Δεν είναι όλοι του γλυκού σ΄ αυτή τη ζωή. Αν και η σοκολάτα είναι ο κυρίαρχος της γης από την ανακάλυψή της μέχρι και σήμερα, υπάρχει και αυτή η μειοψηφία ανθρώπων που αγαπάει τα αλμυρά, τα ζυμάρια και τα ψωμιά. Παραδόξως, εγώ παίζω και στις δυο κατηγορίες, ισορροπώντας  κάπου στη μέση και σίγουρα είμαι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της παροιμίας που λέει ότι «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει»…

Κι όσο για το πρωινό μου, νομίζω ότι δεν έχω καλύτερο από το ξεκίνημα της μέρας με μια τυρόπιτα κουρού. Οι τηγανίτες αυτές, λοιπόν, φτιάχτηκαν για να εξυπηρετήσουν σκοπό γεύματος και όχι πρωινού, αλλά παίζουν σε πολλά ταμπλό. Τις έχω φτιάξει πάμπολλες φορές για πολλούς σκοπούς και πάντα μα πάντα έχουν κλέψει την παράσταση. Βλέπεις τα υλικά απλά και λες o.k., μια ακόμη παραλλαγή της σπανακόπιτας. Κι όμως.

Πρόκειται για ένα μεζεδάκι από τα λίγα, κι αν μου επιτρέπεις, μπορώ να εντοπίσω την ιδιαιτερότητά τους στο μοσχοκάρυδο που δεν πρέπει να παραλείψεις. Είναι αυτό που τους ανεβάζει επίπεδο. Είναι η λεπτομέρεια που δεν την πιάνει το μάτι αλλά την πιάνει η γλώσσα…

Ενώ εκ των πραγμάτων, οι τηγανίτες είναι ένα είδος φαγητού ή γλυκού, που σερβίρεται στο πρωινό ή στο brunch του Σαββατοκύριακου, οι συγκεκριμένες μπορούν να σταθούν σε μπουφέ, σε μεσημεριανό γεύμα αλλά και σε κάτι βραδιές ποδοσφαίρου από αυτές που αγαπούν να μισούν οι γυναίκες. Όσο εύκολα συνδυάζονται με τον καφέ, άλλο τόσο αρέσκονται στην μπύρα και το κρασί.

Τρώγονται ζεστές μόλις βγουν από το τηγάνι αλλά και ώρες αργότερα σε θερμοκρασία δωματίου.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News