Το «Θεώρημα της Επτάδας» κυκλοφόρησε το 2010, όταν ο Γιώργος Μαυρωτάς αποφάσισε να περιγράψει με ένα βιογραφικό μυθιστόρημα τη ζωή ενός υδατοσφαιριστή και ενός πανεπιστημιακού δασκάλου. Δύο πρόσωπα που τότε αντιστοιχούσαν στις δύο πτυχές της ζωής του. Το «τότε» πρέπει να το τονίσουμε. Γιατί αν ο διεθνής πολίστας και καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αποφάσιζε να γράψει αυτό το βιβλίο μερικά χρόνια αργότερα, θα έπρεπε να εισάγει και ένα ακόμα πρόσωπο που μελετά νομοσχέδια και βγάζει ομιλίες στην ελληνική Βουλή. Και τότε το βιβλίο, θα βάραινε επικίνδυνα…

Περίπου επτά χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου του, στις 24 Μαΐου 2017, ο Μαυρωτάς βρέθηκε δίπλα στον Κώστα Καζαμιάκη από τον Ιανό και ξεφύλλισαν παρέα το βιβλίο του πρώτου. Το κοινό που έδωσε το παρών στην εκδήλωση, άκουσε για την ιστορία του Λουκά και του Φίλιππου, των δύο προσώπων που έπλασε ο νυν βουλευτής του Ποταμιού σκαλίζοντας τη δική του ζωή. «Ο απόλυτος διχασμός» είπε κάποια στιγμή αστειευόμενος.

Αυτό το απόγευμα Τετάρτης στον Ιανό, ο διεθνής πολίστας θυμήθηκε κυρίως τα χρόνια του μέσα στις πισίνες. Τι είναι όμως αυτό που του έχει λείψει περισσότερο από την αθλητική του καριέρα; «H ατμόσφαιρα της ομάδας, η εναλλαγή των συναισθημάτων και όσο κι αν φαίνεται παράξενο η καθημερινή προπόνηση και όχι τόσο οι αγώνες. Εκεί άλλωστε κτίζονται οι νίκες, τα πάντα στη ζωή είναι η προετοιμασία» είπε ο ίδιος στο Protagon.

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου, θα περίμενε κανείς από τον πρωταγωνιστή να πηδάει από νίκη σε νίκη και από τρόπαια σε ένδοξες στιγμές. Ο ίδιος ο συγγραφέας όμως δεν μιλάει πολύ για αυτά. Προτιμά να στρέφει το ενδιαφέρον του στην «προεργασία». Το γιατί, φρόντισε να το απαντήσει στην αρχή της συζήτησης στον Ιανό. Σύμφωνα με τον ίδιο λοιπόν, «συνηθίζουμε να βλέπουμε τους αθλητές κυρίως στον αγωνιστικό χώρο, στις στιγμές της δόξας τους. Δεν τους έχουμε δει ποτέ την ώρα των δακρύων, του πόνου και της κούρασης. Εκεί δεν υπάρχει φωτογραφικός φακός. Αυτό όμως τους δίνει μια μεγάλη παρακαταθήκη που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν στην πορεία και προς όφελος της κοινωνίας».

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που ο διεθνής πολίστας φόρεσε το σκουφάκι του για τελευταία φορά. Αλήθεια όμως, πόσο μπορεί του έχουν λείψει οι πισίνες και αυτή η μυρωδιά του χλωρίου; «Μου λείπει η πισίνα κι όποτε βρίσκω χρόνο ρίχνω καμιά βουτιά να κολυμπήσω λίγο» μας εξομολογήθηκε. «Μέχρι πέρσι ψιλοέπαιζα μάλιστα στον Υδραϊκό αλλά φέτος ούτε μια προπόνηση την εβδομάδα δεν προλαβαίνω να κάνω. Βέβαια η μυρωδιά του χλωρίου μπορεί να φεύγει από το δέρμα αλλά δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό κι όποτε το μυρίζω γεννιούνται αυτόματα αναμνήσεις στο μυαλό μου από γεμάτα κολυμβητήρια, ζητωκραυγές στις κερκίδες και αγκαλιές συμπαικτών μέσα στο νερό».

«Τι είναι τελικά πιο δύσκολο; Ενας δύσκολος αγώνας πόλο ή μια πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή;» τον ρωτήσαμε. «Νομίζω είναι το ίδιο λίγο πολύ. Εξαρτάται πάντα από το πόσο προετοιμασμένος και συγκεντρωμένος είσαι. Και βέβαια πόσο καλούς συμπαίκτες-συνεργάτες έχεις, πόσο καλά μπορείς να αντιδράσεις στις κινήσεις του αντιπάλου ή να πάρεις τις δικές σου σωστές πρωτοβουλίες για να σκοράρεις».

Οταν γραφόταν το «Θεώρημα της Επτάδας» ο Μαυρωτάς δεν είχε την υποχρέωση να δημιουργήσει έναν ακόμα χαρακτήρα που θα αντιστοιχούσε στον «πολιτικό Μαυρωτά». Αν όμως έπρεπε να το κάνει τώρα; Πώς θα έπλαθε αυτόν τον νέο χαρακτήρα; «Οπως είναι στην πραγματικότητα» μας λέει ο ίδιος. «Εναν μη επαγγελματία πολιτικό που μπήκε στην πολιτική στα “γεράματα” (στα 47 μου) με συγκεκριμένες αρχές για να προσφέρει εκεί που ξέρει, χωρίς να αλλοτριωθεί και χωρίς να παραβιάσει τις αρχές του. Μπήκα στην πολιτική για να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι, χωρίς να αφήσω την πολιτική να με αλλάξει. Στην πολιτική δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο τι λέει ο καθένας, αλλά και τι έχει κάνει στη ζωή του σαν εχέγγυο ότι μπορεί να ανταπεξέλθει. Και πιστεύω ότι ο πραγματικός ηγέτης δεν αρκεί απλώς να πείθει, πρέπει να εμπνέει και με το παράδειγμά του. Υπάρχουν πολιτικοί που για την καρέκλα θα κάνουν εκπτώσεις στις αρχές τους, εγώ προτιμώ να χάσω την καρέκλα παρά την αξιοπρέπειά μου…»

Ο Γιώργος Μαυρωτάς ήταν ο πρώτος έλληνας υδατοσφαιριστής που έπαιξε στη Μεικτή Κόσμου ενώ μεταξύ άλλων έχει λάβει μέρος σε πέντε Ολυμπιάδες. Ο ίδιος άνθρωπος είναι και αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και από το 2015, βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Το 2010, ο Κώστας Γιαννακίδης είχε γράψει στο Protagon ότι «αν ο Γιώργος Μαυρωτάς έγραφε την αθλητική του αυτοβιογραφία, οι σύλλογοι του υγρού στίβου θα έπρεπε να την τυπώσουν επάνω στο δάπεδο της πισίνας». Αυτό είναι το μόνο βέβαιο, αν και πλέον, με τόσο περιορισμένο ελεύθερο χρόνο, το πολύ να έφτανε μέχρι τη στιγμή που ο μικρός Γιώργος μπαίνει στην πισίνα και αναρωτιέται «μα καλά, πώς το δένουν αυτό το σκουφάκι;».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News