Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των εσπεριδοειδών. Λεμόνια, πορτοκάλια, σαγκουίνια, γκρέιπφρουτ, κίτρα, νεράτζια, περγαμόντα είναι όλα στις δόξες τους αυτόν τον μήνα, δίνουν αρώματα και χρώματα στους κήπους, τα κτήματα και στις κουζίνες μας μέσα στο γκρίζο του χειμώνα.

Εδώ στο χωριό οι πλαγιές είναι «βαμμένες» πράσινες με κίτρινες κηλίδες από τα λεμόνια, ανάμεσά τους φυτρώνουν και μερικές πορτοκαλιές. Το πεσκέσι που έρχεται κάθε χρόνο είναι τα πιο γλυκά (και τεράστια) μέρλιν πορτοκάλια που μπορείς να φανταστείς. Φτιάχνω κέικ με ολόκληρο πορτοκάλι, που γίνεται εκπληκτικό και όλοι το λατρεύουν, φυλάω πούλπα (ολόκληρα πορτοκάλια λιωμένα  στο μούλτι) στην κατάψυξη μοιρασμένη σε σακουλάκια των 300 γρ για επόμενα κέικ, φτιάχνω μαρμελάδα. Σκέτη ή και με λεμόνι. Τα δικά μου πορτοκάλια είναι τόσο γλυκά που δεν χρειάζονται  ούτε ξύσιμο της φλούδας ή βράσιμο για να φύγει η πίκρα. Απλά δεν έχουν πίκρα.

Και επειδή μειώνω όσο μπορώ τη ζάχαρη, υπολογίζω 800 γρ ζάχαρη για κάθε κιλό πούλπας! Αν μάλιστα, θέλετε να την κάνετε πιο κομψή, βγάζετε τις φλούδες, τις κόβετε σε ψιλά μπαστουνάκια και τα ρίχνετε μέσα στην πούλπα του φρούτου. Αν ρίξετε τα πορτοκάλια (σε κομμάτια) στο μούλτι η φλούδα θα κοπεί σε μικρά ακανόνιστα κομματάκια. «Ετσι, είναι της τεμπέλας», λέει ο Μίμης, ο ψυχαναγκαστικός φίλος μου που φτιάχνει πολλά κιλά μαρμελάδα πορτοκάλι κάθε χρόνο  για παιδιά, εγγόνια, συγγενείς και φίλους.

Κάπου-κάπου κάνω και μια μαρμελάδα με όλα τα εσπεριδοειδή. Αλλά χρειάζεται προσοχή η αναλογία, γιατί τα περισσότερα είναι μεν αρωματικά αλλά και πικρά. Το πρόβλημα λύνεται αν τα ξεβράσεις 2-3 φορές. Το ξέχασα και τα έβρασα (όλα εκτός από τα πανγλυκά μου πορτοκάλια) μόνο μία φορά. Ετσι μου βγήκε πιο πικρή από ότι θα ήθελα η φετινή μου μαρμελάδα. Αλλά, ω του θαύματος, με τον χυμό δύο λεμονιών που έτσι κι αλλιώς ρίχνω στο τέλος, ισορρόπησε η πικράδα της και έγινε μια πολύ-πολύ φίνα μαρμελάδα για εκλεπτυσμένους ουρανίσκους.

Λεπτομέρειες για τη συνταγή δείτε εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News