Τέτοιες μέρες ήταν, πριν από έξι χρόνια, όταν ο μονίμως γκρινιάρης και απαιτητικός βαλκάνιος του ευρωπαϊκού Νότου, μπήκε σε διαδικασία ενηλικίωσης. Ηταν τότε που έμαθε λέξεις και εκφράσεις που ούτε καν του είχαν περάσει από το μυαλό. Χρεοκοπία, κάπιταλ κοντρόλς… Για αυτόν υπήρχαν απλώς οι ευρωπαίοι που ήταν υποχρεωμένοι να μας στέλνουν λεφτά άνευ όρων και προϋποθέσεων στο όνομα μιας αδιευκρίνιστης αλληλεγγύης. Γιατί, λέει, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έτσι αποφάσισε… Λες και οι κυβερνήσεις των ευρωπαίων, λαών που συχνά ζούσαν φτωχότερα από εμάς, βγήκαν από λοταρία ή απο το «Κλιν». Οι σύγχρονες Μέρες της Φωτιάς άρχισαν με τη διαπίστωση ότι πράγματι λεφτά δεν υπήρχαν, με κάπιταλ κοντρόλς και ουρές στις τράπεζες και ολοκληρώθηκαν με ένα δημοψήφισμα που πανηγυρίστηκε δεόντως με μια θεαματική πολιτική στροφή που έβαλε τη λέξη «kolotoumba» στα διεθνή λεξικά στην κατηγορία «πολιτικός όρος». Α, και με ένα ακόμα μνημόνιο…