Ο μπακαλιάρος είναι από τα αγαπημένα μου ψάρια. Ειδικά ο υγράλατος, που μας έρχεται από τις βόρειες θάλασσες και τους ωκεανούς.

Ο εξερευνητής Τζων Κάμποτ το 1497, ήταν ο πρώτος που περιέπλευσε τις ακτές της Νέας Γης – Λαμπραντόρ στον Καναδά και με έκπληξη του διεπίστωσε ότι οι μπακαλιάροι κολυμπούσαν δίπλα στο σκάφος του, τον «Ματθαίο», και το μόνο που είχανε να κάνουν ήταν να τους ψαρεύουν με ένα κουβά ή ένα καλάθι. Τόσο απλά.

Από τότε αναπτύχθηκε μια ολόκληρη «βιομηχανία», που παρήγαγε υγράλατο μπακαλιάρο και έθρεψε εκατομμύρια Ευρωπαίους για πολλούς αιώνες. Ο υγράλατος μπακαλιάρος ήτανε μια φτηνή πηγή πρωτεΐνης και εκτιμήθηκε κατάλληλα.

Περισσότερα για την ιστορία του μπακαλιάρου στη Νέα Γη και το Λαμπραντόρ μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό άρθρο μου. Στην Ελλάδα, ο υγράλατος μπακαλιάρος έφτασε τον 17ο αιώνα και έθρεψε κόσμο και κοσμάκη.

Σήμερα η τιμή του έχει ανέβει, παραμένει όμως ένα προσιτό ψάρι. Το σημερινό μενού έχει υγράλατο μπακαλιάρο σε φόντο διπλό. Από τη μια μεριά υπάρχει η κρεμώδης γευστική παρέα μιας κρύας σάλτσας και από την άλλη η αφρώδης και σπογγώδης πικάντικη παρουσία μιας κρέπας.

Συνήθως φτιάχνω τον μπακαλιάρο τηγανητό σε κουρκούτι, σήμερα όμως αποφάσισα να κάνω το κουρκούτι κρέπα, αποδομώντας το πιάτο. Έτσι έφτιαξα ένα απλό μίγμα με άσπρο αλεύρι, αλάτι, μπέικινγκ παόυντερ και νερό και προσέθεσα πολτό ντομάτας, σκόρδου και καυτερής πιπεριάς.

Τηγάνισα τις κρέπες σε ελαιόλαδο (μια-δύο σταγόνες για κάθε κρέπα) και τις άφησα να ηρεμήσουν. Αλεύρωσα τον μπακαλιάρο ελαφρά και τον τηγάνισα σε ελαιόλαδο. Το ερώτημα τώρα ήταν με τι θα συνοδεύσω το ψάρι.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News