Σας μοιάζει με κουλούρι Θεσσαλονίκης; Κι εγώ για τέτοιο τα πήρα στην αρχή. Είναι όμως πιο «αμαρτωλό». Την πρώτη φορά που είδα την ονομασία τους σε τιμοκατάλογο κυλικείου (έτυχε να πάω σε πολλούς χώρους με κυλικεία αυτή την εποχή…) παραξενεύτηκα πολύ και το μυαλό πήγε πρώτα στο σχήμα. Τι σόι σχήμα θα είχαν τούτα τα κουλούρια για να τα λένε ανθοκούλουρα;

Μέχρι να ρωτήσω την υπεύθυνη του κυλικείου είχα κάνει και τη δεύτερη σκέψη περί ανθότυρου που ήταν η σωστή τελικά.

«Δεν έχω να σας δείξω γιατί είναι τα πρώτα που φεύγουν, τα λατρεύουν τα παιδιά (διαπιστωμένη δηλαδή η σημείωση στον υπότιτλο της ανάρτησης), αλλά θα σας τα δείξω σε φωτογραφίες».

Όταν διάβασα τη σύσταση σε ένα προσπέκτους που υπήρχε είδα ότι ένα από τα συστατικά τους ήταν ο ανθότυρος και σ’ αυτό οφείλεται μάλλον και το όνομά τους αν και πιο σωστό και πιο δηλωτικό του περιεχομένου θα ήταν μάλλον το όνομα ανθοτυροκούλουρα.

Χρησιμοποίησα σε γενικές γραμμές τη συνταγή μου για κουλούρια σαν Θεσσαλονίκης (έτσι λέω τη συνταγή μου…) γιατί έτσι μοιάζουν πράγματι, με μικρές παραλλαγές στις ποσότητες των υλικών για να «δέσω» το ζυμάρι με το τυρί κάπως καλύτερα.

Στο σπίτι είχα ξινομυζήθρα και αυτήν χρησιμοποίησα αλλά ευχαρίστως θα έβαζα και φέτα ή νωπό ανθότυρο.

Το αποτέλεσμα μάς ενθουσίασε! Δοκιμάστηκε και με καφέ και με ρακή, και υποθέτω το ίδιο θα ταιριάζει και με χυμό. Επειδή είναι πολύ ωραία και όταν κρυώσουν υποθέτω ότι θα είναι πολύ καλή ιδέα και για κουλουράκια εκδρομής. Μια λύση λοιπόν για τις μαμάδες που κάτι θέλουν να κρατούν.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News