Φέτος δεν τα κατάφερα να μείνω πάνω από δυο μέρες στο ωραίο παλιό σπίτι των φίλων μου στο Αίγιο. Αλλά τους επισκέφθηκα για τον καθιερωμένο αποχαιρετισμό των καλοκαιρινών διακοπών στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Τη στιγμή που έφθασα (οι πόρτες ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα…) η Τζίνη έβγαινε από την κουζίνα με ένα λαχταριστό γλυκό στο χέρι. Ετοιμαζόταν να το τακτοποιήσει στον μπουφέ για το εορταστικό πρωινό της επόμενης ημέρας αλλά δεν πρόλαβε.

Η ακόμη, χλιαρή, τάρτα με βάση τρυφερού κέικ ανέδιδε αρώματα καραμελωμένου αχλαδιού, βανίλιας και σοκολάτας, μπροστά στα οποία κανείς δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος.

Οπότε το καταβροχθίσαμε στην αυλή με συνοπτικές διαδικασίες, πριν προλάβει να πει «μη» η φίλη μου, που άλλο δεν ήθελε να φτιάξει επί τόπου άλλο ένα γλυκό για να το παρουσιάσει ολόκληρο το επόμενο πρωί.

Ετσι, το ξαναφτιάξαμε μαζί και είχα την τύχη να σημειώσω επί τόπου την συνταγή της.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News