Πριν δύο καλοκαίρια είδα για πρώτη φορά «ζωντανά» πώς φτιάχνεται το σαπούνι. Είχαμε πάει με τον φίλο μου σε μια οικογιορτή στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο, στον Σχινιά. Εκεί μια κοπέλα παρουσίαζε τον «ψυχρό τρόπο» παρασκευής φυσικού σαπουνιού λαδιού. Ήμασταν μαζεμένοι αρκετοί γύρω γύρω με τα σημειωματάριά μας για να γράφουμε τις οδηγίες, τις δοσολογίες και τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουμε για την καυστική σόδα (θυμάμαι πόσο τρομακτικό μου φαινόταν αυτό το καυστική τότε!). Μόλις τελείωσε η διαδικασία μας μοίρασε το σαπούνι σε  πλαστικά κυπελάκια για να το πάρουμε μαζί μας σαν ενθύμιο. Ήταν το πρώτο μας (περίπου “μας”) σαπούνι. Στον γυρισμό μέσα στο αυτοκίνητο το πρόσεχα στοργικά, το παρατηρούσα, το μύριζα. Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα το έβαλα στη βιβλιοθήκη σε μέρος σκιερό. Θα έπρεπε να περιμένω να περάσουν δύο μήνες για να ωριμάσει.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News