Αυτή την καταιγίδα, που έφερε χιονιά αυτές τις μέρες, την ονομάσανε «Σοφία» (νέα κόλπα αμερικάνικα είναι αυτά). Είδα λοιπόν φωτογραφίες από μέρη κατάλευκα χάρη στη «Σοφία» και θυμήθηκα την αγαπημένη μου Σκόπελο που άσπρισε πρόπερσι για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια και το χιόνι έφτασε μέχρι το νερό.

Ο χιονιάς δεν έπληξε ακόμη τη Σκόπελο (ποιος ξέρει όμως μπορεί να συμβεί κι εκεί), όμως συνειρμικά άρχισα να ονειρεύομαι όλα τα φαγητά που φτιάχνουν στο αγαπημένο μου νησί.

Το μοναδικό τους υπέροχο προϊόν είναι τα σκοπελίτικα δαμάσκηνα, που είναι κιτρινωπά και πιο ξινά από τα γνωστά μας μαύρα. Εκτός από αυγάτα (γλυκό του κουταλιού) και μαρμελάδα, τα μαγειρεύουν με χοιρινό κρέας αλλά τα βάζουν, ψιλοκομμένα, και σε πάρα πολλά άλλα φαγητά, όπως το ψάρι πλακί στον φούρνο, ολόκληρο ή κομμένο σε φέτες, μέχρι και στις φακές.

Ναι, στις φακές! Και γίνονται υπέροχες. Κι εμένα μου παραξενοφάνηκε την πρώτη φορά που τις δοκίμασα, πριν από χρόνια στην Κληματαριά (το παλιό εστιατόριο στην παραλία, που κάποτε έμενε ανοιχτό και το χειμώνα), αλλά μου άρεσαν τρομερά και από τότε πάντα έτσι τις φτιάχνω κι εγώ.

Ισως και για να μείνω στην παιδική μου εμμονή να μην τρώω φακές, όπως τουλάχιστον τις μαγείρευε η μαμά μου (δηλαδή ακριβώς έτσι, αλλά χωρίς δαμάσκηνα) πράγμα που μου στοίχισε κάποτε πολλές τιμωρίες…

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News