Στην Ελλάδα τον ερχομό της πατάτας τον οφείλουμε – γνωστό τοις πάσι – στον Καποδίστρια, πρόσφατα όμως διάβασα μια ενδιαφέρουσα ιστορία: Αν κάποιος έπεισε τους Ευρωπαίους πως οι πατάτες δεν κάνουν μόνο για ζωοτροφή αλλά μπορούν να σώσουν ακόμα και τους φτωχότερους από την πείνα, αυτός είναι ο φαρμακοποιός του γαλλικού στρατού Παρμαντιέ.

Αναγκασμένος να τρώει αποκλειστικά πατάτες στις πρωσικές φυλακές, κατόρθωσε να πείσει τους συμπατριώτες του πως πρόκειται για είδος φαγώσιμο και μόλις περί τα τέλη του 18ου αιώνα έγιναν δειλά – δειλά τα πρώτα τους μαγειρέματα.

Έκτοτε, φυσικά, τραπέζι χωρίς πατάτες δεν νοείται: βραστές, τηγανητές, συνοδευτικά σε κρεατικά ή ψητές σε τζάκια και σχάρες μόλις πιάνουν τα κρύα. Όταν όμως πετυχαίνω στον μανάβη εκείνες τις ωραίες, μικρές και στρογγυλές σαν αυγά, κόκκινες πατατίτσες, δεν μου πάει η καρδιά να τις πολυταλαιπωρήσω, θέλω να τις χαρώ πρωταγωνίστριες.

Η πατατοσαλάτα, λοιπόν, είναι μονόδρομος και δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από μια απλή σάλτσα να τις νοστιμέψει.

Δείτε τη συνταγή εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News