Επαναφορά με μια γλυκιά συνταγή. Από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στα Αγγλικά -ίσως γιατί από μικρή με ενδιέφερε ό,τι είχε σχέση με τη γαστρονομία- ήταν ότι στην αγγλική γλώσσα marmalade λένε μόνο τις μαρμελάδες με εσπεριδοειδή. Ολες τις άλλες τις λένε jam. Εχουν βέβαια και τα jelly.

Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι κατά μία ερμηνεία η λέξη marmalade προέρχεται από το πορτογαλικό marmelo, που προέρχεται από το λατινικό melimelum, που προέρχεται από το ελληνικό μελίμηλον, δηλαδή πάλι… Πορτοκάλος το κάναμε! Η λέξη «μελίμηλον» αναφέρεται και σε συνταγές του Διοσκουρίδη και του Παλλάδιου.

Οι ιστορικοί της γαστρονομίας λένε ότι πρώτοι οι Eλληνες έβρασαν κυδώνια με μέλι και παρασκεύασαν πηκτό πολτό –κάτι σαν το σημερινό κυδωνόπαστο υποθέτω- το οποίο εξέλιξαν οι Ρωμαίοι.

Τα γλυκά του κουταλιού, οι κομπόστες και οι γλυκείς πολτοί φρούτων συνηθίζονταν και στο Βυζάντιο και εξελίχθηκαν σημαντικά κατά τον 10ο και 11ο αιώνα με κύριο γλυκαντικό το μέλι και τα εψήματα.

Αναφορές σε μαρμελάδα, που βρίσκονται σε βιβλία συνταγών του 15ου και του 16ου αιώνα, αφορούν κυρίως σε μαρμελάδα κυδώνι, ενώ υπάρχει και συνταγή του 1587 και για μαρμελάδα ροδάκινο.

Οι μαρμελάδες όμως εσπεριδοειδών επινοήθηκαν στην Σκωτία, με πρώτη και καλύτερη (κατά τη γνώμη μου) τη μαρμελάδα νεράντζι (Seville oranges).

Προσεχώς μάλιστα θα αναρτήσω τη δική μου παραλλαγή. Δύο είναι οι εκδοχές για την παρασκευή της μαρμελάδας του νεραντζιού από τις σκωτσέζες νοικοκυρές…

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News