Νηπιαγωγείο, εκεί  ξεκινάνε όλα. Ανταγωνισμός, άμιλα, συνεργασία, αγάπη, γέλιο, φωνές, τσακωμός για σημαντικές κοσμοθεωρίες.  Πόσα μπάνια; Ποσα παγωτά;

Αρχές Ιουνίου, γιορτή σχολείου, ποιήματα, μπουγελώματα, σορτσάκια, ματώματα στα γόνατα και μετά όλοι μαζί κρυφτό και μήλα και στα διαλείμματα παγωτά. Ιδρωμένοι μέχρι το κόκκαλο, με μουστάκια ανάλογα της γεύσης.

Ανακατεμένοι με τα χώματα να παίζουμε καραβάνα με τον πύραυλο στο χέρι. Ιδιαίτερα όταν έφτανες στο κάτω μέρος  και ρουφούσες το μπισκοτένιο χωνάκι, ήσουν πλέον ένας ήρωας. Ενέργεια ολυμπιονίκη.

Σοκολάτα, άσπρο, φυστίκι, φράουλα και παρφέ με κομματάκια φρούτου. Πύραυλος, ξυλάκι, σάντουϊτς, κοκτέιλ με σιρόπι βύσινο. Χωρίς πολλά σιρόπια και φανφάρες.

Έπρεπε όλοι να είχαμε καταλάβει από τότε ότι η γεύση τους μάς ένωνε. Στον πύραυλο όλα τα προβλήματα και βουρ για τα μήλα. Σκέψου το και ξαναζήστο.

Τελείωνε, να παίξουμε λίγο ακόμα, θα με φωνάξει η μαμά μου!

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News