Πριν, σχεδόν, ένα εξάμηνο άρχισε ο θαυμασμός μου για τον Ματέο Ρέντσι, παρακολουθώντας τον τρόπο που κινούταν στις Συνόδους Κορυφής και τις δηλώσεις του για το προσφυγικό. Πριν ακριβώς δύο μήνες ολοκληρώθηκε το πακέτο όταν βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο και συνομιλήσαμε για λίγο μετά την εξαιρετική εμφάνισή του στο συνέδριο του Ιδρύματος Κλίντον (καλά θυμάστε, εκεί που ο Τσίπρας τα έκανε θάλασσα, θυμηθείτε εδώ αναλυτικά).

Τώρα, 13 ημέρες μετά το μακελειό στο Παρίσι το οποίο στάθηκε η αφορμή για την –σχεδόν- παγκόσμια σταυροφορία κατά του ISIS, ο Ματέο Ρέντσι δίνει ακόμη μία παράσταση. Μία παράσταση πολιτικής υπευθυνότητας και κοινωνικής διορατικότητας.

Ο ιταλός πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Φρανσουά Ολάντ και στις δηλώσεις του μετά τη συζήτηση που είχαν έκανε –ίσως- τη δήλωση της χρονιάς.

«Η Ιταλία θα ξοδέψει χρήματα στον πολιτισμό για να καταπολεμήσει τον ISIS. Θέλουν να σπείρουν τον πανικό και τον τρόμο; Εμείς απαντούμε με τον πολιτισμό. Ο πολιτισμός είναι πιο ισχυρός από την άγνοια. Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, την ταυτότητά μας και δεν πρόκειται να παραδοθούμε πριν από αυτούς. Ο ιταλικός τρόπος είναι να δίνουμε ένα ευρώ για πολιτιστικά για κάθε ευρώ που ξοδεύουμε για την ασφάλεια», τόνισε και αποκάλυψε πως η Ιταλία θα επενδύσει ένα δισεκατομμύριο σε ασφάλεια και πολιτισμό. Ισόποσα.

Το καλύτερο; Τη δήλωση την έκανε στα γαλλικά. Κι όχι μόνο τη δήλωση, όλη την ομιλία του. Συμβολισμός που τσακίζει κόκαλα, συμβολισμός που στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Κι όλα αυτά, λίγο μετά την ανακοίνωση από το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών πως η Ιταλία δεν θα συμμετέχει στους βομβαρδισμούς κατά του ISIS (Μεγάλο θέμα αυτό, ειδικά αν διαβάσει κανείς τους διεθνείς αναλυτές που προειδοποιούν πως ο επόμενος στόχος είναι η Ρώμη).

Ο Ρέντσι είναι η αλήθεια πως άργησε να πάρει θέση. Καθυστέρησε χαρακτηριστικά να μιλήσει για τα θέματα της τρομοκρατίας. Πολλές φορές είναι καλύτερα να περιμένεις να τοποθετηθείς, παρά να κάνεις επιπόλαιες επιλογές, ειδικά σε τέτοιου είδους θέματα. Αλλά όταν το έκανε, το έκανε τρόπο εμφατικό. Σκεφτείτε, την ώρα που όλο και περισσότερος κόσμος δηλώνει πρόθυμος να δει τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματά του να περιστέλλονται για χάρη της κοινωνικής ασφάλειας –μέσω της πρόληψης- ο Ρέντσι βρήκε έναν τρόπο να αλλάξει την οπτική γωνία που εξετάζεται το ζήτημα. Δεν είπε κάτι τρομερό, το αυτονόητο είπε. Αλλά κανείς πριν από αυτόν, ούτε καν ο ίδιος ο Ολάντ που διοικεί μία χώρα ταυτόσημο της πολιτιστικής βιομηχανίας, δεν το είπε με τέτοιο θεαματικό τρόπο.

Το δίλημμα δεν είναι να διαλέξεις μεταξύ της ελευθερίας και της ασφάλειας. Είναι λανθασμένη η βάση που τίθεται το θέμα. Εάν για κάποιον λόγο μπεις στη διαδικασία να επιλέξεις ένα από τα δύο, σύντομα είτε θα τα χάσεις και τα δύο, είτε θα δεις τις έννοιες αυτές να διαβρώνονται.

Δείτε την απάντηση Τόμας Ντρέικ, πρώην υψηλόβαθμου αξιωματούχου της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) στη συνέντευξή του στο Open Democracy. Το πρόβλημα δεν ήταν στου ότι οι Γάλλοι δεν είχαν επαρκή στοιχεία και ακριβή πληροφόρηση για υπόπτους. Ηδη ήλεγχαν γειτονιές και παρακολουθούσαν στόχους. Συνεπώς δεν μπορείς να ζητάς παραπάνω περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να κερδίσεις κάτι που έτσι κι αλλιώς έχεις. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έδρασαν πριν τα χτυπήματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News