Aυτό το κέικ δεν πρασίνισε από το κακό του αλλά αυτό που βλέπεις είναι το χρώμα από κανά δυο (εντάξει, μου έπεσαν παραπάνω) σταγόνες χρώματος ζαχαροπλαστικής. Για φιστικί το πήγαινα, κυπαρισσί μου προέκυψε. Έβγαλα το άχτι μου. Αφού δεν βάφω νύχι, θα βάψω κέικ.

Θα μου πεις και με το δίκιο σου, τι σε έπιασε ευλογημένη μου και το χρωμάτισες το δύσμοιρο κέικ… Θα σου πω, ότι δεν φτάνει να έχει μέσα φιστίκι, πρέπει να φαίνεται κιόλας!! Οκ, το χρώμα είναι προαιρετικό και καθόλου επιβεβλημένο σ΄ αυτή τη συνταγή. Αυτό που έχει σημασία είναι η γεύση του.

Πρόκειται για ένα μικρούτσικο κέικ διαμέτρου μόλις 20 εκατοστών, πολύ στιβαρού αφού είναι γεμάτο με ξηρούς καρπούς, δίχως αλεύρι, βούτυρο ή λάδι, με την αδιόρατη δροσιά του λεμονιού, του οποίου περιέχει και ξύσμα. Θα έλεγα, ένα από τα πιο φανταστικά κέικ της κατηγορίας του.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News