Σκόρπιες καλοκαιρινές εικόνες στο χωριό, γεμάτες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, προσπαθώντας να αναβιώσω όσα έχουν χαραχτεί έντονα στη μνήμη μου δίπλα στους γονείς, στους απλούς ανθρώπους του χωριού. Στην αυλή του σπιτιού οι τριανταφυλλιές με περιμένουν πάντα γεμάτες άνθη, δίπλα το κλήμα γεμάτο φύλλωμα που δεν πρόλαβα να μαζέψω για ντολμαδάκια και πιο δίπλα η ρίγανη, που φύτρωσε από μόνη της, παίρνοντας σπόρους από τότε που ο πατέρας έτριβε την άγρια ρίγανη που μάζευε στο βουνό. Πιο δίπλα η κερασιά του γείτονα με τα πετροκέρασά της, μου χάρισε πέρσι πολλά και έφτιαξα γλυκό. Δεν ξέρω αν τα κεράσια ήταν τόσο διαφορετικά ή τα συναισθήματά μου με έκαναν να λέω ότι αυτό ήταν το καλύτερο γλυκό όλων όσων έχω φτιάξει. Και λίγο πιο κάτω μια μουριά γεμάτη μαύρα μούρα! Τα μάζεψα όλα και έφτιαξα μαρμελάδα, λικέρ και αρωμάτισα και ξύδι.

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News