Υποτίθεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη ως αντίπαλος του λαϊκισμού και όσων τον εκφράζουν στην ΝΔ. Αυτό σημαίνει, πολύ περισσότερο, ότι δεν θα υιοθετεί  λαϊκίστικα αιτήματα κατά την άσκηση των αντιπολιτευτικών καθηκόντων του.

Ομως, χθες (Τρίτη 9/2) είχαμε την πρώτη αντιπολιτευτική άσκηση λαϊκισμού από τον νέο αρχηγό της ΝΔ. Ζήτησε από την κυβέρνηση να αποσύρει το σχέδιό της για το Ασφαλιστικό (εδώ).

Προκαλεί εντύπωση το βασικό επιχείρημά του: «Η κοινωνία είναι απέναντι». Πρώτον, διότι ο όρος «κοινωνία» είναι πολύ γενικός και αόριστος. Θα μπορούσε να πει ότι δεν συμφωνούν οι επαγγελματικές ομάδες, τις οποίες αφορά το σχέδιο Κατρούγκαλου (αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.α.). Με  τη λέξη «κοινωνία» μπαίνουν μέσα όλοι, ενώ δεν είναι έτσι.

Ομως, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι «η κοινωνία είναι απέναντι», σημαίνει αυτομάτως ότι αυτό που απαιτεί η «κοινωνία» είναι τo πιο σωστό και, κυρίως, το πιο αποτελεσματικό; Αν αυτό εννοεί ο κ. Μητσοτάκης, τότε φάσκει και αντιφάσκει. Για παράδειγμα, το 2001 η «κοινωνία» ξεσηκώθηκε εναντίον του σχεδίου Γιαννίτση, πάλι για το Ασφαλιστικό. Το σχέδιο εκείνο αποσύρθηκε. Στη συνέχεια όλοι αναγνώρισαν ότι η εξέλιξη αυτή ήταν επιζήμια. Μάλιστα, στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, ήταν ο κ. Μητσοτάκης εκείνος που παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος και το κόμμα του, το οποίο τότε πολέμησε το σχέδιο Γιαννίτση.

Μήπως η Ιστορία επαναλαμβάνεται; Προφανώς, ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι οι δύο περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και, επομένως, ισχυρίζεται ότι το σημερινό σχέδιο πρέπει να αποσυρθεί ως αναποτελεσματικό.

Ας το δεχτούμε. Ομως, σ’ αυτήν την περίπτωση, πρέπει ο ίδιος και το κόμμα του να μας παρουσιάσουν το δικό τους εναλλακτικό σχέδιο. Ας δούμε τα δεδομένα:
1.Η κυβέρνηση λέει ότι δεν θέλει να περικοπούν κι άλλο οι συντάξεις. Δεν είδαμε τον κ. Μητσοτάκη να λέει το αντίθετο. Κανένα κόμμα δεν ζητεί περικοπή συντάξεων.
2.Η κυβέρνηση προτείνει αύξηση των εισφορών, την οποία δέχτηκαν οι εργοδοτικές οργανώσεις. Η ΝΔ λέει «όχι» .
3.Η κυβέρνηση προτείνει μεγαλύτερη αύξηση των εισφορών των αγροτών, οι οποίες είναι σαφώς μικρότερες από τις αντίστοιχες  των άλλων εργαζομένων και το ταμείο τους, ο ΟΓΑ, χρηματοδοτείται, κατά μέγιστο μέρος, από τη φορολογία όλων των άλλων. Η ΝΔ τι λέει επ’ αυτού; Δεν λέει τίποτα.

Ομως, αν δεν περικοπούν οι συντάξεις, όπως όλα τα κόμματα συμφωνούν, αν δεν αυξηθούν οι εισφορές, αν δεν μπει νέος φόρος, πώς θα μαζευτούν τα 1,8 δισεκατομμύρια, που η χώρα έχει συμφωνήσει με τους δανειστές; Ούτε επ’ αυτού λέει κάτι η ΝΔ. Ο ισχυρισμός ότι, αν μειωθεί το «πελατειακό κράτος του ΣΥΡΙΖΑ», λύνεται το πρόβλημα, δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση. Δηλαδή, αν απολυθούν αμέσως όλοι οι προσληφθέντες επί ΣΥΡΙΖΑ σύμβουλοι κ.λπ., θα λύσουμε το πρόβλημα; Αστειότητες.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα. Και ο κ. Μητσοτάκης το γνωρίζει καλά. Αλλωστε, ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά, στην οποία ήταν βασικός υπουργός, μείωσε το πελατειακό κράτος και κατάφερε να μη μειώσει τις συντάξεις. Το αντίθετο.

Αν οι επίδοξοι αντικαταστάτες του ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι, με αντιπολιτευτικά «ναι μεν αλλά» και με κλείσιμο του ματιού στις διαμαρτυρόμενες σήμερα επαγγελματικές ομάδες, χτίζουν στέρεο έδαφος για να κυβερνήσουν καλά, είναι μακριά νυχτωμένοι. Αν το πάνε έτσι και δεν πουν την αλήθεια, μια από τα ίδια θα είναι.

Πράγματι το σχέδιο της κυβέρνησης πλήττει τους πάντες. Ομως, έτσι όπως είναι σήμερα το Ασφαλιστικό, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Μπορεί η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να επιδείνωσε την κατάσταση (πράγματι, στο τέλος του 2014 η προηγούμενη κυβέρνηση είχε καταφέρει να συμμαζέψει κάπως τα οικονομικά, αυτό αναγνωρίζεται πλέον ευρύτερα), αλλά η πραγματικότητα σήμερα είναι αυτή και δεν αλλάζει με αιτήματα του τύπου «πάρτε τα όλα πίσω».

Ακόμα κι αν η κυβέρνηση «πάρει πίσω» το σχέδιό της και ο Αλέξης Τσίπρας καρατομήσει τον Γιώργο Κατρούγκαλο, όπως φημολογείται, ο νέος υπουργός πώς θα λύσει το πρόβλημα; Υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος  να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι;

Ας κάνουμε και μια πιο προχωρημένη προβολή. Αν αυτή η κυβέρνηση καταρρεύσει και κληθεί μια άλλη, με τον κ. Μητσοτάκη επικεφαλής, πώς θα λύσει το Ασφαλιστικό; Αν δεν μειώσει τις συντάξεις, αν δεν αυξήσει τις εισφορές, αν δεν πληρώσουν κάτι παραπάνω οι αγρότες, που είναι μαθημένοι να μην πληρώνουν, αν δεν βάλει νέο φόρο, δεν θα μαζέψει το 1,8 δισ. και η Τρόικα θα ασκεί τις ίδιες πιέσεις.

Τα κουκιά είναι μετρημένα και πολλά περιθώρια δεν υπάρχουν. Το κατάλαβε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος έταζε σε όλους. Ο κ. Μητσοτάκης δεν τάζει μεν (πρέπει να το αναγνωρίσουμε), αλλά η χτεσινή (Τρίτη) απαίτησή του να αποσύρει η κυβέρνηση το σχέδιο για το Ασφαλιστικό αποπνέει οσμή λαϊκισμού περασμένων δεκαετιών.

Εκτός αν ο ίδιος και το κόμμα του έχουν κάτι άλλο, διαφορετικό, που να δίνει λύση στο άμεσο πρόβλημα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν το έχουμε δει.

Εντάξει, ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκαναν όπως τα έκαναν και εισπράττουν τώρα τα επίχειρα της αφροσύνης, της άγνοιας και της προεκλογικής τους αμετροέπειας.

Ομως, αν οι επίδοξοι αντικαταστάτες τους νομίζουν ότι, με αντιπολιτευτικά «ναι μεν αλλά», με γενικότητες περί «μεταρρυθμίσεων» και με κλείσιμο του ματιού στις διαμαρτυρόμενες σήμερα επαγγελματικές ομάδες, χτίζουν στέρεο έδαφος για να κυβερνήσουν καλά, είναι μακριά νυχτωμένοι.

Αν το πάνε έτσι και δεν πουν την αλήθεια, μια από τα ίδια θα είναι. Η αλήθεια είναι, όμως, δυσάρεστη, γι’ αυτό και την αποφεύγουν.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News