Στην Ελλάδα όταν λέμε παέγια, συνήθως εννοούμε την παέγια θαλασσινών. Ετυμολογικά η λέξη παέγια (paella) σημαίνει τηγάνι (προέρχεται από το λατινικό patella), θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε ότι είναι το αντίστοιχο ισπανικό σαγανάκι. Πρόκειται όμως για ένα ειδικό τηγάνι, συνήθως από μαντέμι, πολύ φαρδύ και ρηχό (5-6 εκ. βάθος) με δυο αντικρυστά χερούλια στα πλάγια.

Είναι ένα παραδοσιακό σκεύος που χρησιμοποιούν στην περιοχή της Βαλένθια, και βγαίνει σε διάφορα μεγέθη, ανάλογα με τις μερίδες που θέλουν να ετοιμάσουν· για παράδειγμα, μια παέγια για 4 άτομα έχει διάμετρο 45 εκ., ενώ για 10 άτομα φτάνει το 1 μέτρο!

Σε κάποια τοπικά πανηγύρια στην περιοχή της Βαλένθια, μπορεί να δείτε παέγιας που φτάνουν ακόμη και τα 2 μέτρα διάμετρο! Οι ειδικοί παεγιέρος, δεν κάθονται βέβαια να μετράνε το ρύζι και το νερό ή ζωμό, με τα γραμμάρια.

Γεμίζουν την παέγια μέχρι το σημάδι από τις βίδες που συγκρατούν τα χερούλια, με το νερό ή τον ζωμό, και μόλις αρχίζει να βράζει, ρίχνουν το ρύζι με το μάτι, σχηματίζοντας μια “οροσειρά” (δηλαδή το ρύζι εξέχει 1-2εκ. από το υγρό) από άκρη σε άκρη μέσα στο σκεύος. Το ανακατεύουν μια φορά και το αφήνουν μέχρι να πιει το ζουμί του.

Η παέγια σίγουρα δεν είναι το εθνικό πιάτο της Ισπανίας, αλλά είναι τοπική σπεσιαλιτέ της περιοχής της Βαλένθια, όπως είπαμε. Η αρχική ονομασία του πιάτου ήταν arròs a la paella, δηλαδή ρύζι στην παέγια, και με το πέρασμα του χρόνου, το όνομα του σκεύους, αντικατέστησε το όνομα της συνταγής, όπως και με το δικό μας σαγανάκι.

Έγινε πολύ γνωστή ανά τον κόσμο, όταν κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, άρχισε να σερβίρεται σε υπαίθρια εστιατόρια στις δημοφιλείς πλαζ της Βαλένθια και του Αλικάντε. Σίγουρα δεν πρόκειται για γκουρμέ συνταγή. Αντιθέτως έχει ταπεινή καταγωγή, από του χωρικούς και τους ψαράδες της περιοχής : με λίγο κρεατάκι ή ψαράκι, ότι περίσσευε ή υπήρχε πρόχειρο, και ρυζάκι, έφτιαχναν ένα γρήγορο και χορταστικό γεύμα.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News