Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι το νεοελληνικό “βερίκοκο”, όταν καθόμουν ακόμη στα θρανία, το γράφαμε βερύκοκκο. Με βεβαιότητα δεν μπορώ, όμως, να πω τίποτε, καθώς λόγω θετικής κατεύθυνσης, ποτέ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την γραμματική. Πάντως εγώ θα το γράφω “βερύκοκο”, κάνοντας μία έκπτωση μόνο στο “κ” (οποιοσδήποτε συνειρμός με τον Γιάνη με ένα “ν” θεωρείται εκ του πονηρού!!!) και με τον κίνδυνο οι αναρτήσεις μου να περάσουν απαρατήρητες από τις μηχανές αναζήτησης!

Τον τελευταίο καιρό, με έπιασε μία προκοπή να τακτοποιήσω λίγο την αποθήκη μου, και έτσι ανακαλύπτω διάφορα ξεχασμένα υλικά, που τα είχα αγοράσει κάποτε με σκοπό να τα χρησιμοποιήσω βέβαια σε κάποια συνταγή. … Ανάμεσα στα βάζα με τις μαρμελάδες, ανακάλυψα και μία ιδιαίτερα νόστιμη, την οποία είχα μεν καταγράψει, αλλά δεν είχα φωτογραφίσει και φυσικά δεν είχα ποτέ αναρτήσει την συνταγή της.

Ετσι αποφάσισα να την ξαναφτιάξω, και να ανεβάσω την ανάρτηση γρήγορα γρήγορα, όσο μπορείτε να βρείτε ακόμη βερύκοκα. Σίγουρα μία μαρμελάδα της ανακύκλωσης και αυτή, αφού περιέχει και ζαχαρωμένη φλούδα από πορτοκάλι, δηλαδή κόντιτα, από τα οποία φτιάχνω αρκετή ποσότητα κάθε χρόνο και φυσικά έχω χρόνια να αγοράσω έτοιμα, αλλά κάποιες φορές μου περισσεύουν και πρέπει να βρώ τρόπο να τα καταναλώσω.

Δείτε τη συνέχεια, εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News