Σήμερα θα σας μιλήσω πιο πολύ για τις φιλίες του διαδικτύου οι οποίες  με έχουν επηρεάσει στο γράψιμο και στις συνταγές μου. Μια από τις πολλές φίλες που έχω γνωρίσει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η Ελένη.

Η Ελένη ζει στην Ικαρία έχοντας με την οικογένεια της μια υπέροχη αγροτουριστική μονάδα. Είχαμε ανταλλάξει κάποιες πληροφορίες για αυτά που ασχολούμαι και μόνο. Ώσπου μια μέρα πριν καιρό με ένα μήνυμα της μου ζητούσε να πιούμε ένα καφέ τις μέρες που θα ήταν στην Αθήνα. Δεν σας κρύβω ότι κάπως έτσι έχω γνωρίσει από κοντά και άλλες φίλες και φίλους και έχει δημιουργηθεί μια καλή φιλία. Με την Ελένη κάτι με έδεσε πιο πολύ και αυτό νομίζω είναι η αλήθεια της, για αυτό που κάνει, εκεί στην μακρινή για μας Ικαρία. Μέσα σε λίγες ώρες είπαμε τόσα πολλά και δε θα μας έφταναν πολλές ώρες να μιλάμε να ανταλλάσσουμε απόψεις και εμπειρίες μαγειρικής ή όχι.

Περιμένω με αγωνία κάθε φορά μια φωτογραφία της από τον υπέροχο χώρο της, μου αρέσει να μαθαίνω τα νέα της και χαίρομαι όταν ακούω ότι οι επισκέπτες της όλο και  γίνονται περισσότεροι αλλά και πολυπολιτισμικοι από πολλές χώρες του πλανήτη. Γιατί ναι, εκεί φτάνουν πάρα πολλοί άνθρωποι που θέλουν να γνωρίσουν την ελληνική κουλτούρα της μαγειρικής και των πρώτων υλών που η οικογένεια της Ελένης με πολύ αγάπη και φροντίδα παράγει στο κτήμα της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ανταλλαγής εικόνων ζηλεύοντας προσπάθησα με τις οδηγίες της να μαγειρέψω κι αυτό το πιάτο που θα σας παρουσιάσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι όταν μου το περιέγραφε από το τηλέφωνο μου θύμισε κάτι που έφτιαχνε η μητέρα μου με τα λαχανικά του κήπου της με τη διαφορά ότι εκείνη δεν έβαζε καλαμπόκια.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News