Λίγες μέρες πριν, ήρθε στο σπίτι ένα μπουκαλάκι με οστρακοειδή. Όλα κι όλα 200 γραμμάρια. Σήμερα δεν άντεξα άλλο και το άνοιξα, και έφτιαξα μια απλή πράσινη σαλάτα, αραδιάζοντας επάνω της τα θαλασσινά (πεταλίδες, κοχλίες, θαλασσινά σαλιγκάρια).

Προσέθεσα ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και θαλασσινό αλάτι.

Τίποτε άλλο.

Το πιάτο ήταν έτοιμο σε πέντε λεπτά.

Η απόλαυση άρχισε πολύ πριν αρχίσω να τρώγω.

Οπτικά το πιάτο ήτανε σαν πίνακας του Μποτιτσέλι. Υπέροχα χρώματα, υπέροχη σύνθεση σχημάτων.

Μετά εισέβαλε στο προσκήνιο η οσμή. Θάλασσα! Θάλασσα! Κάθισα πέντε λεπτά και οσμιζόμουνα την αύρα της θάλασσας που απέδιδαν τα οστρακοειδή.

Τέλος, η γεύση, η υφή, η επίγευση, ένα κρεσέντο με κορύφωση αργή και σίγουρη.

Για συνοδεία διαλέγετε και παίρνετε, εγώ προτίμησα ένα δροσερό μοσχοφίλερο που έπαιξε αρμονικά με το γευστικό μπουκέτο της σαλάτας και το σεβάστηκε, δεν το έσβησε.

Δεν μου αρέσουν οι υπερβολές, αλλά το πιάτο αυτό είναι στην κορυφή από όλες τις απόψεις. Αναδεικνύει με τον απλούστερο και αμεσότερο τρόπο  την ποιότητα των οστρακοειδών, και δεν υπάρχει περίπτωση να το βαρεθείς ποτέ. Είναι κλασσικό.

Καλή όρεξη!

*Έγραψεν ο Ian McClure, Άγγλος ψαράς  στο Flookburgh της Αγγλίας, την 14 Μαρτίου 2004

**Ο Νίκος Μορόπουλος γράφει συνταγές και ιστορίες στο Bostanistas και διατηρεί το ελληνοαγγλικό blog Panathinaeos

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News