Το γκασπάτσο είναι μια κλασική κρύα σούπα. Οι Ισπανοί την έχουν σχεδόν πάντα το ψυγείο τους τα καλοκαίρια και πίνουν κάθε τόσο ένα τονωτικό φλυτζανάκι, δεν είναι απαραίτητα το πρώτο πιάτο στο φαγητό. Τη φτιάχνουν ακόμη και το χειμώνα με ντοματάκια του κουτιού, αλλά δεν την έχω δοκιμάσει έτσι. Φαντάζομαι, όμως, ότι αν της προσθέσεις λίγο πελτέ μηλέικο ή σαντορινιό θα είναι ακόμη πιο νόστιμη.

Είναι μια σούπα αναζωογονητική, γεμάτη καλοκαιρινά αρώματα, ό,τι καλύτερο μπορεί κανείς να γευτεί μια ζεστή μέρα, κι ας ξαφνιάζει όσους πιστεύουν ότι σούπα είναι μόνο κάτι που βράζει. Αν, μάλιστα, την πει κανείς σούπα σαλάτα θα έχει απόλυτο δίκιο αφού στην ουσία πολτοποιούμε τα υλικά μιας καλοκαιρινής σαλάτας.

Είναι ένα αγροτικό πιάτο της Ανδαλουσίας που αξιοποιεί στο έπακρο φτωχικά υλικά.  Οι πιο παλιές συνταγές μιλάνε για ένα μείγμα ψωμιού, ελαιολάδου, σκόρδου και νερού, οι τομάτες και οι πιπεριές προστέθηκαν πολύ αργότερα όταν ήρθαν από τον Νέο Κόσμο. Σήμερα η συνταγή είναι αρκετά ευέλικτη (ρίξτε αν θέλετε μια ματιά στο άρθρο των New York Times και θα καταλάβετε τι εννοώ), όμως κλασικό γκασπάτσο χωρίς ψωμί και πολύ ώριμες ντομάτες δεν γίνεται.

Δοκίμασα κάποτε μια εκδοχή χωρίς ψωμί αλλά με μαύρες ελιές και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που ήθελα. Οι ελιές έδιναν στη σούπα μια πιο γήινη γεύση ενώ της έλειπε η πυκνότητα, που αποκτά χάρη στο ψωμί, έμοιαζε περισσότερο με λεπτόρευστη σάλτσα. Οπότε ένιωσα ότι το ψωμί είναι απαραίτητο. Αν βγει κάπως πυκνή, αρκεί να της προσθέσει κανείς λίγο παγωμένο νερό για να την αραιώσει όσο θέλει.

Επίσης η εκδοχή με το κρεμμύδι μού φάνηκε «δύσκολη» γευστικά. Μετά από διάφορες δοκιμές, λοιπόν, κατέληξα ότι το αγαπημένο μου γκασπάτσο πρέπει να έχει τα εξής υλικά: ψωμί, ντομάτες, πιπεριές, αγγούρι, σκόρδο, ελαιόλαδο και λίγο βαλσαμικό ξύδι ή ένα καλό ξύδι από κόκκινο κρασί.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News