Η όλη ιστορία της γαστρονομίας περιστρέφεται γύρω από ένα βασικό ερώτημα: Πως θα χειριστεί ο μάγειρας ή η μαγείρισσα τα υλικά, πως θα τα αναδείξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στην εποχή μας είναι ορατή μια διαστρέβλωση αυτού του ερωτήματος.

Οι αστέρες της σύγχρονης γαστρονομίας είναι σα να μας λένε πόσο υπέροχοι είναι, πόσο θαυμάσια αντανακλάται στο πιάτο Α ή Β η προσωπικότητα τους. Μέγα λάθος, λάθος δρόμος, λάθος προσέγγιση. Ο πραγματικός μαέστρος αναδεικνύει τα υλικά που του έδωσε η φύση.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έφτιαξα αυτή την quiche, προσπαθώντας να αναδείξω το υπέροχο βελούδινο σπανάκι που πήρα από το κτήμα Χ, τα αυγά της ώρας από τις κότες του κτήματος, τη φέτα και το πρόβειο γιαούρτι του Λακαφώση, και τα πράσινα κρεμμύδια και μυρωδικά που άρχισαν να φυτρώνουν στο μποστάνι μου.

Όλα ξεκινάνε από το σπανάκι. Δεν το βράζω, δεν το σοτάρω, το αφήνω στον ατμό για δύο λεπτά, ίσα ίσα για να μαλακώσει, χωρίς να έλθει σε επαφή με το νερό, που σημαίνει χωρίς να χάσει τις ουσίες και τα συστατικά του. Αφού κρυώσει το σπανάκι, το κόβω σε μικρότερα κομμάτια, όχι όμως πολύ μικρά.

Δείτε ολόκληρη τη συνταγή εδώ

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News