Είναι οι μέρες που εμείς οι δημοσιογράφοι ετοιμάζουμε τις ανασκοπήσεις της χρονιάς που φεύγει κι εσείς πατάτε like όταν τις διαβάζετε στο site που επισκέπτεστε. Είναι οι μέρες που προσπαθείς –πραγματικά προσπαθείς αρκετά, στύβεις το μυαλό σου- να βρεις κάτι θετικό που να έγινε φέτος και αφήνει ελπίδα για του χρόνου. Δεν θα θυμηθείς πολλά. Ενα από αυτά, όμως, είναι το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν είναι ώρα να πιάσετε χαρτί και μολύβι και να αθροίζετε ποσοστά. Ολοι όσοι έριξαν Αδωνι δεν θα πάνε μονοκούκι στον Κυριάκο, το ίδιο ισχύει και για τις δυνάμεις του Τζιτζικώστα. Είναι ώρα, απλώς, να αναρωτηθείτε τι σημαίνει μία ενδεχόμενη νίκη του Μητσοτάκη έναντι του Μεϊμαράκη. Οχι μόνο για τη ΝΔ, δεν συγκινεί και πολλούς άλλωστε αυτό. Αλλά για το πολιτικό σκηνικό ολόκληρο.

Ενδεχόμενη νίκη του Κυριάκου αλλάζει τα πάντα στο κομματικό τοπίο. Το Ποτάμι θα κινδυνεύει όσο ποτέ άλλοτε με αφανισμό. Οχι τόσο αριθμητικά, όσο πολιτικά. Ποια ρητορική θα του δώσει ξανά δυναμική ειδικά όταν όλα όσα θα λέει θα καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό από όσα θα λέει ο Μητσοτάκης, ο οποίος θα είναι πάνω σε ένα εν δυνάμει όχημα εξουσίας; Η ΝΔ θα έχει αρχηγό πριν καν ο Σταύρος Θεοδωράκης οδηγήσει το κόμμα του στο συνέδριο. Είναι αρκετά πιθανό πολλά από τα μέλη που τώρα είναι στο Ποτάμι τότε να είναι στη ΝΔ. Μέλη κανονικά, θα έχουν ψηφίσει στις εσωτερικές διαδικασίες της Συγγρού.

Ενδεχόμενη νίκη του Μεϊμαράκη θα υψώσει αναχώματα στην κεντρώα όχθη της ΝΔ και θα ανοίξει μέτωπο προς τα δεξιά. Αν και δεν είμαι σίγουρος πόσοι ακόμη έμειναν στα δεξιά της που να είναι πρόθυμοι να ξαναμπούν στο κόμμα. Αν ήταν θα το είχαν κάνει με Σαμαρά ή στις εκλογές του Σεπτεμβρίου με Μεϊμαράκη.

Η ΝΔ αν θέλει να γίνει κόμμα εξουσίας πρέπει είτε να πάρει ψήφους απευθείας από ΣΥΡΙΖΑ είτε να απορροφήσει ένα κόμμα. Ποιος πιστεύετε ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να το κάνει;

Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια του Κυριάκου; Το ότι χθες πήγε αρκετός κόσμος που δεν είχε στηρίξει στο παρελθόν τη Νέα Δημοκρατία και ψήφισε. Πλήρωσε τρία ευρώ τα οποία ήξερε πως θα πάνε στα σάπια ταμεία του κόμματος και γράφτηκε σε καταλόγους. Και το έκανε αυτό γιατί ήξερε πως μπορεί να ορίσει σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει, πλέον, όλες οι άλλες κινήσεις από το κέντρο και προς της Αριστερά απέτυχαν και ο Τσίπρας κάνει μόνος του πάρτι. Η ΝΔ φαντάζει για πολλούς η μόνη εναλλακτική πρόταση, οπότε μπαίνει στη διαδικασία να συμμετέχουν κι αυτοί στη διαμόρφωση του κόμματος. Ο κόσμος αυτός, λοιπόν, στην πλειοψηφία του στήριξε Μητσοτάκη. Αυτό από μόνο του είναι μια παρακαταθήκη για τον ίδιο, ένα πολιτικό κεφάλαιο που δεν πρέπει ο ίδιος να χαραμίσει. Είναι πολύ πιο σημαντικό να κεφαλαιοποιήσει αυτή τη δυναμική, παρά να μπει στη διαδικασία να προσελκύει παλιούς πολιτευτές β’ διαλογής και κομματικά φαντάσματα που έχουν ξεχαστεί στην ντουλάπα της ιστορίας.

Εάν θέλει η ΝΔ να γίνει κόμμα εξουσίας πρέπει είτε να πάρει ψήφους απευθείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε να απορροφήσει ένα κόμμα.

Και ο νέος ηγέτης της #Κεντροαριστεράς: Κυριάκος Μητσοτάκης. Πασόκοι, Ποταμίσιοι, Παπανδρεϊκοί και άλλοι αλαλάζουν #metonKyriako.

— Avgerinos Vlachos (@_ThePaperman) December 21, 2015

Και; Τι δηλαδή; Είναι ο Κυριάκος ο καλύτερος, the next big thing; Εάν, δηλαδή, είχαμε ένα λυχνάρι και το τρίβαμε θα ζητούσαμε από το τζίνι 10 Κυριάκους να σώσουν τη χώρα; Ασφαλώς και όχι, αλλά στην πολιτική -και κυρίως στις εσωκομματικές εκλογές- σπάνια έχεις την πολυτέλεια των καλών επιλογών. Συνήθως επιλέγεις το λιγότερο κακό. Ο Μητσοτάκης έχει πολλά κακά. Θα τον βαραίνει πάντοτε το θέμα της Siemens, θα κουβαλάει πάντοτε ένα επίθετο βαρίδι για τους Δεξιούς και για τους ψηφοφόρους γενικότερα και έχει δείξει αδυναμία στο να εφαρμόσει τους νόμους που ψήφισε, όσο ήταν υπουργός. Εκανε και πόλεμο(στα μουλωχτά, αυτό ήταν το χειρότερο) στη Δι@υγεια. Δεν τα ξεχνά κανείς αυτά, ή δεν θα έπρεπε τουλάχιστον.

Σε κάθε περίπτωση, η ΝΔ μόνο κέρδος έχει από τα χθεσινά. Μεγάλη συμμετοχή, απάντηση στον Τσίπρα ότι το κόμμα είναι εδώ και έτοιμο για αλλαγές που θα το φέρουν και πάλι στην εξουσία. Ο μόνος χαμένος; Ο Σαμαράς. Εκανε πόλεμο στον Μεϊμαράκη με κάθε δυνατό τρόπο, πολλές φορές ό,τι πιο χυδαίο και παλαιοκομματικό μπορούσε. Στήριξε είτε φανερά, είτε υπόγεια τους δύο που αποκλείστηκαν. Και τους είδε να μένουν εκτός. Αυτά παθαίνεις όταν πας να τα βάλεις με δύο τζάκια (Μητσοτακέικο, Καραμανλέικο) ταυτόχρονα.

Υ.Γ. Μαθαίνω πως αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες δεν είναι αδυναμία της ΚΕΦΕ να μετρήσει ψηφοδέλτια και να βγάλει αποτελέσματα. Πολύ φοβάμαι πως πρόκειται για μια παρτίδα πόκας για το πώς θα εκβιαστούν οι δύο τελευταίοι και για το πώς θα αλλάξουν οι συσχετισμοί ενόψει δεύτερης Κυριακής. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ σε αυτή τη χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News