Ό,τι και να πει κανείς αυτό το γλυκό είναι το βαρύ πυροβολικό της τουρκικής κουζίνας που έχουμε οικειοποιηθεί απόλυτα εμείς εδώ στην Ελλάδα βάζοντάς το σε πρώτη ζήτηση σε μεγάλα τραπεζώματα, γιορτές και πανηγύρια.

Στη συνταγή αυτή μην ψάξεις να βρεις αυθεντικότητα γιατί δεν περιέχει βουβαλίσιο καϊμάκι, αλλά αντ΄αυτού έχει μια υπέροχα βελούδινη crème patisserie και μια ανάλαφρη σαντιγί. Εξευρωπαϊσμένο σιροπιαστό γλυκό με τούρκικη ρίζα εν ολίγοις.

Αν και  για να το φτιάξει κανείς, πρέπει να κάνει  πολλές διαφορετικές παρασκευές, πρόκειται για ένα εύκολο στην πραγματικότητα γλυκό που απλά θέλει μεθοδικότητα και χρόνο. Το σημαντικότερο όλων είναι, πως όταν έρθει η ώρα να στηθεί, πρέπει όλα τα υλικά να είναι κρύα ή σε θερμοκρασία δωματίου.

Τέλος για ν΄ αγγίξεις την τελειότητα πρέπει να κάνεις έναν παραπάνω κόπο. Να κόψεις το αμύγδαλο νυχάκι ή δοντάκι ή όπως το λες εσύ βρε παιδί μου τέλος πάντων αυτό το σχήμα. Μην το τρίψεις στο μούλτι και ακόμα χειρότερα ΜΗΝ αγοράσεις αμύγδαλο φιλέ. Αυτόματα του έχεις ρίξει το επίπεδο και δεν του αξίζει.

Σκέψου μόνο ότι αγάπησα το εκμέκ καταΐφι μέσα από αυτήν εδώ τη συνταγή. Γιατί όταν έχεις κάνει απόπειρες να το φας και δεν το έχεις ευχαριστηθεί, το παίρνεις με στραβό μάτι. Ποιος άραγε θέλει να γευτεί ένα κολλώδες σιρόπι γεμάτο ζάχαρη; Ποιος ευχαριστιέται ένα εκμέκ που μυρίζει αυγό ή που η γεύση του είναι χάρτινη και αδιάφορη; Πάντως όχι εγώ.

Ε, λοιπόν, αυτό εδώ το μεγαλειώδες γλυκό θα κάνει ν΄αλλάξουν γνώμη όσοι μέχρι σήμερα δεν το συμπαθούσαν κι επιπλέον όσοι το λατρεύουν, θα πετάξουν τις συνταγές που είχαν ως τώρα κρατώντας μόνο και για πάντα αυτήν.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News