώρα όπου η αξία του συνόλου των κοσμημάτων των γυναικών ισοδυναμεί με το 50% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος -μας πληροφορεί η La Repubblica– ακόμα και οι πιο φτωχές είναι διατεθειμένες να χρεωθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους ώστε να καταφέρουν να λάμψουν έστω και για μία ημέρα, στον γάμο της κόρης τους για παράδειγμα, ή για να εμπλουτίσουν την προίκα της μέλλουσας νύφης, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανεύρεση ενός καλού γαμπρού.
Στις γαμήλιες δεξιώσεις των ευκατάστατων οικογενειών ή στις θρησκευτικές γιορτές του Ντιβάλι (Φεστιβάλ των Φώτων) και της Ντουσέχρα (κατά την οποία εορτάζεται την επικράτηση του Καλού έναντι του Κακού) οι γυναίκες μεταμορφώνονται σε ημίθεες γεμάτες κοσμήματα από την κορυφή ως τα νύχια.

Αλλά σ΄αυτόν τον στενά συνδεδεμένο με την παράδοση κόσμο σημειώθηκε μια πραγματική επανάσταση για τα δεδομένα της Ινδίας που φέρει το όνομα GST – Goods and Services Tax. Πρόκειται για έναν φόρο την επιβολή του οποίου επιδίωξε η κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόντι με στόχο τον αρτιότερο εντοπισμό των εσόδων ενός κλάδου που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Bloomberg, η αξία του ανέρχεται στα 45 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Και τα 2/3 αυτών είναι μαύρα.

Για τον λόγο αυτό και όσον αφορά τον χρυσό, το νέο σύστημα επιβάλει φόρο της τάξης του 3% σε όλες τις αγοραπωλησίες του πολύτιμου μετάλλου, είτε είναι ακατέργαστο είτε επεξεργασμένο. Η αλλαγή είναι σημαντική σε σχέση με το παρελθόν καθώς έως πρόσφατα ο φόρος ήταν περισσότερο συμβολικός, της τάξης του 1 τοις εκατό ενώ οι όποιες συναλλαγές πραγματοποιούνταν κατά κύριο λόγο χωρίς κανένα είδος πιστοποίησης και δίχως παροχή απόδειξης ή τιμολογίου. Αρχικά η εισαγωγή του GST δημιούργησε χάος στην αγορά εις βάρος των μικροεμπόρων και των πελατών τους. Η αγορά χρυσού στην Ινδία ελέγχεται ακόμα από τα παραδοσιακά εργαστήρια και τους χρυσοχόους και τα μικρά εμπορικά καταστήματά τους, παρόλο που τα τελευταία χρόνια μεγάλοι εμπορικοί όμιλοι κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους το 30% της αγοράς ενώ η παρουσία τους αυξάνεται διαρκώς και με ταχείς ρυθμούς, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Από το Ρατζαστάν έως το Ούταρ Πραντές και από το Γκουτζαράτ έως την Ασσάμ, μέχρι και πριν από δύο μήνες στα χρυσοχοεία τα έσοδα και τα έξοδα καταγράφονταν σε κιτρινισμένα στυπόχαρτα. Τις πρώτες εβδομάδες επιβολής του GST οι επιχειρηματίες που είχαν μάθει πάππου προς πάππου να εργάζονται μόνον με χαρτί και μελάνι αναγκάστηκαν να προμηθευτούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να συμπληρώσουν τα 37 έγγραφα που απαιτούνται από την εφορία. Και έχοντας το βλέμμα στραμμένο προς το απώτερο μέλλον, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι έμποροι που γνωρίζουν πως πλέον τα παιδιά τους θα πρέπει να διδαχτούν, ακόμα και να σπουδάσουν, πληροφορική ώστε να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στο Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εάν επιθυμούν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί.

Η πρόκληση για τους παραδοσιακούς χρυσοχόους της Ινδίας είναι μεγάλη και είναι σίγουρο πως πολλές οικογενειακές επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να κλείσουν εξαιτίας της επέλασης των μεγάλων εμπορικών κέντρων. Αρκετοί έχουν ήδη πληγεί σημαντικά από την κρίση που σημειώθηκε πέρυσι, χρονιά κατά την οποία εισήχθησαν και κυκλοφόρησαν στην αγορά «μόλις» 666 τόνοι χρυσού, ποσότητα που θεωρείται χαμηλή σε σχέση με τα ρεκόρ που σημειώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά τώρα στην Ινδία όλοι περιμένουν την έναρξη της εποχής των θρησκευτικών εορτών που είναι η ιδανική για την τέλεση γάμων. Και φέτος οι μουσώνες ήταν αρκετά γενναιόδωροι. Κι έπειτα από μια μακρά περίοδο ξηρασίας και παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, οι γυναίκες της υπαίθρου της Ινδίας ενδέχεται να επενδύσουν τα όποια έσοδά τους από τη σκληρή εργασία στα χωράφια, σ’ ένα χρυσό περιδέραιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News