Τη στιγμή που έβαλα την πρώτη μπουκιά από αυτό το ρυζόγαλο στο στόμα ένιωσα ότι πετάω στα ουράνια. Βρισκόμαστε στον Πύργο Μπαζαίου, σε τόπο ιερό, που δεσπόζει στον κάμπο της Αγιασσού. Αρκεί μια ματιά από δω πάνω για να γειωθείς και να νιώσεις την αγροτική Νάξο, αυτή που προσφέρει υπέροχα προϊόντα για τα οποία είναι ένας ακόμη λόγος να έρθεις στο νησί, εκτός από τις ομηρικές παραλίες, την εκπληκτική ενδοχώρα και τα ωραία μουσεία. Σημειώστε η Νάξος έχει όχι ένα ούτε δύο ούτε τρία αλλά δεκατρία μουσεία, παρακαλώ.

Αφού λοιπόν ξεναγηθήκαμε στον Πύργο και στα κελιά του παλιού μοναστηριού όπου καλλιτέχνες από διάφορα μέρη του κόσμου έστηναν τις εγκαταστάσεις τους προετοιμάζοντας μια θαυμάσια έκθεση για το φετινό Φεστιβάλ Νάξου, βγήκαμε στην αυλή και απολαύσαμε τα εξαιρετικά ναξιώτικα καλούδια στο τραπέζι που είχαν στρώσει τα παιδιά του εστιατορίου Barozzi*.

Για να μας ευχαριστήσουν είχαν ετοιμάσει ένα brunch -θα το πω και όχι πρωινό γιατί η ώρα ήταν περασμένη- με συγκλονιστικά τυριά που φτιάχνουν ναξιώτες βοσκοί στις στάνες τους, ομελέτες, πίτες, φρούτα, ψωμιά και κουλουράκια, γλυκά από το Ακταίον των βραβευμένων μακαρόν στον διαγωνισμό για το καλύτερο ελληνικό μακαρόν της γαλλικής πρεσβείας, και απίθανους χυμούς με βάση την αλόη του συνεταιρισμού Naxonisos tastes, όλες γεύσεις απίστευτα συγκινητικές.

Αλλά εγώ κόλλησα με το ρυζόγαλο. «Έχει τα μυστικά του», μου είπε ο εξαιρετικός νεαρός σεφ Νίκος Κωστιδάκης, όταν ζήτησα παρακλητικά λίγο ακόμη και βέβαια τη συνταγή. Οι «μπίλιες» που θα δείτε στη φωτογραφία είναι από «ζελεδάκι» φτιαγμένο με χυμό πορτοκαλιού και είναι αποτέλεσμα σφαιροποίησης, κάτι που δεν γίνεται στο σπίτι, όμως τα αιθέρια έλαια από τη φλούδα του πορτοκαλιού που βράζει μαζί με το γάλα του δίνουν έτσι κι αλλιώς μια γεύση υπέροχα πορτοκαλένια.

Όσο για τα μυστικά του: έχει κρέμα γάλακτος και σαντιγί, που το κάνουν ιδιαίτερα αφράτο. Και το βασικό: βάλτε ελάχιστο ρύζι, τόσο όσο για να δέσει η κρέμα

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News